po 30-tce

Mati.

.. to, że czegoś nie znamy i ngdy tego nie czuliśmy nie znaczy, że tego nie ma.. tym bardziej nie mamy prawa temu zaprzeczać..
a tym dwojgu możemy tylko zazdrościć..

zawsze piszę dużo kiedy mnie emocje ponoszą..

Mati.

duin · Gość

nudziarz

Mii

Mii

duin · Gość

duin · Gość

duin · Gość

Seeni

E tam. Mój ulubiony doktor Hause ( co prawda występujący pod swoim własnym nazwiskiem) napisał ksiązkę. Ona zasadniczo sensacyjna była i o terrorystach. Ale w ksiązce tej taką dygresję wplótł porównując męzczyznę i kobietę do samochodów. Jedno to dostojne, rodzinne kombi a drugie sportowy klasyk na kaprys. Tego się nie da porównać, jedno i drugie sprzężone nie jest w zaden sposób, ani lepsze, ani gorsze. Kompatybilne za cholerę nie są - ale jak rodzina posiada oba to dopiero wtedy funkcjonuje prawidłowo.
I do mnie to przemawia. Ja pamiętam kiedy są wywiadówki, On na nie chodzi, ja gotuję, On wymienia żarówki. Ja wrzucam pranie, pralka pierze, On wiesza. Ja jestem od kontaktów z UPC a on od Tepsy. Bez żadnych tam wzlotów uczuć wielkich, ale i bez upadków.

Taka historia mi się przypomina : 6-7 lat po ślubie. Jakieś romansidło straszliwie ckliwe oglądałam i mi się zebrało na wyznania miłosne. Z tym, że zebrało mi się, żeby mąż wyznawał. No sam z siebie to wiadomo, że długo bym musiała czekać. Toteż wymuszałam, jak to tylko upierdliwa baba potrafi: Czy Ty mnie kochasz?, A za co mnie kochasz"? A jak bardzo". Nie dawałam się zbyć zwyczajowymi : "Nooo " czy " Kocham Cię jak stąd do końca świata" Że mąz w szał nie wpadł to się dziwię. W końcu popłakałam sobie nad swoim niekochanym losem i gdzieś tam między jednym a drugim szlochem wyjęczałam oskarżycielsko : " Bo Ty mnie nigdy nie kochasz z nienacka".
Rano oczywiście beztrosko zapomniałam o wszystkim, w tym o tym niekochaniu. Mąz nie zapomniał. Jakieś dwa dni później, po moim późnym powrocie z pracy zrobił na przedpokoju prześliczną jaskółkę, żywcem wyjętą z filmu Co mi zrobisz jak mnie złapiesz i stojąc w tej kretyńskiej pozie z równie kretyńskim uśmiechem na twarzy wyszeptał wstydliwie :
" Kocham Cię z nienacka"

bosska

Mii

Mati.

rosegreta · Gość

A ja zgadzam się z Mati. Istnieje miłość. Choćby ktoś nazywa ją przywiązaniem, przyzwyczajeniem, czy obawą byćia samemu. Bo czym jest miłość? Każdy pewnie ma swoją defincję.
Nie zawsze jest to przywiązanie. Widziałam kiedys parę ( myslę, że może oboje owodwiali, albo samotni z jakiś innych przyczyn) staruszków. Ona ubrana na różowo, on w garniturze kościołowym. Ona niosła kwiaty i płoneła za każdym razem jak on jej coś szeptał i łapał za rękę. Średnia wieku siedemdziesiąt, a jak nastolatki. Miłe to było.
Ale zaczęłam się śmiać jak koleżanki owej kobiety, ubrane na czarno, zaczęły ją obgadywać.
Popatrz ubrała się na różowo i makijaż sobie zrobiła. Obrzydliwe tak na stare lata. No nie wytrzymałam.

nudziarz

Seeni

Hmmm ale widzimy jednak tylko kawałeczek rzeczywistości tych kochajacych się 60- latków. Nie widzimy ( być może) jak ona strasznie cięzko wzdycha przestawiając donicę z kwiatem podczas gdy on półleżąc kontempluje wiadomości. Nie widzimy jak On pieczołowicie zmywa podłogę w kuchni, a Ona po powrocie od wnuków z wyrzutem mówi : a tak prosiłam, żebyś zmył podłogę.
Podobnie z rzadka dostrzegamy te miłe gesty drugiej strony w naszych prywatnych związkach. Zachwycamy się Malutkiem w czyiś ustach, nie słysząc rzucanego kilka razy dziennie w naszym kierunku "Kochanie"
Tęsknimy za wielką miłością, płaczemy za jej brakiem, oczekujemy Bóg wie czego.
Miłość to trwanie a nie wspólnota dusz. Not talking