po 30-tce

Seeni

Piszecie???
Tak mi przyszło do głowy, bo ja i owszem od kilkunastu lat, w drugiej połowie listopada siadam z Córkami, każda z wcześniej wybraną pieczołowicie papeterią, uzbrojona dodatkowo w kredki, bibułkę, nożyczki i inne niezbędne pierdoły.
Piszemy o marzeniach. O dobrym roku, o tym co się wydarzyło no i oczywiście o tym, co chciałybyśmy dostać i co powinny dostać inne bliskie nam osoby.
Prosimy o nowe kredki do brwi i o pokój na świecie. o pokój na świecie zawsze) I żeby się znalazł kotek sąsiada. I inne takie tam nieistotne lub istotne rzeczy.

Co byście napisali w swoim liście do M.?

rosegreta

To znaczy ja nie.
Miska pisze.
Co bym napisała... Pisać po co... A może chciałabym mieć takiego M. i pisać do niego wszystko co mi przyjdzie do głowy, bez zastanowienia się czy to wypada czy nie i co sobie o mnie pomyśli.
Niestety nie mam takiego M.
A marzenia mam. Np. żeby mój guz znikł, żeby Misia nie miała tej swoje wady. Choć dzięki niej jest wyjątkowa. Żeby znikły moje wszystkie długi.
Zeby w pracy zaczęto mnie doceniać, a najlepiej abym wygrała w totka, to już kilka życzeń będzie załatwionych.
No i żebym wreszcie przestała się przejmować wszystkim. Żebym była spokojna, wyjątkowo spokojna. Nie chcę bezsennych nocy i natrętnych myśli.
I żeby każdemu spełniło się choć jedno marzenie.

Seeni

Jak nie masz takiego M., kiedy masz...?
M. jest dobrem ogólnoświatowym i każdy, doprawdy,każdy może do niego napisać.

Kewa

Seeni, dziękuję, brakuje ostatnio takiej tkliwości w kontaktach (nie tylko na forum). Uśmiecham się czytając o Twojej rodzinie. Nie, u mnie nie piszemy listów, nawet dla żartu. Tak jakoś mamy, jestem chyba jedynym romantykiem w rodzinie

Seeni

My właśnie skończyłyśmy.
Miśki list był bardzo konkretny (" i nie zapomnij o tym pasku Guesa ze złotą klamrą"), Kamili z dokładnym opisem wszystkich dramatycznych wydarzeń w jej życiu ( "kilka razy się przeprowadzałam- obdaruj wszelkim dobrem moich współlokatorów, rzucił mnie chłopak, ale znalazłam nowego- tylko tego ostatniego obdaruj wszelkim dobrem) a mój kładł nacisk na moje liczne zalety(nie zapominaj, że w tym roku bardzo się starałam i nie dosyć, że udało mi się być grzeczną, to jeszcze tak bardzo, że aż się dziwię). Listy idą do ksero i są rozdawane rodzinie. Oryginały wieszamy na lodówce i zdejmujemy po świętach.
Pisanie listów to początek Bożego Narodzenia. Takie nastrojenie na magię Świąt i kolejny pretekst, żeby w wariackim czasie nieustannej gonitwy życia codziennego pobyć trochę ze sobą i poudawać, że jest się dzieckiem.

Formalny

Sympatyczny pomysł na forumowy temat i sympatyczne forumowe ciepłe wpisy.
U mnie, Poznaniaka, jest pewien problem z nazewnictwem. M. przynosi małe prezenty 6 grudnia, natomiast listy, o których tutaj piszecie, w Poznaniu adresujemy do G. - jak Gwiazdor. To on przynosi wspaniałe prezenty w Wigilię, w tradycyjnym Poznaniu.
Ja przestałem "pisać" listy do G. w wieku 6 lat, gdy podpatrzyłem, że Gwiazdor to w rzeczywistości babcia, przebrana w włochatą kamizelkę, z wielką brodą i wąsami zrobionymi z waty. Nie pamiętam, żebym był rozczarowany, a było to raczej rozbawienie i duma z odkrycia...

