po 30-tce

Formalny

Ktoś tu narzekał, że uczelnie obecnie dostają niskiej jakości "materiał" i sądząc po maturach, coraz gorszy. Tak naprawdę może załamać wiedza, jaki jest poziom absolwentów wyższych uczelni. System skłania uczelnie do prowadzenia studenta za wszelką cenę od pierwszego roku do ostatniego. Najlepiej znani mi są inżynierowie elektrycy i mechanicy, którzy w najlepszym wypadku potrafią powoływać się na fragmenty książkowej wiedzy, posługiwać się dobrze komputerem i AutoCAD'em, ale wykazują zerową zdolność do samodzielnego myślenia i brak jakiekolwiek woli wychodzenia poza wyuczone schematy. Zaglądanie do fachowej literatury, to nieznany zwyczaj, ale on już towarzyszy absolwentom wyższych uczelni od dawna. Znajomi nauczyciele akademiccy z innych kierunków - np. z Wydziału Prawa stwierdzają, że poza nielicznymi przypadkami, większość studentów potrafi czasem nawet perfekcyjnie "wyrecytować" opanowany materiał, ale gdy dochodzi do koniecznosci interpretacji i syntezy opanowanej wiedzy, pojawia się ogromny problem.
Po prostu od dawna, nawet gdy w szkołach wszystkich stopni udaje się zmobilizować do nauki jakąś część młodzieży, to szkoła niezależnie od stopnia, nie uczy myślenia.
Kto miałby jednak uczyć tego myślenia, jeśli większość nauczycieli od początków nauczania, to ludzie z przypadku pracujący w szkolnictwie, często uczący skomplikowanych przedmiotów będąc tylko po kursach i nie czujący całkowicie przedmiotu, którego nie nauczają.
To, że pojawiają się i znakomici pedagodzy jak i wybitni uczniowie, osiągający wspaniałe wyniki, w konkursach i wszelkiego rodzaju olimpiadach, nie tłumi obrazu statystycznie dominującego poziomu nauczania jak w tytule tego tematu...

Seeni

Aj tam, aj tam.
Oczywiste jest, z perspektywy czasu, że tylko nasze szkoły( tzn te do których chodziliśmy) uczyły logicznego myślenia, tylko nasi pedagodzy byli pedagogami z powołania, no i oczywiście tylko my byliśmy wybitnymi uczniami, którzy chłonęli wiedzę jak gąbkę i tylko nauka była im w głowie.
Generalnie narzekanie na: dzisiejszą młodzież, dzisiejszą szkołę, dzisiejsze obyczaje i dzisiejsze cokolwiek, odbieram jako jeden z galopujących objawów stetryczenia.
Jeżeli taka wokół rzesza młodych idiotów to dlaczego nasze dzieci (wnuki) są takie zdolne, mądre, inteligentne..itd...
W charakterze wyjątku, czy jak???

Formalny

Objawem stetryczenia jest raczej brak umiejętności postrzegania, co się wokół człowieka dzieje i narzekanie dla narzekania, bez odniesienia do konkretnego zjawiska.
Na marginesie: nie wiem czego objawem jest ocenianie treści wypowiedzi w zależności od jej autorstwa.
Wokół nas są rzesze młodych ludzi, potencjalnie ogromnie zdolnych, zdegradowanych intelektualnie przez brak zajmowania się nimi przez rodziców uważających , że to im należy się wyłącznie "coś od życia", natomiast gdy dziecku zapewnią nowy komputer wypas i ciuchy lepsze niż mają rówieśnicy, to katalog obowiązków jest zamknięty. Taka sztafeta pokoleń wędruje już od dawna i tak powielany jest schemat w następujących po sobie pokoleniach. Gdy np. matka jest egocentryczką skupioną na swoim wyglądzie i przekonana o swojej niepowtarzalnej atrakcyjności i wyjątkowości, to tylko przypadek sprawi, że córka będzie inna - ambitniejsza intelektualnie i obyczajowo...
Potem taki młody człowiek trafia do szkoły, gdzie gdy już znajdzie się nawet pedagog wymagający uruchomienia głowy w tematach wykraczających poza to, co najmodniejsze i co "chodzi" w środwiskach zamożnych więc obiegowo uznanych za kulturotwórcze - pisane przez "...tfuuuurcze", to i tak rodzice będą interweniować w stylu co ta głupia baba/dziad, chce od mojego dziecka, - cudownego, "bo hodowanego na mój obraz i podobieństwo".
W końcu taki materiał na ćwierćinteligenta trafia na uczelnię, zainteresowaną w masowej produkcji absolwentów, bo to kasa dla uczelni, a powierzchowność przekazu wiedzy, daje nauczycielom akademickim czas i spokój na robienie prywatnej kasy w ramach różnych grantów i zleceń zewnętrznych.
Tak to się kręci całe kółko w cyklu zamkniętym, który nie podoba się jednym, a innym - zwolennikom bylejakości, podoba się, bo nie psuje spokoju.
Tak! Niektórzy mogą z czystym sumieniem powiedzieć, że ich dzieci są zdolne, choc nie zawsze (życiowo) mądre, bo to efekt wielu czynników, ale ambitne i uczciwie podchodzące do swoich obowiązków, również w zakresie zdobywania wiedzy, a nie tylko papierka odfajkowującego stopień wykształcenia. Mogą to powiedzieć, gdy dotyczy to matek włożyły w to spory wysiłek, czasem rezygnując z wpatrywania się w lustro, by zachwycać się sobą i nowymi ciuchami, a ojców, gdy rozmawiali z dziećmi nie tylko tłumacząc, że nauczyciel, który postawił pałę, to idiota, ale również rozmawiając o świecie, wiedzy i dając przykład swoim postępowaniem.
Ci wszyscy mający pod tym względem czyste sumienie mogą wtedy z lekceważeniem przeczytać swoiste manifesty bylejakości i kpiny z tego, że widzący tę bylejakość, to symbole starczego stetryczenia.

