po 30-tce

LampionyZeStarychSloikow

natura już dawno zdecydowała, że rodzenie dzieci po 40-tce to patologia:

podobnie jak rodzenie ich przed 20-tką (to już moje zdanie, nie natury)

Baron von DupenDrapen

Seeni

I dlatego- nie mogę się doczekać Angel

annaliza

szb

Wszystko jet kwestią podejścia do życia. No i pytanie: jak rodzic może niedogadywać się z własnym dzieckiem? Rozumiem przypadki extremlne,ale no to chyba zwykłe niedbalstwo może do tego doprowadzić.

Ja mam pytani z innej beczki. Odpowiedzi proszę krótko i zwięźle.

Czytałem na jakimś fochu . pl, o tym że rodzice mają dylemat jak mówić na dzieci narządy płciowe. Czy to w ogóle powinno być poddawane dyskusjom?

Za chwilę będą się ludzie radzić, w której ręce trzymać łyżkę a w której widelec.

Pasztet

FRIDA · Gość

Nawiązując jeszcze do postu annalizy. Błędem jest wnioskowanie na podstawie obecnych czasów, ugruntowanych zjawisk, utartych schematów, panoszącej się obyczajowości. Życie to ciągły progres, wszystko się zmienia i gna do przodu, rozwija. Dlatego, to co dzisiaj takie oczywiste, a nawet poparte naturą, jutro może takim nie być, nawet ze względu na błyskawiczny rozwój medycyny i innych związanych, powiązanych z nią nauk. To chyba wszystko. Angel

nudziarz

Pogadamy za 15-20 lat

FRIDA · Gość

nudziarz

Frido.. nie mam pojecia jacy będa ludzie za lat 15.. być może będą posiadali energię obecnych dwudziestolatków ( i zycze im tego )
Wiem natomiast, że jest czas walki i czas odpoczynku po niej.
I wiem to z doświadczenia.
Oczywiscie ludzie zakładający teoretycznie , że to się zmnieni mogą miec absolutną rację.. ale wiesz.. blizsza cialu koszula

( w tym wypadku obserwacja samego siebie i rówieśnikópw )

LampionyZeStarychSloikow

no zupełnie nie rozumiem skąd to oburzenie wśród babć i dziadków, którzy zapragnęli mieć w końcu dzieci Tongue out (1)

lulka

Ha ha ha

A jednak Cię lubię

LampionyZeStarychSloikow

nic z tego, mam już jedną żonę, a u nas haremy mają tylko księża

Kewa

Nie jestem babcią, więcej dzieci nie planuję, ale nadal uważam, że na rodzenie dzieci, jak i na wszystko w życiu jest swój czas. Obecnie optymalny wiek to mniej więcej 28-42 lata.

lena

Ja na podstawie swego skromnego doświadczenia uważam, że lepiej mieć dzieci w młodszym wieku.
Chyba wtedy człowiek tak się wszystkim nie przejmuje i ma więcej cierpliwości Blue_Light_Colorz_PDT_37

Szczerze mówiąc żałuję, że nie miałam dziecka w wieku około 25 lat.
Natomiast mój mąż starszy ode mnie o 6 lat ewidentnie jest już za stary na małe dziecko - i nie chodzi mi tu o to, że nie jest cudownym ojcem, ale właśnie o to, że po całym dniu pracy nie ma pewnie tyle siły na zabawy co dwudziestoparoletni ojciec i widzę, że czasami brakuje mu cierpliwości do rozbrykanego czorcika

nudziarz

Ron

Plotkowałem kiedyś z uroczą panią położną. W dużym wojewódzkim szpitalu pracowała. I ona stwierdziła, że rodzące 15, 16-latki to nudny banał, a zainteresowanie wzbudzają co najwyżej 13, 14-latki. Okazało się, że położne to istoty nad wyraz sprawiedliwe i oczekiwały, że głupie puszczalskie smarkule bądą za karę rodzić długo i w mękach. I guzik. Rodziły szybko lekko i tylko trochę nieprzyjemnie w odróżnieniu od statecznych pań 30+, a nawet 25+. Ale to ze 12 lat temu plotkowałem i coś się mogło zmienić. Think

flykiller · Gość

Ja w ogóle nie rozpatruję tego późniejszego macierzyństwa w kategoriach zdroworozsądkowych i nie roztrząsam, czy to trudniejsze ze względów społecznych, psychologicznych i fizjologicznych, tylko budzi się we mnie jakiś leciutki, irracjonalny sprzeciw wobec fizycznej "przejrzałości", która nadrabia spóźnioną młodość. Wydaje owoc ciało, które wkroczyło już na drogę schyłku, a nie w swojej najlepszej formie, nie w fazie rozkwitu, nie w pełni sił witalnych. Oczywiście, to tylko uogólnienie. Z pewnością są "czterdziestki" żwawsze od cherlawych "dwudziestek", ale świadomość tych wszystkich procesów zachodzących w ciele z wiekiem powoduje, że kiedy widzę taką nie nazbyt młodą matkę z małym dzieckiem, mam wrażenie że coś tu się przesunęło w czasie, nie zazębiło, nie zagrało.

FRIDA · Gość

Kewa zaczęła wątek o małoletnich matkach, a my zaczęliśmy rozważać pózniejsze macierzyństwo

Wyszło na to, że co niektórzy w jakimś sensie chcą promować to pózniejsze macierzyństwo, czy udowadniać, że niczego złego w nim nie widzą. Nie, nie, to nie o to chodziło. Mnie też nie zależało żeby coś przeforsować, komuś coś udowodnić, wykazać, racjonalnie uargumentować, bo moja sytuacja jest w ogóle zupełnie inna. Chodzi o to, że pózniejsze macierzyństwo to obecnie żaden dziwoląg, nic co wzbudza sensację - i to z bardzo różnych powodów. Zmiany obyczajowe, społeczne, gospodarcze, a i możliwości medycyny / w tym profilaktyka hormonalna/ niosą ze sobą nowe zjawiska i nic się na to nie poradzi, czy się to komuś podoba, czy też nie. Macierzyństwo, rodzicielstwo, związane z nim decyzje to bardzo indywidualne sprawy i nie można usilnie przekonywać kogoś, że ma się decydować na dziecko w danym okresie, albo w nieco innym, tym bardziej, że współcześnie wiele zjawisk, zachowań jest elastyczna i istnieje możliwość rozciągnięcia ich w czasie. Dlatego sądzę, że wszyscy, którzy się tutaj wypowiedzieliśmy mamy rację, chociaż wszyscy co do joty, bronimy zachowań i obyczajowości właściwych dla naszych roczników, naszego pokolenia, naszych rówieśników Angel

annaliza

Chyba nikt tu nie stara sie podważyć tezy, ze najlepiej byloby miec dziecko przed 30-tka. Zwlaszcza z biologicznego punktu widzenia. Ale przeciez nie o samą biologię tu chodzi. Tym bardziej, ze nawet ta biologia pozwala kobietom po 40 rodzić dzieci. I nie jest to żadna patologia. Kazdy ma prawo ma żyć jak chce, i jak mu sie tam życie ułożylo. Dlatego traktowanie 40-latkow jak "dziadkow, ktorzy wlasnie zapragneli miec dziecko" to wyraz prymitywnego braku tolerancji. I tyle.