po 30-tce

flykiller · Gość

Jak to wynikało czasem z innych topików, mam problem z szacunkiem. I z Człowiekiem. Bo ani nie odczuwam potrzeby szanowania kogoś a priori, bo to Człowiek, ani jakoś sam człowiek nie wydaje mi się istotą na tyle wyjątkową, aby go spośród innych istot szczególnie wyróżniać i darzyć wyjątkową atencją.
Ale przy całym moim, być może, lekko wypaczonym pojmowaniu szacunku, nie zdobyłabym się na to, aby stojąc przy drzwiach w dość zatłoczonym autobusie, wyrazić obywatelski sprzeciw ("pan nie wchodzi, pan nie wchodzi!") wobec obecności w pojeździe człowieka wyglądającego na włóczęgę.
Przyznam, poczułam się skonsternowana. Rzecz, niby zrozumiała - gigantyczny upał, ścisk i potencjalne towarzystwo niedomytej, oględnie mówiąc, osoby, która, najprawdopodobniej, nie ma uprawnień do podróży (brak biletu). Mają współpasażerowie (w tym przypadku - dwie nobliwie wyglądające panie w średnim wieku) prawo zaprotestować(?) Niby mają.
Zatem skąd to odczucie dyskomfortu? Nie powstrzymywałabym tego człowieka przed wejściem do autobusu, bo jestem, jak to podsumował Towarzysz, "cipcią" (w skrócie, osobnikiem, który walczy o swoje tylko przyparty do muru). Nie powstrzymywałabym, bo kosztowałoby mnie to emocjonalnie więcej, niż cierpienie z powodu wdychania cudzych smrodów. Wreszcie, nie powstrzymywałabym, bo - nie bredząc, jak znaczna część ludzi, o szacunku do człowieka przez duże "C" - nie umiałabym kopać leżącego. Jaka delikatna jest granica między szacunkiem dla drugiego człowieka, a potrzebą ochrony własnego terytorium.
Dziwnie było patrzeć na dezorientację i bezradność na twarzy człowieka, który stał tam, w pełnym, trzydziestoparostopniowym skwarze, przed zamykającymi się drzwiami autobusu.

anmario

Ooooo, ja na pewno nie byłbym w takim przypadku spokojny. Autobus to środek transportu publicznego. Żaden pasażer nie ma prawa zabronić podróży nim komukolwiek. Co najwyżej może wybrać sobie inny jak mu się towarzystwo nie podoba. Pojechałbym z tymi paniami jak z burym psem

Dziwne... Akurat w poprzednim poście, dosłownie przed chwileczką użyłem w swoim poście słowa "szacunek".

To słowo też bardzo różnie jest pojmowane. Podobnie jak zwrot "nie kopać leżącego" I jak każde pojęcie niedefiniowalne w kategoriach ściśle naukowych.

Co ciekawe co do tego co jest nauka ścisłą też są spore kontrowersje.

Kewa

flykiller · Gość

Anmario by zareagował. Na panie.
Kewa by nie zareagowała. Na pana.

Mnie w ogóle nie zajmowała kwestia reakcji, bądź jej braku, bo chyba nadal nie wiem, w którą stronę wychyla się wahadło - szacunku dla innych, czy żądania poszanowania dla siebie. Czy pierwszeństwo dać mojej zsocjalizowanej i uporządkowanej części natury podpowiadającej, że norm współżycia społecznego i przepisów należy przestrzegać (albo, przynajmniej się starać)? Czy może tej niespokojnej, prowolnościowej i wiecznie sfrustrowanej (chcemy żyć, jak nam się chce!)?

Faktem jest, że bezdomnych traktuję trochę jak ludzi poza kategorią. Nie, że gorzej. W pewnym sensie, może i lepiej, choć z upokarzającą pobłażliwością. Od nich się nie wymaga. Od nich nie ma czego wymagać. Oni się sami zepchnęli na margines, więc nie ma co tego podkreślać. Im nie zwracamy uwagi, bo to bez sensu, bo to jak kopać się z koniem i, właśnie, jakby leżącego kopać. W takim sensie bardziej mnie irytują (mało powiedziane, do wściekłości czasem doprowadzają) ordynarne bluzgi małoletnich w miejscach publicznych, czy podkręcona na maksa empetrójka z jakimś odrażającym muzycznym chłamem. Bo to jest prostactwo wyrosłe z prostactwa i prostactwem pogania. Brak szacunku dla innych wynikający z bezmyślności i tegoż prostactwa. A w przypadku ludzi urażających estetykę oczu i nosa porządnych obywateli, to, nie wiem, może po prostu wieloletnia obojętność na sprawy tego społeczeństwa i świata, który od dawna nie jest ich światem. Skoro nie są jego częścią, nie muszą się stosować do właściwych mu reguł.

nudziarz

Takie troszkę przewrotne pytanie ( i oczywiscie retoryczne ) :
Odbierasz siebie jaka osobę, ktorej nalezy się minimum szacunku ze strony innych ?
Bo jesli tak... to jakaś równowaga by się przydała

