po 30-tce

Kewa

Wczoraj w TV pokazali parę emerytów, którzy od wiosny do zimy uprawiają na wsi (podkieleckiej?) ogródek a na zimę wyjeżdżają do Indii, gdzie grają w filmach kręconych przez Bollywood. Serio. Zupełny odlot. Czy można sobie inaczej zaplanować życie? Czy zawsze musi być obiad na stole i święta z rodziną? Może czas na zmiany?

animavilis · Gość

Kewa

Animko, pewnie nie

Wiesz jakie zdjęcia, jakie przygody...
Mój mąż doskonale wie, że gdyby zadzwonił W Cejrowski i zapytał, czy bym z nim nie pojechała, to w godzinę byłabym spakowana - obojętnie gdzie. Brakuje mi przygód - chyba przez Londona czytanego w dzieciństwie

Ja chcę przygód!!!

melpomena

Kiedyś oglądałam wywiad z małżeństwem, które też grało w hinduskich produkcjach. Mężczyzna zazwyczaj grał angielskich arystokratów. Nie wiem, czy to to samo małżeństwo, ale być może tak.

Co do przygód. Byłam trochę w Skandynawii, jestem nią zachwycona i chcę tam wrócić. Jednocześnie uważam, że cudze chwalicie, swego nie znacie. Dlatego też od jakiegoś czasu zaopatruje się w informację dotyczące najbliższej mojej okolicy i zamierzam pozwiedzać. Dojrzewam też do samodzielnych wypadów w Polskę, trochę to opornie mi idzie, ale jestem dobrej myśli.

Kewa

animavilis · Gość

STALKER

Nigdy nie jest za późno .
Trzeba tylko podjąć decyzje i zrobić ten pierwszy krok.
Najtrudniejszy.

melpomena

Smutne? Dlatego, że jadę sama? Smutne dla mnie jest to, że się przemóc nie mogę, żeby właśnie jechać bez towarzystwa.

Kewa

melpomena

Właśnie, że się boję, co mnie ogranicza i przez co nie mogę się zdecydować.

STALKER

Jak podróżuję sam , to zupełnie inaczej odbieram wszystko dookoła mnie.
Mam inne myśli i uczucia , bardziej skupione na tym wszystkim co widzę i słyszę
A najfajniejsze jest to poczucie bezgranicznej wolności decyzji... nawet tych szalonych
Tego nie da się doznać podróżując w towarzystwie

Kewa

STALKER

Nie chodzi o samotność Kewo , tylko o podróż w towarzystwie samego siebie
Ja tez bardzo lubię być na wyjazdach w kręgu przyjaciół , tym bardziej tych co mają podobne pasję o\o stosunek do życia jaki ja mam
Ale kiedy jesteś sam to jest coś zupełnie innego , nie masz żadnych planów nie musisz się dostosowywać do kogoś ( nawet osoby bliskiej )
A można poznać wiele ciekawych osób w takiej podróży , i nawet rozmowa z taką osobą jest inna nisz kiedy jesteś z kimś .

Kiedyś byłem sam w Finlandii na Alandach ( to są wyspy pośrodku morza ) , siedziałem na brzegu i sobie patrzyłem na dość mocny sztorm , podszedł do mnie gość poprosił ognia ..
Słowo za słowo i poznaliśmy się , był ze Szwecji niezwykły człowiek który mnie zaskoczył prawie każdym swoim zdaniem .
Po godzinie rozmowy wżęliśmy łódkę i wypłynęliśmy w to rwące morze, i opłynęliśmy wyspę na około.
Wrażenia i uczucia nie jestem w stanie opisać.
Nigdy bym nie zrobił tego będąc z kimś bliskim mnie , i oczywiście nie pamiętał bym tego niezwykłego dnia mojego życia .

Poldek

KAzdy czas jest dobry na zmianey w swoim zyciu.
Mniejsze czy wieksze, mnien sstotne czy bardziej. Czasem wlasnie dopiero po wielu latach spokojnego, statecznego zycia nabieramy checi - lub odwagi na zmiane. Nudza sie obiadki, nasiadowki u znajomych i zaczynamy realizowac te ukryte przez wiele lat pragnienia. Powodow jest wiele, kazdy ma swoje..czy to pieniadze ktore teraz sa a kiedys nie bylo, dorosle dzieci, skonczone studia, kursy. Dopiero teraz, majac "trzydzieche z haczykiem" stwierdzam ze to jest czas na realizowanie swoich mlodzienczych planow i fantazji.
I warto, nawet jesli te zmiany wiaza sie z wykazaniem sie odwaga.
Po to, zeby na starosc nie wyrzucac sobie, ze wtedy gdy sie cos chcialo zrobic..i MOGLO..to zabraklo na to odwagi.

rosegreta · Gość

A ja sobie tak myslałam, czy chciałaby coś zmienić. Czasami jak mam doła to tak, rzucić wszystko i wyjechać. A później myślę: po co? Mam swoje zycie, bezpieczne. Czy muszę mieć jakieś dodatkowe wrażenia? Mam wyobraźnie. Trochę sobie po bujam, po marzę. O jakiś przygodach typu Iniana Jones. I jest fajnie. Tak radykalnie to nic bym nie chciała zmieniać. Co najwyżej może kilku dodatkowych rzeczy się nauczyć.

Seeni

Ja nie czuję potrzeby wielkich zmian. Ani małych. Jest jak jest i jest nieźle. Jak mam doła to rzucam i wyjeżdżam, albo wychodzę gdzieś sama.
Może chcialabym się wyprowadzic na wieś. ?????Ale jeszcze nie do końca wiem. Jak już będę wiedziała, że chcę to się wyprowadzę. Nie mam problemów z realizacją swoich pomysłów.U mnie wszystko do chciejstwa się sprowadza.

Arth

No i dobrze że nie czujesz potrzeby zmian. Ten żółwik rozbawia mnie od lat.

Kewa

Mii

Wiolinowa

Zawsze marzyłam o życiu na wsi. Ale z czegoś trzeba żyć. Mieszkać na wsi-tak, ale czy chciałabym pracować na wsi? Nie wiem. Trudno byłoby mi tam znaleźć pracę zgodną z moim wykształceniem i doświadczeniem. Raczej niemożliwe. A dojeżdżać do miasta do pracy nie chciałabym. Tak więc główną barierą jest "z czego żyć na wsi?"