po 30-tce

annaliza

To oczywiste, ze pozna ciaża oznacza wieksze ryzyko dla matki i dla dziecka. Uwazacie, ze matki przed 40 tka nie sa tego swiadome? Ale to nie oznacza, ze jak juz urodza, to beda gorszymi matkami. Bo to bzdura. Tak samo jak bzdura byloby stwierdzenie, ze z pewnoscia beda lepszymi matkami.

Zawsze sa jakies plusy i minusy i nie mamy prawa oceniac, nie znajac calej historii, twierdzac, np. ze "dali sie zgwalcic dla lepszego telewizora"..

A przyklady typu, moja zona, mój syn, mój wnuk sa moze i fajne, ale wiele nie wnosza do dyskusji. Nudziarzu, uwazasz, ze Twoja żona bylaby gorsza matką, gdyby urodzila te parę lat później?

FRIDA · Gość

Wszystko jest kwestią indywidualnego wyboru, na który składa się cały szereg przeróżnych czynników i nie ma to nic wspólnego z żadnym egoizmem. Jak słyszę ten kiepski, a zarazem obrończy argument dotyczący egoizmu, to słów brak. Tak więc komentarza nie będzie.

annaliza

Kewa

Seeni

Ja miałam na studiach. Nie żebym chciała, tak jakoś wyszło, że zaszłam w ciążę zaraz po zamążpójściu (a w zasadzie równocześnie). Generalnie byłam chyba za młoda na matkę i zbyt uparta, żeby się przyznać komukolwiek, że radzę sobie średnio. Nie życzyłam sobie żadnej pomocy, chociaż niewątpliwie była mi potrzebna. Po prawdzie dziecko nijak nie przeszkadzało w studiowaniu, bo byłam na piątym roku i zostały mi dwa egzaminy. Na obydwa poszłam z małą, porzuciwszy ją u Pań w szatni.
Drugie dziecko urodziłam w jeszcze gorszym momencie, gdy ważyły się moje losy zawodowe. Ta ciąża była planowana, ale nie aż tak planowana- tzn nie przewidziałam, że zajdę w ciążę natychmiast po odstawieniu antykoncepcji. Pracowałam do samego rozwiązania. W środę jeszcze pakowałam rzepę a w czwartek koło 5 rano miałam już dziecko.
Czas na obydwie dziewczynki wydawał się być najmniej odpowiedni. Potem okazało się, że wyszło najlepiej jak mogło wyjść.

FRIDA · Gość

Jesteśmy różni. Ludzie są różni. I niby to takie oczywiste i większość się z tym zgadza, to kiedy przychodzi do wypowiedzenia się w kwestii - jak przedmiotowa, omawiana, wtedy wychodzi ''szydło z worka'' i okazuje się, że bardzo trudno tę różnorodność zrozumieć, pojąć, zaakceptować, a nawet zaakceptować indywidualne decyzje, wybory, tylko z tego powodu, że są inne od naszych. Myślę, że indywidualne wybory, decyzje, różne pomysły na życie, przede wszystkim świadczą o tej różnorodności i co najmniej niestosowne jest sugerowanie innym - jak mają żyć, bo tak według naszego zdania jest najwłaściwiej, a jeśli ktoś tak nie poczyni, to bez wątpienia coś się za tym kryje - a to egoizm, a to zaburzenia, a to problemy innej natury. Ludzie dzisiaj mają bardzo różne pomysły na życie, schematy powoli odchodzą, zacierają się. Kiedyś ludzie do 30-tki byli po ślubach, po weselach, zamężne, żonaci, oczywiście z dziećmi. Obecnie żyje się bardzo różnie, w przeróżnych relacjach, z dziećmi, bez, z dziećmi urodzonymi wcześnie, pózno. To są wybory.

Seeni

Ja tam sobie myślę, że tylko przy niewielkim procencie ludzkości możemy mówić o decyzjach i wyborach. Po pierwsze: sporo rzeczy leży poza naszymi wyborami, często także macierzyństwo ( w sensie bardzo chcę lecz nie mogę albo odwrotnie, nie chcę a mam) po drugie wydaje mi się, że znakomita część ludzi zwyczajnie idzie na żywioł, bez szczegółowego planowania i pomysłu na życie. O kant tyłka, zresztą to planowanie skoro życie notorycznie zmienia scenariusze.

nudziarz

Miałem już milczeć ( bo przecież w watku pojawia sie wniosek że pierwsze dziecko po czterdziestce jest rownie zgodne z natura jak po dwudzietce, jako ze ludzie są przeciez rózni ).. ale jednak napiszę.
Ma sporo racji Lampion ( choć artykułuje owa rację w sposób dla Niego charaterystyczny zbierając gromy rozdzierdzonych Pań )... jakże często źrodłem decyzji o opźnionym macierzyństwie jest nasza wygoda ( nawet nie użyję slowa wygodnictwo ). Wiem.. wiem... ta wygoda znajdzie uzasadnienie pt "dobro przyszlego dziecka". Przeciez potrzebuje ono godziwych warunkow mieszkaniowych, jakiegoś poziomu finansowego rodzicow a nawet czasu jaki moga mu oni powięcić. Rzeczywiście , o ile nie mamy rodzicow milionerow, zanim sami usyskamy pozycję zawodowa, stabilośc finansową plus własne mieszkanie zaczynamy ocierac się o czterdziestkę. Czy jednak na pewno nie o nasza wlasną wygodę czasem chdzi ? Nie o to, ze te wszystkie sprawy są dla NAS wazniejsze od potomstawa ?
Mój syn zwyczajnie wpadł po studiach. Plany też przewidywaly najpierw doktorat, mieszkanie... potem może jakiś zasłużony wypoczynek gdzies pod słoncem, a potem dziecko. No i jakoś wszystko funkcjonuje.. łącznie z nieszkaniem ( że się pochwalę

). Kosztowalo to młodych sporo wyrzeczeń i wysilku , ale to ICH wyrzeczenia i ICH wysilek. Dziecko tego w żaden sposób nie odczuło, a oni zaczynają przebąkiwać o siostrzyczce dla Mateusza.