Moi synowie pisali listy pomimo braku wiary w istnienie Gwiazdora. Wystarczyło to, że po wieczerzy wigilijnej odzywał się dzwonek do drzwi. Mieli je obowiązek otworzyć i wciągnąć do mieszkania worek z prezentami, który już tam stał. Do dzisiaj wspominane jest wydarzeni z czasów, gdy syn mający wtedy 6 lat, po wciągnięciu worka do mieszkania z powagą powiedział: "na schodach spotkałem faceta przebranego za Gwiazdora, który pukał do drzwi sąsiadów. Znowu biednym dzieciom sąsiadów będzie robił dziurę w mózgu"...
Moja najmłodsza wnusia pisze listy do G. Są zawsze bogato ilustrowane. W Wigilię brakuje jej do urodzin miesiąc - w tym roku do 7 lat. O jej stosunku do pana G. świadczy jej list z poprzedniego roku. Był długi i wymieniał całe mnóstwo niezbędnych prezentów. "Niezbędne prezenty", to określenie przez nią użyte. Lista była długa, zatytułowana: Zadania dla Gwiazdora. Zawierała między innymi: nową spódniczkę baletową, "puzzle, ale takie co najmniej 250 elementów", "LEGO z różnymi pojazdami napędzanymi silniczkiem na bateryjkę, takich jakie ma Sebastian", nowe garnki do (zabawowej) kuchenki i inne. List do G. zawierał zastrzeżenie: "tylko, rzeby gwiazdor nie pszynosił żadnej Barbie bo mam dosyć lalek więc powiedzcie wszystkim, rzeby kupowali z głową"...
Sądzę, że w tym roku list wnusi będzie zawierał marzenie o deskorolce elektrycznej, własny tablet i zegarek na rękę z lokalizatorem, bo zwierzyła mi się, że chciałaby mieć coś takiego żeby rodzice nie denerwowali się gdy chodzi do różnych koleżanek i kolegów. No cóż - to jest XXI wiek.

Gdybym ja pisał do G. to przypomniałbym, że prezenty dla mnie powinny być podwójne, bo w Wigilię mam też urodziny. Może prosiłbym o nową - nowocześniejszą radiostację, bo postęp w tej dziedzinie jest ogromny, a moja ma już 7 lat. Poza tym chciałbym prezentów nie dla siebie, lecz dla wszystkich bliskich i kochanych. Nie musiałyby to być prezenty materialne, lecz typu wymarzone wakacje w ciekawym miejscu, a poza tym spokój i powody do satysfakcji i uśmiechu. Materialne prezenty także, ale jako dodatek.
Ważne, że część z tych prezentów od pana G. będę w stanie sam zapewnić...

animavilis · Gość

Gdybym miała napisać list do M., to z życzeniem, aby dał mi solidnego kopa, póki nie cierpię jeszcze na kompletne rozmiękczenie mózgu i posiadam (tak, posiadam?) szczątkową energię życiową. Poza tym, byłoby miło, gdyby za życia mojego i moich bliskich nie wybuchła kolejna wojna, nie palnął w Ziemię jakiś zbłąkany meteoryt (a jeśli już, to niech będzie malutki i spadnie gdzieś w tajdze), nie zdominowała nas sztuczna inteligencja, nie nastąpiły zabójcze zmiany klimatyczne, a Trump nie nacisnął wiadomego guzika. Moglibyśmy też wszyscy przejść na wegetarianizm.

letnisztorm

Tak, taka bystrość ciała i umysłu to absolutnie pożądane życzenie Angel

Mikołaj się skończył z zerówce, gdy okazało się że śmiga w kozaczkach z obcasem a na palcach ma piękne pierścienie. d'oh!

Mama Sabinki, Pani Ania dała plamę na całej nili, mimo że przebranie było dobre, to te drobne niedopatrzenia albo zbyt bystre patrzenia sześciolatków doprowadziły do afery na imprezie mikołajkowej.

Nasza przedszkolna przyjaźń przetrwał do dzisiaj, czasami się spotykamy i zawsze po kilku winach ktoś zaczyna wspominać to traumatyczne wydarzenie. placz

Co ja bym chciała od Mikołaja? W sumie to co na wstępie. Jak energii nie zabraknie to uda mi się osiągnąć swoje cele. Mieszkanie i samochód same z niebo nie spadną, a jakby spadną, to by mogły mnie przygnieść. I tu się kończy moja wiara w prezenty i poniekąd Mikołaja.

sir Francis Drake

Seeni

U mnie Mikołaj przychodzi i 6 i 24 grudnia. 6 grudnia przynosi drobiazg na zachętę, dla podkręcenia atmosfery i przypomnienia, że kończy się przedświątek.
(Przedświątek to czas między pisaniem listów do M. a 6 grudnia, wypełniony poszukiwaniami zaginionych przepisów, dokupywaniem ozdób świątecznych. robieniem wieńców adwentowych, kartek świątecznych, wyborem (jakże skomplikowanym) koloru świąt a zatem koloru opakowań na prezenty, kupowaniem prezentów, pierniczeniem Dla mnie święta zaczynają się 6 grudnia. Każdy kolejny dzień jest związany ze świętami, porządkami świątecznymi, ozdabianiem domu, kupowaniem kolejnych prezentów, odwiedzaniem grobów z gwiazdą betlejemska, słuchaniem kolęd, oglądaniem jedynie filmów o tematyce świątecznej. Są też wizytacje miejskich choinek, kiermaszy na świeżym powietrzu, kolorowych światełek, dużo grzanego wina i dużo śpiewania kupą. Moje umiłowanie świąt jest tak zaraźliwe, że w przedświątku i wcześniej zaczynanych świętach bierze udział z reguły cała rodzina oraz wiekszość zaprzyjaźnionej młodzieży moich córek. Kiedy trzy czy cztery lata temu odmówiłam produkcji ozdób z masy solnej z udziałem bandy najstarszej Potworynki niejaki Yogi ( lat wówczas 21) rzekł mi ponuro: " niech mi Pani nie odbiera Świąt" Od tej pory godzę się na wszystkie ekscesy związane ze świętami, czując się całkowicie odpowiedzialną za ich niepowtarzalną magię.
.