EMES

nudziarz

W moim odczuciu sprawa jest prosta. Rozwalono w drzazgi znakomity system edukacji w tym kraju, oparty na kształceniu zawodowym oraz średnim technicznym. System w którym licea ogólnokształcące były marginesem. System , który przewidywał mozliwość zmiany decyzji ucznia ( technika dla absolwentów szkół zawodowych oraz technika pomaturalne ), zastepując go wszechobecnymi szkołami ogólnokształcącymi przy jednoczesnej marginalizacji średniego szkolnictwa technicznego i praktycznej likwidacji szkolnictwa zawodowego.
Wiec - młodzież, która dawniej poszła by sciezką "techniczną", a prawdopodobnie nawet techniczna - zawodową z koniecznosci idzie do liców.
Jaki poziom uczniów - taki i pozom szkół.
Nastepnym etapem było umożliwienie niekontrolowanego rozrostu szkolnictwa wyższego ( i to szkolnictwa nastawionego na zysk ) , co spowodowało dramatyczny spadek jego poziomu.
Więc - idioci ida do liceów. Przyzwoity poziom matur spowodował by , iż 80 % ich absolwentów zwyczanie zakończyłoby edukację z wykształceniem podstawowym, więc dostosowuje się poziom egzaminu do poziomu ucznia.
Tych samych idiotów z dyplomem maturalnym, z otwartymi rekami przyjują szkoły pseudowyższe, gdzie działa identyczny mechanizm, do tego oparty o potęzne pieniadze.
Mamy więc idiotów-licencjatów i idiotów magistrów.
Tyle.

P.S. IBM ( do którego aktualnie aplikuje moja cora ) wyraźnie zaznacza, iż kandydatury absolwetów wyższych szkół prywatnych nie będą rozpatrywane.
O czymś to swiadczy

flykiller · Gość

Kewa

Formalny

Formalny

Seeni

Znaczy się niewątpliwie aktualny system szkolnictwa (nieszczęsne gimnazjum, stopniowa redukcja techników, całkowita liceów zawodowych) jest mało przemyślany i generalnie do bani. Ale nie generalizowałbym zaraz, że za "naszych" czasów na studia trafiali geniusze a teraz debile o zerowym stopniu wiedzy, braku umiejętności samodzielnego myślenia itd.
To jest ocena wysoce krzywdząca dla całej rzeszy młodych ludzi.

Jestem debilem matematycznym, to jest choroba wrodzona i z całą pewnością nie zdałabym teraz matury z matematyki- nawet tego nieszczęsnego 30% ( nota bene- wtedy też zdałam z trudem i jedynie dlatego, że jestem ulubionym dzieckiem Boga)
Nie przypominam też sobie, żebym mimo osiągania wyjątkowo dobrych, chociaż niezasłużonych, ocen (z wyjątkiem tej nieszczęsnej matmy) jakoś szczególnie była nastwiona na naukę, zgłębianie wiedzy i poszerzanie horyzontów intelektualnych. Co do zasady, okres pobierania nauki dość nieszczęśliwie zbiegł się z moim okresem dorastania. Niejednokrotnie zatem przedkładałam egzystencjalne rozmowy przy winie, czy tańce do białego rana nad katorżniczą pracę od podstaw. Moi rówieśnicy zachowywali się podobnie. Nie wiem, czy była ze mną na studyjnym roku chociaż jedna osoba, która studia traktowała li i jedynie jako kuźnię wiedzy. Byli wśród nas idioci, rasowi intelektualiści, zdolni ale leniwi i wszystkie inne maści ale nie przypominam sobie żadnej takiej osoby, której jedynym celem i pragnieniem było zdobycie jak najlepszego wykształcenia.
Bez względu na to jak duże wymagania stawia konkretna uczelnia, jak mocno przyuczał do samodzielnego myślenia- trudno oczekiwać, że wykształci osoby gotowe do natychmiastowego podjęcia pracy w praktyce. Nikt nie jest lekarzem po studiach medycznych, prawnikiem po prawie, czy architektem po architekturze, bez względu na to jak poprawnie interpretuje, czy syntetyzuje wiedzę. Do tego niezbędna jest praktyka a nie teoria a tym, co słusznie zauważył mój ulubiony tetryk Nudziarz, szkoły w ogóle przestały się zajmować.