Mati · Gość

FRIDA · Gość

Też miałam się już nie wypowiadać, bo ile można o tym samym, ale mnie Nudziarzu, prowokujesz Angel

Tą Twoją wygodę można zastąpić potrzebą zapewnienia przyszłemu dziecku lepszych warunków, a nie własną, indywidualną wygodą. A te lepsze warunki, to nie tylko aspekty czysto materialne, ale przede wszystkim jakieś ogarnięcie większego chaosu wokół siebie w postaci ogromu obowiązków w młodym wieku, które są dopiero na etapie rozwoju, rozkwitu, wymagają maksymalnego zaangażowania. Dlatego przemawia do mnie argumentacja annalizy. Myślę, że jakimś nieporozumieniem w tym temacie jest uczepienie się wyłącznie aspektu materialnego, kwestii dorabiania się, które jakoby są podstawą i przyczyną pózniejszego macierzyństwa. Nie, nie absolutnie nie wiązałabym tego z egoizmem, chociaż argument mi znany, jednak według mnie chybiony, płytki, nazbyt ogólny. I jakoś nie do końca wierzę w szczerość zapewnień, że wszystko w postaci - studiów, kariery, doktoratów, pracy, dobrego zdrowia, no i, oczywiście wczesnego macierzyństwa - wyjdzie bez szwanku. Coś polegnie. Ale ponieważ ja praktycznie nic nie wiem o pózniejszym macierzyństwie, nie planuję i nie zakładam póznego macierzyństwa, a wręcz wykluczam, to w takim wypadku dalsze pole do wypowiedzi pozostawiam analizie. Angel

nudziarz

nudziarz

Kewa

Takie zawężanie do własnego podwórka jest bez sensu, o czym wspominała Annaliza.
Ale jak już się licytujemy...
Pierwsze dziecko urodziłam w wieku 21 lat i to było moje jedyne dziecko planowane. Z perspektywy czasu powiem tylko, że na wszystko było za wcześnie: na małżeństwo, macierzyństwo, kobiecość. Trzecie dziecko (ostatnie) urodziłam w wieku 31 lat i mimo, że nie tak planowałam, uważam dziś, że nie mogło stać się lepiej. Tak, trzydziestka to dobry czas na dziecko (najlepiej na pierwsze).
Seeni ma rację - plany są do bani. A jednak takie minimum można (należy) jakoś zaplanować. Dzieci nie powinny rodzić dziewczyny szesnastoletnie, tym bardziej z ciąży przypadkowej z chłopakiem czternastoletnim. To jest niezdrowe z kilku powodów. Czy powinny 40-sto latki? Właściwie dlaczego nie? Jeśli czują, że mogą, że chcą i że mają dość siły? To dlaczego nie?
W filmie "Przystanek Alaska" stary traper z długowiecznej rodziny miał dylematy, czy ukochana, młodsza o 30-40 lat (?) nie jest dla niego za stara, bo bardzo bał się samotności u schyłku życia. Wiek to tylko liczby, przecież. Są młode staruszki i młodzieńczy starcy, o czym pisaliśmy w innym temacie.

Mati · Gość

nudziarz

nudziarz

Pasztet

annaliza

Tez moglabym napisac, Nudziarzu.. mysl!
Zakladasz tylko jeden scenariusz: najpierw studia, potem praca, potem mieszkanie, samochod, a na koncu- dziecka. Uwierz mi, zycie jest bogatsze. A swiat nie zawsze czarno-bialy.

To, ze Twoj syn wpadl na studiach, ale wyszedl na ludzi, mieszkanie ma i kolejne dziecko planuje , to super! Naprawde! Ale nie rozumiem czemu zachowujesz sie tak, jakbys wszystkim chcial powiedziec, ze to najlepsza, ba, jedyna droga do szczesliwego rodzicielstwa.

To tak jak z tymi Twoimi znajomymi, ktorym w wieku 40 lat przydarzylo sie jeszcze jedno dziecko. I wszyscy, "co do joty", sa fatalnymi rodzicami. Przyjąłes zalozenie, ze jedynym powodem tego stanu rzeczy jest ich wiek.
A moze to nieprawda. Moze chodzi o to, ze oni sie juz "nanianczyli". Ze juz odchowali dzieci, natrudzili sie w wieku dwudziestu kilku lat i teraz zwyczajnie chcieliby odpoczac. Nawet nie dlatego, ze sa juz w takim wieku, a dlatego, ze etap dzieci mieli juz za soba...

Spojrz, w jak innej sytuacji sa 40 latkowie, ktorzy wlasnie, w pelni swiadomie, podejmuja decyzje o byciu rodzicami. Widzisz różnice?