sir Francis Drake

Kewa

Ha! To ja się pytam gdzie przychodzi Dzieciątko?! Do mnie przychodziło, chociaż ojciec-lwowiak oponował: jak takie małe dzieciątko (które właściwie się jeszcze nie urodziło - dodawał sadystycznie) ma udźwignąć worek prezentów? Dla mnie nie miało to znaczenia. Potem również dla moich dzieci. Kładło prezenty pod choinkę w dniu wigilii i zmykało czym prędzej niezauważone. Magia, panie, magia

lulka

Mikołaj przychodzi jak jest choinka! Wydziergałam już Zięciowi dwa swetry na drutach przepiękne!!!! Choć mam wątpliwości co do tej piękności pięć razy dziennie je przymierzam. Co z tego, że są do połowy uda???
Synowi kupiłam pięć keczupów i proszek do prania, a Madzi 9 par gaci.
Brak mi natchnienia. Wszyscy wierzymy w Mikołaja (Zięć najmniej ,ale ma inne zalety to mu wybaczam). Ciężko mi o tym pisać, bo zwyczajnie nie wiem jak. Cały rok dzielimy się muzyką, kosmosem, plotkami....Ale jak zbliżają się Święta to każde z nas ma ogromną potrzebę bycia z tym Mikołajem i dotykania prezentów.

Zawsze potem żałuję tej mojej wylewności.

I cała reszta też żałuje bo w styczniu prawie z sobą nie gadamy. Blue_Light_Colorz_PDT_21

Seeni

animavilis · Gość

Formalny

To oczywiste, że na Wielkanoc chodzi Zajączek i roznosi słodycze. Sam widziałem tego Zajączka. To znaczy nie widziałem Zajączka, ale przecież te słodycze - głównie obrzydliwe - cudownie słodkie kolorowe jajka oraz te jajka w czekoladzie i zajączka z czekolady lub z cukru, ktoś musiał chować. Babcia i mama dawały znać kiedy wnuki mają zacząć szukać, bo im się udawało zawsze dostrzec tego zajączka jak chował te słodycze i zmykał - jak to zajączek. Moja najmłodsza wnusia musi szukać tych słodyczy od Zajączka w ogrodzie. Ostatniej Wielkanocy pochwaliła Zajączka za to, że "nie kombinuje, tylko zostawia zawsze w tym samym miejscu" - pod krzaczkiem przy stawku...

Co do nastroju Świąt B.N. to nieco drażni mnie, że komercyjne działania powodują, że nastrój świąteczny za sprawą handlu nieco się rozmywa. Te wszystkie reklamy z widokiem choinki psują mi radość z tych dni już bezpośrednio świątecznych. U mnie w rodzinnym domu tradycją było pojawienie się choinki i ubieranie jej, od rana w Wigilię. To nakręcało szybko nastrój, którego kulminacją było siadanie do wieczerzy, a potem czekanie, kiedy pojawi się Gwiazdor, który po krótkim przesłuchaniu - czasem pogrożeniu rózgą, zostawi prezenty...

O Dzieciątku słyszałem tylko tyle, ile o nim było w kolędach - obowiązkowych do odśpiewania po wieczerzy, a jeszcze przed przyjściem Gwiazdora.

