po 30-tce

FRIDA · Gość

Zbanalizowany cytat głosi:
"Co mnie nie zabije, to mnie wzmocni". A może jest wręcz przeciwnie? Jakoś nie do końca wierzę w sprawdzalność tego cytatu, chociaż wielu w wyniku złych, niedobrych wydarzeń, dzielnie go powtarza, manifestując swoją siłę, odwagę, wytrzymałość. Dobre doświadczenia przynoszą ze sobą pewność siebie, wewnętrzną siłę i optymizm. Cierpienie niestety ogranicza, wywołuje rysy, które wpisują się na twardy dysk naszej osobowości. I pozostają, gdzieś tam pozostają na zawsze, mniej lub bardziej ukryte. Gdyby cierpienia, drastyczne wydarzenia naszego życia, rzeczywiście miały wzmacniać, to największymi herosami byliby ludzie po Auschwitz, czy ofiary wojny. A nie są ...

nudziarz

Seeni

Osobiście uważam, że nie ma takich wydarzeń, które są jedynie złe. Wszystkie te moje, które wydawały mi się tylko złe po jakimś czasie okazywały się nieco bardziej strawne. ( nadal złe, ale złe wyobrażalnie, złe do zniesienia) Być może to tylko spojrzenie z perspektywy czasu ale święcie wierzę w to: co nas nie zbije to nas wzmocni, nie ma tego złego, co by na dobre nie wyszło, nic się nie dzieje bez przyczyny itd. Są takie sprawy i takie rzeczy, na które nie mamy wpływu. Trzeba się z nimi zwyczajnie godzić, bo życie warto przeżyć a nie tylko przecierpieć czy przebawić. Żałoba, smutek, cierpienie to tacy sami towarzysze życia jak śmiech, radość, nadzieja.
To banał, ale bez tej równowagi w dobrym i złym nie bylibyśmy ludźmi.
Znaczy, po mojemu....

FRIDA · Gość

FRIDA · Gość

Kiedyś oglądałam program ''Kobiety w armii'', czyli o kobietach wojny. Wprawdzie same, z własnej woli wybrały sobie takie zajęcie, taką pracę, ale wydarzenia na froncie, w których uczestniczyły, i które wiązały się z cierpieniem niekoniecznie fizycznym, ale głównie psychicznym, wpłynęły na nie negatywnie, destrukcyjnie. Zostały zniszczone jako - kobiety, matki, żony. Chodzą do psychoterapeutów, psychiatrów, powoli wracają do siebie, do życia. Ale pewne obrazy, odczucia, pozostaną w nich na zawsze i niekoniecznie je wzmocniły.

nudziarz

Frido , sa ludzie których kolejne kopniaki coraz bardziej przyginaja do zoemi, sa i tacy, ktorym garbowana skóra twardnieje.

Myslę że to kwestia osobnicza i w tym sensie tytułowe stwiedzenie nei może być prawda absolutna, nie nalezy go jednak odrzucac.

bea.ta

"Co mnie nie zabije, to mnie wzmocni"
Wzmacnia i zabija.
Wzmacnia odporność, często zabija w jakimś stopniu wrażliwość. Oswaja z niepowodzeniami, wzmaga ostrożność , zaostrza zmysły, ale zarówno na to co dobre jak i złe. Niektórych czyni zgorzkniałymi, w niektórych wzmaga wolę walki a po niektórych spływa.
Uwarunkowane jest to zapewne zarówno od psychiki człowieka jak i od ciężaru emocjonalnego, tego co go chciało zabić....
Tak może być , albo nie Think

FRIDA · Gość

Wydarzenia, okoliczności, które spowodowały u nas cierpienia, niepowodzenia, porażki, mają diametralne znaczenia. Chodzi mi o ich rodzaj, czyli tak zwaną ''siłę rażania'' i ewentualne skutki.
Mnie osobiście, wszystkie dotychczasowe porażki, czy niepowodzenia wzmocniły, dodały siły, pozwoliły wyciągnąć wnioski, bo ja działam na zasadzie - ja Wam jeszcze pokażę. Ale zdaję sobie sprawę, że moje niepowodzenia, czy porażki życiowe nie miały charakteru drastycznego. Gdyby miały charakter drastyczny, to nie mam pewności, czy rysy, rany, blizny, które pozostawiłyby po sobie dałyby mi siłę i motywację do podobnych działań, do kolejnych działań, do nowych wyzwań. Być może tak, ale istnieje ewentualność, że musiałabym wyzwolić w sobie kogoś innego, nowego, poniekąd -narodzić się ponownie.

