po 30-tce

bosska · Gość

Anima, po prostu uważam, że skoro sama nie postępuję do końca uczciwie, nie mam prawa kogoś innego za to samo przewinienie piętnować lub wykazywać oburzenie.

i taka była moja główna myśl - to a pro po czytania między wierszami.

animavilis · Gość

bosska · Gość

animavilis · Gość

Tak, bosska, mam zwyczaj długo i namiętnie zastanawiać się także nad sobą. Niekoniecznie w kwestiach o których piszesz, bo kiedy nie mam "pracy w pracy" nie odczuwam potrzeby ścierania kurzów, za to zostaję po godzinach, kiedy jest to konieczne, więc korzystanie z netu w celach pozasłużbowych nie spędza mi snu z powiek. Może to zaskakujące, ale nie korzystam z biurowych artykułów na własne potrzeby i nie oglądam pirackich filmów. MP3, oczywiście, ściągam i uważam, że jest to nie w porządku, podobnie jak wiele innych uchybień dnia codziennego, które mi się zdarzają, które zauważam i nad którymi ubolewam, natomiast, niekiedy - z pełną świadomością, żeby nie rzec, premedytacją - nie zamierzam ich rugować [np. nie będę stała w deszczu jak kołek przy pustej jezdni, tylko dlatego, że zainstalowano tam idiotyczną "unijną" sygnalizację].
Mam nadzieję, że ta skrupulatna wyliczanka Cię zadowoli.
Natomiast nadal uważam, że fakt, iż jesteśmy tak niedoskonali, nie zwalnia nas z obowiązku prób naprawy świata i to niekoniecznie od siebie. Nawet jeśli jadę w autobusie MPK na gapę, to wydaje się słuszne poinformowanie jakiejś kobiety, że czyjaś cudza ręka wędruje po jej torebce, a nie nabranie wody w usta, bo przecież sama nie jestem w danej chwili kryształowa.
Hierarchia spraw, które wydają się godne reakcji lub jej niewarte, dla każdego jest inna, natomiast w podanym, w pierwszym poście, przykładzie, o ile nie mam wątpliwości, że rzecz plasowała się gdzieś w dolnych rejestrach mojej własnej hierarchii, zastanowił mnie brak jakiegokolwiek, że tak powiem... odruchu. Dzwonka alarmowego we mnie, że to nie w porządku, irytacji, zniesmaczenia, uniesienia brwi... czegokolwiek.
I to wydaje mi się bardzo niepokojące i zdradliwe - że się pewne rzeczy zaczyna się wyłącznie rejestrować, natomiast nie docierają one do warstw świadomości, zostają obejrzane i odrzucone, jako niewarte zatrzymania, w ramach powszechnej akceptacji. I nie ma znaczenia, czy robią to inni, czy Ty sama. Ja się jeszcze nad sobą zastanawiam, ale nad innymi już, jak widać, znacznie mniej. Może w końcu przestanę i nad sobą.

bosska · Gość

brawo anima!
Applause

zadziora · Gość

w sumie to tylko chciałam dopisać, choć jako myśl przewodnia pojawiło się to już powyżej w wypowiedziach Aminy i Bosskiej, że nikt nie jest święty, każdy popełnia błędy i robi rzeczy, z którymi nie do końca czuje się komfortowo- natomiast najważniejsze jest chyba to, że ich się nie racjonalizuje i nie usprawiedliwia przed samym sobą...
tak samo z drobnymi kradzieżami w sklepach- osobiście uważam, że nie należy ich lekceważyć, bo to jak przyzwalać na nie. a jeśli już przyzwalamy- bo nie chcemy się poczuć nieprzyjemnie 'łapiąc' kogoś na gorącym uczynku, czy z jakichkolwiek innych względów- to przecież też zrozumiałe; każdy ma inny charakter i temperament, są ludzie, którzy mimo iż oceniają pewne rzeczy negatywnie, nigdy nie powiedzą tego drugiej osobie, bo obca jest im choćby nawet idea takiej konfrontacji... ale nie udawajmy, że taka kradzież jest okay, bo nie jest

kasiek66

Ech
Czytam wasze wypowiedzi i gryze sie po paluchach.
Napisac czy nie.
Jak to w zyciu, mozna przymykac powieki i mowic - mnie to nie dotyczy.
Ja od wielu lat chodze z szeroko rozwartymi. Okolicznosci przyrody to sprawiły

Teraz to juz nawet tak nie boli.

Naleze do grupy ludzi, ktorzy byli okradani kilkakrotnie w swoim zyciu.
Uzbierało sie tego.
Miałam okradzione mieszkanie- dosłownie ze wszystkiego co dało sie wyniesc z niego. Zostały meble. Miałam potem długo opory, zeby normalnie funkcjonowac w tym miejscu. I wiecie czego najbardziej mi żal- albumow ze zdjeciami i ksiazek.
Ukradli mi nowe auto.
Okradł nas wspólnik.
Okradli hurtownie, ktorą zaczynalismy uruchamiać.
Były trzy napady na pracownika w sklepie, ktory prowadziliśmy.
Nawet pewnego roku okradli nas na wczasach- wybebeszyli domek campingowy gdy bylismy z dzieciakami na całodniowej wycieczce.
Zeznawałam bez żadnych juz emocji (do okradania tez mozna sie przyzwyczaic). Wiecie jak reagował policjant? Twierdził, ze musieliśmy sami to zrobić haha.

