po 30-tce

Pasztet · Gość

To jak najbardziej na temat. Bo daje nadzieje, ze zycie jest niezalezne od naszych cial. Innymi slowy, nasze zycie na Ziemi (bo caly wszecheswiat istnieje tylko dlatego, ze istnieje Ziemia) i cos co nazywamy smiercia, to po prostu pierwszy etap.
I to bez wiary w Boga. Chyba, ze Bog jest tylko naszym kulawym wytlumaczeniem przeczucia dalszego (innego) istnienia.

lulka

No tak.
Ale jak ja teraz zacznę pisać o tym eksperymencie z ekranem i jonami srebra to nie zdołam pominąć funkcji falowej i jej ewentualnego załamania, roli obserwatora w fizyce kwantowej itd. itp.
Owszem, to wszystko życie...Czytam "Kwarantannę" i stąd moje myśli wciąz krążą wokół tego tematu.
Z tym o Ziemi...Co napisałeś. To ciekawa teoria - bo o nią mniej więcej w tej książce chodzi. Bez obserwatora nie miałaby takiej postaci w jakiej jest w tej chwili, a najprawdopodobniej wszechświat też nie. Na razie jednak (abstrahując od książki) takie eksperymenty udają się tylko na najmniejszych cząstkach i laboratoryjnie, a kot jest tylko skrótem myślowym.

Kewa

Lulka, Ty to naprawdę rozumiesz?

ależ Ci zazdroszczę! ja zrozumiałam tylko słowo "schizofrenia" no i "kot" rzecz jasna ...chociaż...tego...już nie jestem taka pewna d'oh!

lulka

Ba

Dzięki Kewo, że mam okazję powrotu do tematu głównego, czyli życia.
I własnych dzieci oczywiście...Przynajmniej w moim wypadku, bo je posiadam.
Że są moim szczęściem to wiadomo.
Czy ja tę fizykę kwantową rozumiem? Nie jestem umysłem ścisłym (choć tak do końca to nie wiem jakim jestem ), w każdym bądź razie fizyka, a szczególnie kwantowa bardzo mnie interesowała odkąd sięgam pamięcią. Bez przerwy opowiadałam i opowiadam w domu o tym co na ten temat przeczytałam...
Ponieważ wychowuję dzieci sama to tkwił we mnie strach, że wychowam syna, że sie tak wyrażę - na takiego nieco zbabiałego.
Próbowałam zainteresować go samolotami, statkami wojennymi...I nic. Zresztą trudno zainteresować kogoś tym co Twoją pasją nie jest.
I nagle okazało się, że mój syn jest wielkim pasjonatem mechaniki kwantowej, teorii haosu itd. No i jest umysłem ścisłym.
I teraz zaczynam tak naprawdę wszystko rozumieć. W końcu ma mi kto wytłumaczyć te wszystkie wzory i zależnosci, które omijałam szerokim łukiem

. Ma to i inne miłe aspekty - razem jeździmy rano (syn do szkoły, ja do pracy) i nigdy nam się w korkach nie nudzi.
No i czy życie nie jest piękne???

Kewa

oczywiście, że życie piękne jest

a Słowacki wielkim poetą był

moja córka interesuje się polityką i nie wiem do końca która z nas zaczęła pierwsza, bierze udział w grach politycznych i raz jest jest liderem partii opozycyjnej, raz premierem

no i na bierząco wysyła mi do pracy sms-y co kto powiedział, co zrobił (już z polityków rzeczywistych)
że nie na temat? no przecież życie i dzieci to prawie to samo

lulka

Przynajmniej są częścią tego życia (dzieci, jeśli ktos je posiada).