EDIT
Z tego co wiem, w różnych regionach Polski wieczerza wigilijna wygląda bardzo różnie.
U mnie w domu zawsze zaczynała się od tego, że wszyscy - już odświętnie ubrani, zanim usiedli do stołu, dzielili się opłatkiem i składali sobie życzenia. To chyba w wielu domach typowy zwyczaj. Spotkałem się z nim w domach nie tylko praktykujących katolików. To jest po prostu piękny zwyczaj!
Różnice zaczynają się gdy spojrzeć na to, co pojawiało się na stole. W mojej rodzinie od bardzo wielu pokoleń - co najmniej sześciu najważniejsza była tzw szara zupa z delikatnymi lanymi kluskami. Spotkałem ją w kilku domach. Była to zupa, nagotowana tak jak typowa rybna na karpiu z dodatkiem jarzyn, których zestaw można nazwać włoszczyzną. Dopiero potem pojawiała się różnica w stosunku do innej zupy rybnej. Do niej pod koniec gotowania dodawany zostawał pieczony specjalnie bardzo korzenny piernik na miodzie, wstępnie rozpuszczony w małej ilości wody. Prócz tego, zostawały dodawane rodzynki i migdały.
Te elementy karpia, które posłużyły do nagotowania zupy, były obficie obsypywane mnóstwem przypraw i lekko obtaczane w mące, a potem pieczone. Prócz tego pieczone były inne fragmenty karpia uprzednio przez wiele godzin obłożonego plasterkami cebuli, a dopiero potem przyprawianego. Uzyskiwał w ten sposób wspaniały i specyficzny smak. Tak przygotowany karp podawany był (jest!) z ziemniakami,
Słodkim dodatkiem były tzw. makiełki. Nie są to tak jak w wielu miejscach Polski - zwłaszcza na wschodzie, kluski z makiem. U nas była to pszenna bułka, pokrojona w kostkę - trochę większą od kostki cukru. Bułka była suszona. W Wigilię przed południem mak - najpierw zaparzony w mleku, a potem po wchłonięciu go, co najmniej sześciokrotnie mielony w maszynce do mięsa. Mielenie, to było zadanie wnuków... Mak był następnie mieszany z miodem, rodzynkami i bardzo rozdrobnioną skórką pomarańczy. Kostki wysuszonej bułki były skrapiane delikatnie mlekiem a potem obtaczane w przygotowanej masie makowej. Pyszota!
Tradycją był i nadal jest kompot z suszonych owoców. Na szczęście można je co roku kupić w tej samej postaci jak kiedyś, więc i obecnie nie ma problemu z przygotowaniem tego kompotu...
Co roku zgodnie z tradycją przygotowuję to identycznie jak to robiła mama, babcia, pra...pra... itd.
Synowie i wnuczki nie wyobrażają sobie bez tych smakołyków Wigili, a potem dojadania resztek w Święta...To dojadanie - to już też tradycja...

Pasztet

Kiedy jest się dzieckiem, to wydaje się, że wystarczy mieć życzenie, a ktoś je spełni. Dorośli sami muszą spełniać swoje życzenia. Chyba, że ktoś woli trwać w złudzeniu, że to co dobre, samo kiedyś przyjdzie.
Chyba gorzko może smakować konkluzja, że za długo miało się złudzenia, zwłaszcza, kiedy przychodzi zbyt późno, by można było jeszcze coś zmienić.
Stąd, życzę wszystkim (bo nie wiem czy jeszcze zajrzę przed świętami), żeby jak najszybciej dorośli

rosegreta

Nie chcę dojrzeć. Bo gdy tylko zaczynam coś dostrzegać to tracę grunt pod nogami.
Sama się wynagradzam, robię sobie prezenty. Nie wierzę w mikołaja, poza tym kto niby miałby coś dla mnie zrobić i po co. Jestem dla innych (pomijam najbliższych, nikim istotnym, mijanym przechodniem) i w sumie ludzie dla mnie zaczynają też mieć mniejsze znaczenie...
Lubie magię świąt, ogólnie potrzebuje magii właśnie przez świadmość rzeczywistości.
Choinkę jednak mam dopiero 24 i krótko. Ciasno i igieł pełno, nawet w sierści kotów.
I mikołaj przychodzi 6 grudnia, w nocy między 5 a 6 grudnia, oknem, boieszkam w domu wielorodzinnym. Kratki wentylacyjne są małe.
W Wigilię przychodzi gwiazdka, pomocnik mikołaja. Zostawia prezenty pod choinką. Najbardziej nie lubię tych praktycznych, bo zawsze takie dostawałam.

Formalny

Kewa

W zeszłym roku w ogóle nie było w moim domu choinki. U mojej mamy nie ma już od kilku lat. W tym roku zamierzam wstawić do olbrzymiego flakonu kilka świerkowych gałązek. Może nawet coś na nich powieszę. Nie przepadam za świątecznym nastrojem, bo jakiś powierzchowny mi się wydaje i te wszystkie jarmarki bożonarodzeniowe trwające wiele tygodni. Chociaż w zeszłym roku dałam się na taki wyciągnąć i jak znieczuliłam się krupnikiem to dało się przeżyć. Miałam momenty paniki w ścisku panującym na rynku we Wrocławiu, ale ogólnie wytrwałam. W tym roku chyba uda mi się wymigać chociaż już moje podróżniczki rzuciły hasło "do Gerlitz!".