po 30-tce

Seeni

Odkryj w sobie Pasztet dziecięcą radość Not talking

Nigdy, przenigdy, nie dorosnę do końca.
Jestem w 100% przekonana, że jeżeli mocno się czegoś pragnie to zwyczajnie się to spełni. No owszem, nie ukrywam, szczęściu czasami trzeba pomóc, ale miliony razy zdarzało mi się, że gwiazdka zwyczajnie spadała z nieba.
Śmieszne sploty okoliczności, kompletnie ode mnie niezależne, czasem zapowiadające się nieciekawie doprowadzały do efektów końcowych absurdalnie nieprzewidywalnych i nadzwyczaj korzystnych.
Weźmy ostatnie dwa miesiące. Stanęłam przed koniecznością (kolejną) zmiany Wydziału. Rzecz wyjątkowo kłopotliwa, znowu się trzeba uczyć, okresowo pracować w dwóch wydziałach w czasie pracy zdecydowanie ponadnormatywnym- jednym słowem perspektywa minimum pół roku totalnego niedospania, nieustannego siedzenia w papierach, zero życia towarzyskiego i jakiegokolwiek innego z wyjątkiem zawodowego. Koszmar. Już dzielili skórę na niedżwiedziu, już wydano stosowne, nieodwołalne zarządzenia. I bęc. Dobry Pan Bóg ( los /święty Mikołaj/jednorożec) walnął mi głową o szafę a następnie zamiast zwykłego wstrząśnienia pnia mózgu zafundował neuralgię potyliczną. Jako, że do pracy nie nadawałam się zupełnie, a tym bardziej na dwa etaty nieodwołane zarządzenie odwołano a zasadniczo przesunięto w czasie o miesiąc. Następnie na skutek knowań naszego rządu zmieniono głównie zarządzającego a nowy zostawił mnie na stałe tam gdzie jestem. Neuralgia wymagała dodatkowych zabiegów terapeutycznych, pochłonęła dodatkowe pieniądze. Niby szczęśliwa z powodów pracowych nieszczęśliwa byłam z braku środków finansowych tym bardziej, że święta za pasem. Tak sobie zgłosiłam szkodę do ubezpieczyciela za ten wypadek niefortunny, ale pozostawałam raczej bez większych nadziei. OWU wcześniej obczytane nie dawały szans na uznanie wypadku za połączony z trwałym uszczerbkiem i na wypłatę odszkodowania. Ale tak sobie zaklinałam los i Wartę oraz Dobrego Pana Boga/ św. Mikołaja/ jednorożca) i nawet w liście wspomniałam mimochodem, że by sie pieniądze przydały. I bingo - wypłacili i to strasznie jakoś dużo. No może nie strasznie, ale na luksusowe prezenty bożonarodzeniowe dla całej rodziny starczy.
I takim sposobem ohydne walnięcie w łepetynę dało mi stabilizację zawodową oraz dodatkowe pieniądze na sprzeniewierzenie.
I jak tu nie wierzyć w cuda?????
Tym bardziej, że neuralgia potyliczna tez jakoś sobie ustąpiła

Pasztet

Widzę, że już zupełnie się nie rozumiemy. Może dlatego jakoś nie chce mi się tu bywać

sir Francis Drake

Formalny

letnisztorm

Seeni

Zasadniczo to ja zazwyczaj swoje sprawy biorę w swoje ręce, ale nie tykam się w ogóle rzeczy, które kompletnie ode mnie nie zależą ( typu: pogoda) Tutaj zdaję się na ślepy los i po prawdzie on z reguły obdarowuje mnie całkiem przyzwoicie.
Jednym słowem jak się zaprę i odpowiednio pozaklinam to pogoda jest kapitalna.
Magia, Panie Pasztet, magia

rosegreta

rosegreta

animavilis · Gość

Chyba od dobrych paru lat nie czuję magii żadnych świąt. Marzę tylko, żeby mieć trochę czasu dla siebie i żeby jakoś przeżyć to zamieszanie. Też denerwuje mnie komercja, wylewająca się zewsząd na wiele tygodni wcześniej, te sztuczne choinki, chińskie światełka i sączące się po raz tysięczny kolędy, masy ogłupiałych ludzi, masy przecenionych szmat i miliardy tandetnych, świątecznych gadżetów. Plus koszmar biegania za prezentami i nieco mniejszy koszmar ślęczenia w internecie w poszukiwaniu prezentów. Oczywiście, kiedy mam lepszy dzień, przyznaję, że te różne jelonki i mikołajki bywają urocze, kurtka kupiona za połowę ceny wreszcie jest warta tyle, ile warta być powinna, a w szczytowej formie nawet jinglebellsy nie powodują odruchu wymiotnego.

Czy ktoś mnie to tego wszystkiego zmusza? Nie, nikt mnie (tutaj aż prosi się o emocjonalne wtrącenie "nie, kurwa, nikt mnie do tego nie zmusza", ale przecież przynajmniej próbuję być dobrze wychowana, a poza tym, nie licuje to z prestiżem tego i owego oraz wymogiem nieposzlakowanej opinii) zmusza, sama się w to uwikłałam i kwęczę, bo nie mogę i nie umiem się wywikłać. Dlatego, w pewnym sensie, bardzo dobrze odbieram życzenia Paszteta. Nie, żeby od razu jakoś bardzo "dorastać", bo osobiście uważam, że jestem odpowiednio dorosła, a nawet dojrzała, może bardziej, niż bym sobie tego życzyła, ale żeby się jakoś tak, życiowo, lepiej... ogarnąć. I to nie, że lepiej w tym życiu umościć, tylko wysiąść, do widzenia, out, świat sobie, ja sobie, pa, pa. Naprawdę, nie ma nic gorszego, niż stara, nieogarnięta baba albo stary, nieogarnięty chłop

letnisztorm

A właśnie, aniołek przynosił prezenty na gwiazdkę Angel

Annok

A do mnie przychodzi Święty Mikołaj.
I jest ogromna choinka i cała reszta Świątecznej oprawy jak na Polski dom przystało.
Sianko pod obrusem jest, własnoręcznie odłowiony Karp też.

Listy adresujemy do Świętego Mikołaja. Listonosz wie gdzie dostarczyć list.
O co prosimy? To każdego indywidualna pilnie strzeżona tajemnica.
A Święty jak na Świętego przystało zawsze wie.
Bo to bardzo Święty Zacny Pan jest.

Very Happy

Seeni

Pojechałam dzisiaj po odkurzacz. Przywiozłam biało-srebrnego reniferka prawie naturalnej wielkości, dwie złote atłasowe poduszki, perłowe bombki i cztery srebrne reniferki na choinkę. Na odkurzacz mi nie starczyło ale renifer gigant jest bezbłędny.
Wczoraj na czarnym piątku ( 12 godzin z godzinną przerwą w pracy) nabyłam prezenty dla prawie całej licznej rodziny. Resztę też wczoraj zamówiłam na internecie. W sklepach istotnie horror, pierwszy raz nie czułam zdecydowanej przyjemności w bieganiu po galeriach i przemieszczaniu się między jedną a drugą, ale efekt więcej niż zadawalający. Dzisiaj wieczorem jako, że Potworynki bawią się na wczesnych Andrzejkach będę wszystkie prezenty owijać w złotka i sreberka.
Dla siebie od siebie kupiłam śmietankowy płaszczyk Śnieżynki z futrzanym kołnierzem. Kompletnie niepraktyczny ale zjawiskowy.
Całkowicie bije na głowę moje różowe futerko

lulka