A tak przy okazji...Wszystkiego najlepszego dla Andrzejów (jeśli oczywiście panowie o tym imieniu tutaj są).
I...

być sobą

Czy mam je kochac? Nie wiem. Jak na dzis to mnie zmęczyło.

lulka

Jutro będzie lepiej

.

skoorpioo

to jest wlasnie w tym wszystkim piekne ze czasami tak na dam popalic ze chcialoby sie po prostu przestac cierpiec natychmias, a jednak lapiemy byka za rogi, jak to ktos tu juz napisal i walczymy, dlaczego bo mysle ze warto. Bo smak zwyciestwa, tirumf nad niepowodzeniem, przezwyciezenie czegos co wydawalo sie byc nieosigalne to sprawia, ze chce nam sie wstac zlozka nastepnego ranka

być sobą

To nie takie proste. Ale byka trzeba brac za rogi, a czasami barana. jakos mam ostatnio pecha do rogacizny( znaki zodiaku)
Wiesz. scoor wstaje codziennie rano i ostatnio wcale mi sie nie chce. Wychodzi zmeczenie materialu

No nic, damy rade. Co nas nie zabije to nas wzmocni. (hehehehe)

Aproxymat

To nieszczęsne zdanie jest trochę dziwne, bo wynikałoby z niego, że co nas zabije to nas osłabi.

Ale co tam, grunt to wierzyć w siebie i się nie łamać.

mailo

Dla niektórych świat jest piękny dla innych jak powiedziała Frytka :"Lajf is brutal and full of zasadzkas"

. Dobrze mi się żyje , ale chyba nie mogę stwierdzić, że kocham cały świat i wszystkich ludzi. Kojarzy mi się to z obejmowaniem drzew i całowaniem ziemi;)

Kewa

mailo

Ale moim zdaniem musi być jakiś bodziec (czasem dla innych błahy czasem naprawdę poważny). Nawet ten młody i bogaty miał pewnie jakiś powód. nie mam pojęcia jak pisałem nie potrafię sie wczuć w aż taką sytuację, która prowadzi do samobójstwa.

Kewa

Syn Beksińskiego, np.?
Często samobójcy to wrażliwcy i życie ich boli, czasem wyhodują sobie jakąś fobię (Witkacy), a czasem zwyczajnie z biedy, z tego, że zawiedli, z tego, że życie ich przerosło. Myślę, że rozumiem.

Mati.

ws

to jest bardzo interesujące, bowiem jest stwierdzone, że samo obserwowanie wpływa na obiekt obserwacji, nie zagłębiałam się w to dotąd, więc nie mogę powiedzieć, że to rozumiem,
natomiast np. film (czy scenariusz ?) nie zmienia się tak długo, jak długo się patrzy bez refleksji, stwierdza się li tylko coś na kształ "o człowiek, o jedzie" a być moze i to za wiele

ale kiedy już cokolwiek się odbiera, zmienia się to odbierane,
myśl pierwsza - to percepcja się zmienia, rzecz jest jaka jest ... ale czy naprawdę tylko ?
fascynujące

ws

w sumie fajny temat z założenia, 2006 ?
jesteś dziś kimś innym Lula ?

zgaduję, że gdyby był o ciemnej stronie życia, miałby stron o wiele więcej,
czy nie jesteśmy nastawieni bardziej na wyłapywanie tych negatywnych fal ?
my ludzie, czy może my Polacy ?

Mati.

Tego nie wiem… jeszcze

na ile obiekt obserwowany się zmienia.
Na przykładzie ludzi może to i faktycznie działa, ale ludzie mają emocje, uczucia, odbierają świat w korespondencji z innymi, więc jeśli ktoś nas obserwuje to siłą rzeczy nasze zachowanie się zmienia. Mając świadomość bycia obiektem zaczynamy jakby ‘udawać’, ‘grać bardziej niż zwykle’. Ale czy kwiatek się zmienia? Drzewo na łące? Samo w sobie? Myślę, że to my zmieniamy te rzeczy, ale tylko w nas.. w naszym ich pojęciu, w naszej [link widoczny dla zalogowanych], z różnych perspektyw taki kwiatek wygląda inaczej, ale dla nas, bo sam dla siebie jest taki sam. Scenariusz filmu jako taki nie zmienia się, tylko zmienia się nasz jego odbiór, więc to my rysujemy sobie – używając jakiś ‘stałych obiektów’ świat wedle własnej woli, pomysłu, możliwości..

ws

tak też ja to pojmuję, ale prócz kota Schrodingera jest być może jeszcze jakies inne, drugie dno