FRIDA · Gość

Seeni

Znaczy się ten szacunek to też nie apriori, raczej poszanowanie godności drugiego człowieka. Przyzwoite traktowanie drugiego powinno być a priori.
W przypadku z włóczęgą nie odczuwałabym żadnych sprzecznych odczuć. Nie czułabym, że jego ewentualny smród narusza cokolwiek poza moim powonieniem. Czułabym smród oczywiście, ale nie miałabym dylematu czy ów zapaszek narusza jakieś tam normy poszanowania mnie. To prawdopodobnie nie przyszłoby mi do głowy. Nie zwracam uwagi bezdomnemu, że śmierdzi, ale nie zwracam tez uwagi komukolwiek, że śmierdzi. Wstydziłabym się ( nie, że nie miałabym śmiałości tylko właśnie wstydziłabym się zwrócić uwagę) to po pierwsze, ( bo wszak to człowiek i mówiąc mu, że śmierdzi mówiłabym mu, że jest gorszy ode mnie gdyż ja osobiście pachnę), po drugie w ogóle nie czuję misji. Poza tym może śmierdzi a czytał Kierkegaarda w przeciwieństwie do mnie?? W czymś tam z całą pewnością jest o niebo lepszy. Jego zapach wyrównuje moje krzywe nogi. Albo jakoś tak........???

Hmm... po namyśle stwierdzam, że osobie zaprzyjaźnionej wyznałabym, że śmierdzi. Z trudem i nie przez brak poszanowania jej godności jako człowieka, tylko wręcz odwrotnie.

flykiller · Gość

nudziarz

I takiej odpowiedzi ( szcerze mówiac ) oczekiwałem

.
Czym jest więc szacunek dla drugiego człowieka ?. Zbiorem prostych zasad w rodzaju: szanuję twoją prywatnośc, Twoje prawo do własnego zdania, własnej religii i orientacji Twoje ograniczenia wynikające z wieku/chorób etc.. etc.. czy tez czymś w rodzaju atencji, jakiejś formy podziwu .. ????

flykiller · Gość

Oj, no bo to jak z tym człowiekiem...
Jest człowiek, po prostu, człowiek, ssak, "kotlet z kosmicznego pyłu i białka" i Człowiek, co brzmi dumnie. Jest szacunek przez małe "s", szacuneczek, jak to świetnie ujęła Seeni - "poszanowanie" i Szacunek przez "S" wielkie, podziw, atencja, uznanie.

FRIDA · Gość

No i, dodałabym - poważanie, cieszyć się poważaniem. Jasne, że nie każdy w moich oczach będzie cieszył się poważaniem. Musi spełnić pewne kryteria, być może inne dla mnie, i nieco inne dla kogoś innego, niewątpliwie na poważanie trzeba sobie zasłużyć. Dla mnie ten cały szacunek, o którym dyskusja - to zdecydowanie godność w ogólnym tego słowa znaczeniu.

nudziarz

flykiller · Gość

Konkretyzując - o poszanowaniu. Tutaj: czy naruszając poszanowanie cudzej godności współpasażerowie mają, powiedzmy, moralne prawo do wypraszania kogoś z pojazdu komunikacji miejskiej, skoro uważają, że ich własna godność nie będzie dostatecznie zabezpieczona, przy czym rzecz dotyczy sytuacji, w której normy społeczne akceptowane przez większość nie dotyczą danego osobnika, bowiem on sam funkcjonuje na obrzeżach społeczeństwa.

nudziarz

Inaczej mowiąc - czy większość ma prawo stłamsić mniejszość powołując się na konieczność poszanowania własnej osoby kosztem równości praw wszystkich ( tu pytanie o granicę dopuszczalnego smrodu.. tygodniowe nie mycie, czy dziś bez w upale bez dezodorantu ) ....
... Jednocześnie krzyczac głośno jesli sasiad dzwoni do administracji bo my robimy absolutnie konieczny remont...

Serio bardzo... Mam odporny żołądek, ale był moment gdy wyczyniał w tramwaju przeróżne wolty.. a niestety pan śmierdzący jak skunks pokazał wrzeszczącym już współpodróżnikom skasowany bilet z tekstem " a pocałujcie mnie w dupę!. Zaplaciłem !.
I cholera.. wychodzi mi, że miał rację, bowiem w skrajnym przypadku tej sytuacji, zaczniemy jako pasazerowie wywalac z tramwaju ludzi ubranych na różowo

Seeni

Nie, nie i jeszcze raz nie. Co to za godność, którą byle smrodem można naruszyć Not talking

Poza tym, nie wydaje mi się, żeby taki bezdomny funkcjonował na obrzeżach społeczeństwa. Jeżeli bezdomny to dlaczego nie Pani Jadzia z warzywniaka, co ma męża alkoholika i szóstkę dzieci, co nie dojadają? Albo Jan Kulczyk, czy mnich benedyktyn.??? To też są ludzie, którzy funkcjonują na obrzeżach społeczeństwa, w sensie odstają od grupy reprezentatywnej.

FRIDA · Gość

LampionyZeStarychSloikow

anmario

flykiller · Gość

anmario

Cholera, pijany byłem i nie zrozumiałem postu Seeni. Cofam swoją wypowiedź i zgadzam się ze swoją przedmówczynią całkowicie.

I, kurcze, widzę, że moja praca nad sobą przynosi zamierzone skutki. Jeszcze rok temu mój post byłby znacznie mniej stonowany gdybym pisał go w stanie jakim byłem wczoraj