kasia_imig

illunga

Nie wzmacnia. Wręcz przeciwnie pozbawia nas tego co w nas miękkie, łagodne, delikatne. Wszystkiego co najłatwiej zniszczyć. Bo trzeba się opancerzać. Bo trzeba być twardym. Bo trzeba się nie dać.I zostaje taki kadłubek emocjonalny, cyniczny, zimny i wyrachowany.
Co nas nie zabije... Ależ zabija. Zmienia nas, kształtuje, daje umiejętność poradzenia sobie w przyszłości w podobnej sytuacji, ale...zabija.

Mati · Gość

FRIDA · Gość

Kolejny przykład, zresztą jest ich mnóstwo na oddziale leczenia oparzeń i chirurgii rekonstrukcyjnej w Polsce, w innych krajach.

Piękna kobieta, młoda, która do tej pory cieszyła się urodą i miała nieskazitelne oblicze, poniekąd ta ponadprzeciętna uroda dodawała jej siły życiowej, pewności siebie, a nawet organizowała życie zawodowe / grała w reklamówkach/. Nagle jakiś degenerat wylał jej kwas na twarz, twarz została poparzona w znacznej części, uszkodzone oko i nawet operacje w najlepszych klinikach świata nigdy nie przywrócą jej wyglądu sprzed wypadku. Szpecące blizny już na zawsze, każdego dnia będą przypominać jej o tym co się stało, a przede wszystkim tworzyć kolejne rysy w psychice, codziennie od nowa, i tak w kółko. Bez wątpienia jej to nie wzmocniło, nie dodało sił, tamta ona praktycznie umarła, a obecna dziewczyna jest wrakiem. Przy wsparciu rodziny, znajomych, przyjaciół, miała szansę stać się kimś nowym, narodzić się od początku, wyzwolić i w tym nowym wydaniu poszukiwać silnej kobiety. I proszę nie piszcie, że to wydarzenie oduczyło jej próżności i zbytniego, często przesadnego zwracania uwagi na wygląd zewnętrzny, ponieważ każdy ma prawo budować szczęście na czym innym. Jej szczęście zostało zburzone ..

flykiller · Gość

Mati · Gość

flykiller · Gość

Nie, nie chodzi mi o to, żeby się umartwiać. Uważam, że cierpienie należy przeżyć, a nie negować fakt jego istnienia czy na siłę doszukiwać się pozytywów. W psychologii to się na pewno jakoś mądrze nazywa, w rodzaju "przepracowanie emocji". Jeśli czegoś się nie da wyeliminować, to trzeba to przemleć, przemielić i wypluć. I iść dalej, jak czołg, ewentualnie, czołg z rysami, których tak obawia się FRIDA. Podziwiam ludzi, którzy to potrafią. U mnie etap memłania jest niezwykle rozciągnięty w czasie.

Mati · Gość

A dlaczego myślisz, że szukanie pozytywów jest na siłę? To trochę tak, jak z wiarą w Boga.. Są ludzie, którzy we wszystkim widzą tak zwaną 'karmę".. czyli pożywkę, która buduje. Boli, jak cholera.. ale buduje i opcja, że buduje pomaga im wytrwać. Wszystko jest kwestią spojrzenia. Jedni uważają, że coś zabijamy inni, że w tym zabijaniu istnieje nowe życie.. To jest chyba optymizm, realizm i pesymizm?

Każdy w trudnych sytuacjach radzi sobie, jak może i jak mu wygodniej tak tłumaczy..

Mati · Gość

FRIDA · Gość

letnisztorm

Tak to jest z tymi rysami.
Problemy i niepowodzenia nie zabijają, wzmacniają, skorupa rośnie i twardnieje, to co delikatne chowa się w środku.

Na wierzchu najpierw robi się mała ryska, później się pogłębia i nagle w najmniej spodziewanym momencie nawet najtwardszy i najgrubszy pancerz po prostu pęka. Wystarcza małe puknięcie.

LampionyZeStarychSloikow