Dlatego nie kupowałam nigdy skopiowanych płyt na "stadionie", nie ściągam filmow. Nie kradne czasu pracodawcy, bo sama siebie zatrudniam itd.
Pamiętam czasy jak ludzie kupowali rzeczy taniej , bo z drugiej ręki nie zastanawiając się skad pochodza. Ważne zeby było tanio, ze udało sie. Potrafiłam wywalic wtedy znajomym, ze własciwie to tak jakby odkupili od złodzieja moj wyniesiony telewizor.
W tramwaju zwracam uwage na kieszonkowcow. Raz skonczyło sie to mało sympatycznie. Gdy ostrzegłam kobiete, miałam przez moment przystawiony nóz do brzucha.

Nie, nie jestem święta. Ale nienawidzę złodziejstwa.

zadziora · Gość

mój ojciec też ma takie podejście. lata temu w mojej okolicy działała grupka młodych chłopaków, którzy jeździli do Niemiec na tak zwaną jumę. kradli tam i przywozili dosłownie wszystko, z sprzętem elektronicznym, biżuterią, firmową odzieżą i obuwiem włącznie; a potem sprzedawali to na lokalnym targowisku. ja tak bardzo chciałam mieć firmowe obuwie sportowe- sprzedawali je za bezcen- mój ojciec stanowczo omówił zakupu, tłumacząc mi, że czułby się, gdyby od nich kupił, jakby sam w tej kradzieży brał udział. wtedy czułam żal, dziś go za to szanuję

fedrus

bosska · Gość

Kasztanka · Gość

Pochodzenie O-Ren Ishii

w kwestii softu:

1. nie oglądam spiraconych filmów ani nawet filmów w TV (reklamy) -oglądam głównie w kinie i na DVD z wypożyczalni - kosztuje to kilka złotych a większość filmów oglądam raz - więc stać mnie na wydanie 7-10 zł raz na całe życie
2. lubię gry komputerowe w związku z czym mam SAME oryginały bo CHCĘ żeby każda biurwa która przyłożyła rękę do produkcji dostała swoją pensję (wliczając fakturzystki i sprzątaczki) - zasłużyły, nie chcę też upadku firmy która dostarcza mi rozrywki
3. mp3 - tylko piraty z internetu, moja logika nie przyjmuje do wiadomości że mam zapłacić za 10% tego co chcę i 90% dodatków (innych piosenek), chcąc kupić mercedesa jestem skłonny za niego zapłacić - natomiast gdyby diler powiedział że owszem mają mercedesy ale każdy w pakiecie z dziesięcioma polonezami to był go wyśmiał... dystrybutorzy jakoś przeoczyli fakt pojawienia się formatu mp3, wynalazku zwanego internetem i wejścia w kolejne stulecie - niech umieszczają całą płytkę w internecie ! nawet nie chcę żeby było taniej - jeżeli płytka ma kosztować 50 zł, to niech będzie 1 utworek za 5 zł - ok , świetnie - ja bym to kupił.... a tak to mam poczucie że mnie ktoś próbuje w konia robić a takie poczucie zwalnia mnie z wyrzutów sumienia....

Mii

W moim przypadku reakcja zależy od "ciężaru" przewinienia, na kradzież batonika też bym pewnie nie zareagowała...ale swoją miną dałabym panu poznać, że widziałam i ganię takie zachowanie.
Czasami reaguję a czasami nie...nie wiem od czego to zależy

chyba właśnie od owego ciężaru i jeśli dotyczy to osoby a nie instytucji....sklepu...firmy one mają wpisane w działalność takie ryzyko.

Kilka dni temu dzięki pewnej starszej pani która zachowała się po obywatelsku syn uniknął wyłożenia za lampę do samochodu około 900 złotych ....jak dla niego (i nie tylko)to spora kwota...kobieta widząc zdarzenie i reakcję kierowczyni która po uszkodzeniu samochodu bez skrupułów oddaliła się z miejsca zdarzenia zdążyła zapisać numer rejestracyjny i zostawiła informację z kontaktem co bardzo pomogło policji w ustaleniu winowajczyni...taką reakcję pochwalam i tez bym postąpiła podobnie.

king

Dziwne to relatywizowanie w przypadku kradzieży batonika. Trochę to przypomina radochę gawiedzi, kiedy spali się stodoła najbogatszemu gospodarzowi. Złodziejstwo, to złodziejstwo.

Jeszcze dziwniejsze jest uźywanie słowa 'donosicielstwo' w odniesieniu do zwykłej reakcji na łamanie reguł. Gdyby owo 'donosicielstwo' było powszechne, to nikt nie parkowałby w zatoczkach przystankowych, nie wyrzucałby śmieci w lesie i nie sikał w bramach. Bo jeśli każdy przechodzień byłby 'donosicielem' to sprawca wiedziałby, że dobiorą mu się do dupy odpowiednie instancje.
W takiej Danii, ten system działa dość sprawnie.

Seeni

Aaaa
z internetu w pracy korzystam od kilku dni ( po prawdzie dlatego od kilku, że mi dopiero go doprowadzili), ale mam nienormowany czas pracy, często rzepę pakuję w domu w weekendy i nocami toteż zajrzenia do netu w pracy, nie traktuję jako naruszenia obowiązków pracowniczych. Do głowy by mi nie przyszło żeby korzystać z pracowych artykułów biurowych- zresztą zasadniczo bywa odwrotnie- z domu przywlekam długopisy, ołówki, korektorki, kateczki samoprzylepne.
Nie ściągam z netu niczego
Nie kradnę Pawełków i innych łakoci w sklepach.( niestety dopiero od 10 roku życia, bo wcześniej i owszem)
Nie jeżdże bez biletów
Płacę w parkomatach.
Przywłaszczam sobie kleptomańsko zapalniczki, długopisy.
Dwa razy dokonałam zaboru po 10 jaj Pani co kupowała przede mną w warzywniaku.
Więcej grzechów nie pamiętam.

Starszego pana od Pawełka nie wydałabym w ręce organów ścigania.
Nie wiem dlaczego

bea.ta

lulka