po 30-tce

animavilis · Gość

Coś tam sobie czytałam ostatnio o komunikacji międzyludzkiej. Wymieniono kilka przykładów zachowań, które mogą prowadzić do powstawania tzw. barier komunikacji, a te do nieporozumień, niezrozumienia lub wręcz konfliktu. Rzecz pewnie wiadoma i dość oczywista, jakby się nad nią zastanowić. Właśnie, zastanowić. Może macie ochotę pozastanawiać się nie tylko nad tym, jakie zachowania u rozmówców budzą w nas irytację lub/i niechęć, ale też jakie błędy sami popełniamy komunikując się?
Zrobiłabym dwie ankiety, bo ciekawe mogłoby się okazać porównanie wyników tego, co irytuje, z tym, co sami prezentujemy, ale nie ma takiej technicznej możliwości(?)

Przykładowe opcje są chyba intuicyjnie zrozumiałe ale, na wszelki wypadek, wyjaśniam mniej narzucające się:
załatwianie spraw (szarżowanie, buńczuczność, odgrażanie się, "ja to załatwię!", itp.)
opowiadanie "bajki" (zaczynanie ab ovo, długie i rozwlekłe przechodzenie do sedna, przesadne gawędziarstwo)
tonowanie ("będzie dobrze", "czas leczy rany", itp.)
przebijanie ("to jeszcze nic, ja to dopiero to i tamto")

pogłoska

Wygląda na to, że słabo zdajemy sobie sprawę z barier jakie sami stawiamy.

kasia_imig

Jeśli rozmawiamy o komunikacji w realu, to mam tendencję do słuchania, czego nie uwzględniłaś...

Pochodzenie O-Ren Ishii

a ja do niesłuchania Angel

mailo

To wszystko zalezy od charakteru jakim się jest człowiekiem jak ktoś jest urudzonym optymista to będzie "tonował" jak ktoś ma tendencję do przesadzania będzie "przebijał", a ktos wrażliwy "litował się" choleryk bedzie się "odgrazał". Więc czy mozna tu mówić o popełnianiu błędów komunikacyjnych skoro to jest częścią naszego charakteru? Ciężko to kontrolować po prostu.

rosegreta · Gość

a ja to tradycyjnie nie rozumiem : o co tu chodzi ?

olak

Jestem fatalnym rozmówca. Od udzielania rad zwykle przechodze do szkolenia. Monolog nabiera formy opowiadania bajki. Kiepsko pocieszam i sama czesto nie słucham. Nie zadaje pytań, nie interesuje sie innymi. Może dlatego tak marnie u mnie z komunikacja?

kasia_imig

pogłoska

kasia_imig

Inteligentnymi komentarzami

pogłoska

Kewa

Hmm... chyba mam tendencję do tonowania, co nie ma u mnie nic wspólnego z lekceważeniem problemu. Czasem boję się zadawać pytania pomocnicze (przesłuchiwanie?) bo zwykle pociąga to za sobą pasmo zwierzeń, na które nie zawsze mam ochotę. Czasem też czas nie odpowiedni. Mam kilka takich osób, z którymi jestem związana zawodowo i zawsze z lękiem odbieram od nich telefon, bo wiem, że rozmowa będzie długa... czasem bardzo długa.

kasia_imig

kasia_imig

pogłoska

animavilis · Gość

olak

Pozory mogą mylić, wolę żeby ktoś był mile zaskoczony niż rozczarowany. Na forum wiele rzeczy przemilczam.

A tak na serio... Walczę z tym udzielaniem porad, ale jest trudno, jesli na codzień wymaga się ode mnie właśnie doradzania. Mam też tendencję do przemądrzania się, zwłaszcza w tematach, które uwazam za swoje tzw. "koniki". Jest kilka osób z którymi rozmawia mi się doskonale. I to nie tylko na żywo, bo i słowo pisane wymienia się z jednymi łatwiej a z innymi trudniej. Uważasz, że te same problemy z komunikacją mozna mieć choćby tutaj na forum?

kasia_imig

Diabelsky · Gość

w damsko męskiej komunikacji wypada być słuchaczem lub rozmówcą doskonałym...

no chyba ze trafi sie wyjatkowa flądra więc i słów szkoda a i czasu też

Komuikacja męska zależna jest faktycznie od charakteru i okoliczności. Partyman

Babskie relacje są mi w zasadzie obojętne za wyjątkiem może trójkątnych układów w wyjatkowo skomplkowanych okolicznościach, ale te nie do końca juz są tylko babskie...

olak

Kasiu, masz rację! Ale to raczej wynika z faktu, że działacie na mnie onieśmielająco. Zwykle jeśli ktoś mi imponuje to jednoczesnie mnie onieśmiela. Mając teraz więcej czasu sporo czytam co się tutaj działo na forum. Czytam z szeroko otwartymi oczami, bo zadziwia mnie, że uchowała się taka enklawa w zalewie wszechobecnych nastolatek i ich nowomowy inetowej. Onieśmiela mnie też obawa, jak zostaną odebrane moje wypowiedzi. Chyba łatwiej jest pisać tam, gdzie użytkowników coś łączy - jakis wspólny temat. Generalnie jestem trochę spaczona internetowo, bo całe moje sieciowe istnienie wiązało się zawsze z forami i portalami dość wąsko zorientowanymi tematycznie. Jednocześnie nauczyło mnie to, że nie ma znaczenia co jest wspólna nicią porozumienia - jeśli zaiskrzy, będzie iskrzyć zawsze (w tym pozytywnym znaczeniu).

Edit: musiałam zaadresować posta, bo jestem gapa i nie przyzwyczajona do cytowania. oops