nudziarz

Zasadniczo Wielce Szanowna Seeni nie istnieje coś takiego jak debil matematyczny.
Są ludzie mniej lub bardziej inteligentni, lub utalentowani, ale albo sie jest po prostu debilem, albo było się fatalnie uczonym matematyki.
Generalnie matematyka ( na pewnym poziomie ) jest bardzo zblizona do prawa ( tyle, ze zdecydowanie od niego łatwiejsza ). To nic innego jak wyciąganie logicznych wniosków na podstawie posiadanych informacji, tyle tylko, ze ilośc niezbędnych informacji, w porównaniu z prawem jest ułamkowa.
Utarło się stwierdzenie, ze matematyka jest trudna i ta plota podtrzymywana jest przez kolejne pokolenia, a nawet przekazywana dzieciom przez rodziców.
Przeciętny rodzic wydrze się jesli jego pociecha nie nauczyła się historii ( No tyle nie potrafileś zapamiętać ??!!! ), natomiast okaże dziwne zrozumienie , jesli dzieciątko przyniesie pałę z matmy ( no tak... matematyka, pewnie nasze maleństwo to humanista ).
Zaryzykuje stwierdzenie, ze kazdy, w miare inteligentny człowiek matematykę na poziomie licealnym jest w stanie wymyslić sam - potrzebne mu sa wyłącznie konkretne podstawy.
I odcięcie się od paniki jaka nieodłącznie kojarzy sie ze słowem "matematyka" zanim ktoś nawet do niej się dotknie.

Pochodzenie O-Ren Ishii

Z czasów mojego LO, przypomniała mi się pewna ciekawa symetria jaka występowała między moim profilem mat-fiz a humanem. Koleżanki z humana absolutnie nie rozumiały matematyki i, uwaga, uczyły się konkretnych zadań na pamięć, licząc że na kartkówce będą te same lub chociaż podobne.
Ja z kolei, zupełnie nie rozumiałem tych "interpretacji" i uczyłem się na pamięć "co poeta miał na myśli" (z takich skryptów gdzie "Chłopi" mieścili się na dwóch stronach Blue_Light_Colorz_PDT_02

). Na pamięć ryłem co poeta miał na myśli plus odpowiednie cytaty bo cytaty były u nas wysoko premiowane. Nie zrealizowałem niestety mojej mrocznej fantazji żeby pod tablicą poprosić polonistkę "To może mi Pani udowodni że ten sztywny od pięciuset lat koleś miał na myśli to a nie tamto ? Bo ja twierdzę że tamto i co teraz ? Wyrzuci mnie Pani ze szkoły czy duchy będziemy wywoływać ?".
Dobrą stroną tego wszystkiego jest to że do dzisiaj potrafię wyrecytować niektóre wierszyki:

"Powołał go Pan na słup,
Na słupie miał dom i grób"
Itd. itp.
Dużo ich znam na pamięć (przynajmniej jedną-dwie zwrotki) Angel

hachiko · Gość

Nudek, jestem dotknięta dyskalkulią, która w mojej rodzinie jest dziedziczna. Nikt nigdy mnie nie uprzedzał do tego przedmiotu, nikt nie straszył. Nie widzę cyfr, ich powiązania, nie mam wizji przestrzennej, nie rozumiem zależności oraz jak można połączyć cyfrę z literą

Przechodziłam z klasy do klasy dzięki uczeniu się na pamięć wzorów i definicji. To nie jest niechlujstwo ani lenistwo co zgodnie potwierdzili moi korepetytorzy, którzy w trakcie zajęć cierpliwie (pod koniec już nie) czekali na moją odpowiedź lub jakikolwiek ruch długopisem na kartce. Naprowadzali przez liczmany, opowiastki , krojenie owoców,aż w końcu poddali się ciągnąc się za brodę lub podwijając wąsy. Jestem tępa w przedmiotach ścisłych i koniec kropka. Dzięki Bogu syn ma dobre noty i wszystko rozwiąże,ale potrzebuje dłuższego czasu niż inni.
On z kolei nie trawi j.polskiego ze względu na wymagane wypracowania, które u niego zmieściłyby się w dwóch linijkach. Woli konkret bez dodatkowego upiększania i filozofii co autor miał na myśli.

obserwator

W2

Za człowieka wykształconego powinno uważać się od doktora wzwyż.

Kewa