po 30-tce

bea.ta

No, noooo tylko nie jedna,
nie przypisuj mi wszystkich zasług Blue_Light_Colorz_PDT_02

))

mojra

...ech... te trójki...

...a ja mam jutro zebranie w szkole... bo pan dyrektor chciałby jakoś sobie dopiąć rok szkolny...
...a myślałam, że jak są już wakacje, to będzie błogi spokój...

...wygląda na to, że został mi już ostatni rok "trójkowania"...
...pewnie potem będę żałować...

Mati.

ribka_pilka

Mati.

Mati.

bea.ta

Mati.

ribka_pilka

Mati.

bea.ta

Mati.

..nie chcę być avocado z pomarszczoną skórką placz

bea.ta

Mati.

..ja też idę..

dziękuję i spokojnej nocy..

ribka_pilka

illunga

Połączyły tu się dwie sprawy:działalność, w sumie społeczna, rodziców na rzecz szkoły, przedszkola.. i sprawa dzieci, które od maleńkości muszą sobie jakoś radzić w tych szkolno/przedszkolnych sytuacjach.

Ad.1 Są osoby, które sprawdzają się w takich sprawach i takie, którym to kompletnie nie wychodzi. W klasach moich dzieci mam to szczęście,że trójki klasowe są z wyboru, a nie z łapanki, jak to czasem bywa, kiedy na pierwszym szkolnym zebraniu pada sakramentalne: Kto z Państwa.... i wszyscy spuszczają głowy pod ławki.
Ale wiem też,że najgłośniej krzyczeć, kiedy coś jest do zrobienia, potrafią właśnie ci, którzy pojawiają się w szkole od wielkiego dzwonu.
Poza tym to nie tylko w szkole....Mój najstarszy synek miał w tym roku Komunię. Ustalenia dot, stroju trwały miesiącami. W końcu ustalonio ( dla chłopców) konkretną firmę, konkretny model i konkretny kolor
( stalowo/granatowy). Rodzice mięli tylko pojechać i to kupić. I co? I
jeden chłopiec był w kremowym ubraniu, bo mamusia rozkosznie śmiejąc się stwierdziła,że jej nie obchodzą jakieś tam zebrania i ustalenia. Fajnie? Mało fajnie. Ale to świadczy tylko o tej pani.

Ad.2 Ten obrazek akurat znam i z przedszkola i ze szkoły: stojąca samotnie jakaś mała bida i szklącymi się coraz bardziej oczami, wypatrująca kogoś z rodziny.
Są rodzice, którym to zwisa. Są mamy, które wolą w tym czasie korzystać z solarium (autentyk!) niż przyjść na pasowanie na starszaka do przedszkola.
Ale są też sytuacje, których nie da się przeskoczyć : nauczycielka dzwoni do mamy dziecka i mówi,że mała słania się na nogach, ma 39 stopni i konieczny jest lekarz. A z drugiej strony w słuchawce płacze matka, która mówi,że prywatny właściciel firmy, u którego pracuje, powiedział,że jeszcze jedno zwolnienie i może wcale już nie przychodzić.
Wredne czasy. Ale i...wredni ludzie.

Kochamy nasze dzieci, ale ... tak z ręką na sercu: czy i nam nie zdarzyło się kiedyś ? Bo mnie tak. Bo wyścig szczurów był ważniejszy. Bo kariera....bo stypendium....Bo...zawsze coś...
Dzięki wielkie dla losu,że pozwolił mi wysiąść z tego wózka w odpowiednim momencie.

Seeni

Ale w taka matkę, co na czas nie przychodzi od razu rzucić kamieniem?? Jak nie przychodzi, bo sobie po sklepach lata celem nabycia nowej kiecki albo siedzi w pubie ze znajomymi to i owszem. Ale jak pracuje, żeby owej małej zapłakanej bidzie kupic chlebek i nutellę to chyba nie. Think

Ja mam jakąś taką zakodowaną niechęć do brania udziału w życiu klasy. Ta niechęć nie odnosi się do kontaktu z nauczycielem, ani też do kontaktu z własnym dzieckiem i innymi dziećmi. Jest to raczej niechęć do kontaktu z rodzicami koleżanek i kolegów moich córek.
Po prawdzie nie mam także takiej pracy, która umożliwia mi częste kontakty ze szkołą.
Mam tyle bezpracowego czasu, że muszę dokonać wyboru- albo poświęcę go swoim dzieciom, albo zaangazuję się w pracę w szkolo na ich rzecz i rzecz innych dzieci.
Toteż dokonuję wyboru, który z mojego punktu widzenia jest najwłaściwszy

agniecha

Kewa

To są właśnie te nasze wybory, eh...
Błagam dziewczyny nie piszcie, że czujecie się niezrozumiane, że ktoś się oburzył, inaczej zinterpretował. Jest jeden kanał przekazu na forum - słowo pisane (no i emotki

), takie wpadki będą się zdarzały... Poradzimy sobie - mamy wprawę

Ale ja nie o tym...
Przed komunią syna uradziły mamy (i nieliczni tatusiowie), że potrzeba wystroić kościół. Dla mnie tam jest i tak pięknie, ale co tam, mus to mus... Miała być brama przystrojona zielonym powojem. Pojechaliśmy z mężem i dzieciakami do zabytkowego XIX-wiecznego parku. ładowaliśmy do worka ten cholerny powój, żarły nas komary. Zawieźliśmy go do kościoła i ...okazało się, że on jest pod ochroną

cały czas coś czułam... robota bez sensu... sumienie przyrodnicze obciążone...
Jeśli komuś sprawia przyjemność udzielanie się w szkole, to bardzo miło, tacy ludzie są na wagę złota, a jeśli jeszcze nie narzekają, nie biadolą o swoim poświęceniu, to miło podwójnie. Ja nie chcę, nie lubię... i moje dzieci to potrafią zrozumieć. Same nie lubią być do niczego zmuszane.

bo ja

nie lubię szkoły
nie lubię nauczycielek, dyrektorek i katechetek itp. (tzn. prywatnie nawet mogę je lubić)
kocham moje dzieci
cieszę się, że czasy szkolne mam już za sobą i nie muszę chodzic na durne zebrania
szkoda mi, ze czasy szkolne mam już za sobą i nie mam już wzruszeń w postaci szkolnych balików, konkursów recytatorskich, dni sportu itp.
jako rodzic popełniłam masę błedów i te największe napewno nie dotycza mojej aktywności (a raczej jej braku) na terenie szkoły, do której uczeszczały moje dzieci