po 30-tce

ws

nooo jak to zwykle, mi się wydaje, że ktoś coś a jemu sie wydaje i tak nam się wszystkim coś jak gdyby wydaje

Seeni

Bo to trudno jest pogodzić. Czasami jak czytam Kewę, to widzę swoją siostrę, która odmawia zrobienia obiadu szwagrowi, gdyż ten przecież ma ręce. Ta oczywista prawda ( z rękoma) u mnie się nie sprawdza. Think

Jeżeli akurat robię obiad i podaję go dzieciarni to kwestia posiadania rąk przez męża nie ma znaczenia. Zwyczajnie nie analizuję drobiazgowo, co kto musi w domu zrobić, żeby było po równo. Czasami, zatem jadamy w niedzielę rosół na przepiórkach i polędwiczki nadziewane grzybkami. Czasami zadawalamy się carmenadlem ( specjalność męża), lazanią ( córki). A czasami wszyscy strajkują i na obiad jest pizza z Rimini ( 30 30 514) Równy podział obowiązków nie spędza mi snu z powiek. Dodatkowa kanapka nie zabija, jeżeli akurat czytam- to zwyczajnie jej nie zrobię. Nie preferuję partnerstwa w domu, bo dom to moje królestwo- ja tu rządzę i dzielę, ale również ja jestem za nie odpowiedzialna. Zresztą partnerstwo, równy podział obowiązków- uważam za idea fix- to się zwyczajnie nie sprawdza. To wyznaczanie: ty odkurzasz, ja ścieram kurze; miarkowanie: dzisiaj ja robiłam obiad to jutro robisz Ty, w warunkach cywilizacyjnej gonitwy,pracy zawodowej, indywidualnych predyspozycji są, jak dla mnie, zwyczajnie niepotrzebne

ws

Kewa

Seeni, przecież jest dokładnie tak jak piszesz i nie sądzę, że partnerstwo musi być koniecznie spisane, zadeklarowane i ściśle przestrzegane. Przecież to naturalne, że dogadujemy się każdego dnia. Wiadomo, że jak jestem w domu to coś tam przygotuję, nawet jeśli to nie będzie obiad, to będą zakupy składników na obiad. Akurat z obiadami nie mam problemu, bo nikt nie oczekuje, że będę pędzić prosto z pracy i gotować z dwóch dan, albo gotować dzień wcześniej. Mąż akurat wyskakuje w czasie pracy na domowy obiad do knajpki, czasem zadzwoni do mnie, żebym wpadła jak mogę, czasem weźmiemy dzieciom. Syn jada w pracy, a drugi zawsze coś tam ma do odgrzania. Mąż zawsze w soboty i niedziele robi śniadania i też nikt tego od niego nie oczekuje, ale na wszelki wypadek omijamy rano kuchnię, bo jest zły jak mu ktoś przeszkadza. Bardzo też lubię jak celebruje parzenie kawy, albo wyskakuje z obraną kalarepką, czy marchewką. Gdy czuję, że coś na mnie za dużo zrzucają obowiązków, to wrzeszczę i wtedy nagle znajduje się jakiś sposób, żeby obowiązki podzielić. Najlepiej to widać gdy mamy gości. Mąż ryby i alkohole - ja resztę. Ktoś to kiedyś tak wymyślił i bez zastanowienia, czy ktoś ma więcej, czy mniej do zrobienia, tak to funkcjonuje i kropka. Gdy dzieci były małe było gorzej, teraz nie czuję się wykorzystywana, nie marudzę i nie zrzędzę, już prędzej mąż, że źle układamy w zmywarce, albo nie myjemy wanny.

Seeni

Widzisz- zasadniczo u mojej siostry jest tak samo. Angel

Z tą różnicą, że ona musi sobie o tym nierównym podziale, dyskryminacji jej jako kobiety oraz wciskaniu w stereotypy pogadać.
A potem leci w ramach przysługującego jej równouprawnienia na jakieś
fitnesy, angielski czy babskie wino porzucając szwagra z trójką małoletnich synów i fuchą na wieczór. A On, skoro tak już mu o tym męskim szowiniżmie do głowy nakładła, nigdy nie protestuje.

Formalny

ws

taka Seeni jest właśnie równowaga w przyrodzie, raz szwagier jak gdyby przeciążony, raz koleżanka

Kewa

Seeni

Chciałam dodać, żeby nie wyszło na to, że ta moja siostra taka ostatnia wyzyskiwaczka szwagra, że Ona generalnie robotna jest : gotująca, sprzątająca- mimo pracy na dwóch etatach i trzech budrysów. I kochająca mocno wszystkich swoich domowych mężczyzn.
Ino właśnie- bez dziamania nie da rady Not talking