po 30-tce

EMES

Owszem, ale zachwalanie pierworodnej mamy tylko dlatego że jest biologiczną też jest trochę egoizmem Tongue out (1)

bea.ta

Emes ale Ty miałeś możliwość dojścia do takiego wniosu ( bo ileś tam lat juz żyjesz na tym świecie ).
Niestety (albo stety zalezy to od indywidualnych sytuacji ), dzieci porzucone, pozostawione z przyczyn różnych , często niezależnych zazwyczaj zastanawiają się i chcą poznać swoją matkę czy też ojca.
Często właśnie z egoizmu, by się np. rozczarować i nie mieć niepotrzebnych "urojeń".

illunga

EMES, ale tutaj chodzi o takie mamy jaką była Agata, jaką jest Paj - takie, które bardzo mocno kochają, chcą i godzą się na bardzo dużo, właśnie dlatego,że kochają.
I przecież wiadomo,że nie zawsze biologiczny rodzic, to najlepszy rodzic.
I możemy odciąć temat, jeśli chcecie. To gadanie tutaj, to chyba próba oswojenia czegoś, co jest koszmarną niesprawiedliwością. Taką z którą nie można się pogodzić. U mnie przybrało to taką formę.

To co? Odcinamy?

Sabina

Nie, nie odcinamy. Śmierć to nie jest temat tabu.

animavilis · Gość

chociaż możemy, oczywiście, zmienić przykład,
choćby pogadać o egoizmie(?) pani Alicji Tysiąc.

EMES

a kto to ?

bea.ta

A dlaczego odcinać mamy? Za trudny czy też nietaktowny temat?

(Moimi wypaczonymi oczyma ....)
Miłość własna przedłożona nad miłość do dziecka?
Wydanie na świat , obecny świat dziecka , w takiej sytuacji (jaka jest poruszana ) nie wydaje mi się by była "dobrym uczynkiem".
Wydaje mi się, bo pewności mieć nie mogę.
I jakkby na to nie patrzeć to jest właśnie egoizm motywowany nadzieją, że dobrze będzie. Oczywiście można powiedzieć, że kazdy poród, każda ciąża niesie za sobą ryzyko ale nie każdy zakłada , że się skończy tragicznie i tak mogło by być w tym przypadku.
Ale nie, tu było ryzyko wielokrotnie większe i Agata podjęła tą decyzję kosztem swojego życia. Chciała żyć jak zdrowa, ale nią nie była. Mogła najpierw ratować siebie. Szkoda.... wielka szkoda, że w tej kwestii-swojego zdrowia-nie pozostała skrajną egoistką.

Z drugiej strony jej historia wzrusza do granic...bo postąpiła tak heroicznie.
Taka była jej decyzja.

Sabina

illunga

To pani, która chciała usunąć niechcianą ciążę ze względu na stan zdrowia, ale nie pozwolono jej. Złożyła pozwy sądowe. Chyba do Strasburga też?

bea.ta

Nikt

Moje nędzne przemyślenia, a propos casusu Agaty i innych kobiet decydujących się na macierzyństwo w ciężkiej chorobie lub bezpośrednio po niej.
Moim zdaniem decyzja o tym, że chce zostać mamą, była decyzją w pełni świadomą. Przez macierzyństwo chciała pokazać głównie sobie, że pomimo choroby z którą od lat walczyła, jest w stanie żyć "normalnie", ale było to też przesłanie dla innych, że warto walczyć, że życie w chorobie trzeba jak najbardziej "unormalnić".
Po poły, było to też swoistego rodzajem "sformatowania się" i umocnienia w dalszej walce z chorobą, a więc nosiło ślady pobudek egoistycznych. Po poły była to również forma wyrażenia wiary w to, że walka z nią będzie zakończona sukcesem dla niej.
"Mam dla kogo żyć, więc walczę jeszcze mocniej z chorobą".
Ale podkreślam jeszcze raz, to tylko moje nędzne przemyślenia. W końcu jestem tylko chłopem.

animavilis · Gość

nudziarz · Gość

Mam wrazenie iz nie sam fakt macierzyństwa w kontescie smiertelnej choroby, ale wszelkie jego okolicznosci mogłyby słuzyc rozpatrywaniu go w kategoriach egoizmu lub nie.
Bo...
Jesli to jej mąż bardzo pragnął aby po Agacie pozostało jej dziecko , bedace niejako przedłuzeniem jej istnienia ?
Jeśli zanim do poczecia doszło wszelkie aspekty opieki i wychowania dziecka zostaly omowione w rodzinie a jego przyszlość zabezpieczona ?
Jesli......

itd.
Nie mozemy nie znając faktów zakladac z gory iz " Zrobie sobie dziecko przed smiercia bo mam na to ochotę" to rzeczywistość.
A i - jak widać z przebiegu dyskusji.. nawet w takim przypadku zdania sa podzielone

Seeni

Gdzieś tam na innym temacie napisałam, że zastanawiam się czasami jak świat poradziłby sobie beze mnie. I wcale nie żartowałam. Angel

Jestem egoistką do szpiku kości. Ze wszystkich znanych mi istot siebie kocham najbardziej. Co więcej owa miłość wydaje mi się całkiem naturalna. Jestem sobie najbliższa bo najlepiej siebie znam i rozumiem,najchętniej siebie podziwiam, wybaczam sobie każde świństwo i zawsze pięknie potrafię siebie sama usprawiedliwiać.
Mój całkowity brak asertywności to wyrafinowany egoizm. Nie mówię nie, nie dlatego, że nie potrafię, tylko dlatego, że mam silną potrzebę bycia kochaną także przez innych.

Sabina

Seeni, to nie egoizm tylko samouwielbienie

franek kimono

jak dla mnie konformizm w całej pozytywnej rozciągłości tego słowa Angel

evra · Gość

wracajac do Agaty
[link widoczny dla zalogowanych]
taki 'zaangazowany' tekst, ale warto chyba przeczytac.

egoista99

Czemu egoizm..? Bo nie służalczy altruizm,który nie leży w naturze człowieka.Siegajac po kawałek chleba - myślę o sobie, kupujac ubranie -myśle o sobie,kochająć.. sami wiecie ,ze miłość jest egoistyczna ...
Zwróć uwage ,ze miejsce przy kierowcy nosi nazwę miejsca trupa..bo nawet najwiekszy altruista instynktownie bedzie bronił WLASNEGO życia...tak, tak w egoistyczny sposób..Więc ,zycie jest nacechowane egoizmem ..by życ i przezyć..by być kochanym i kochać...Pokazcie mi altruistycznego kochanka....A ze przy okazji jest również wygodnictwo..
trzeba być równie egoistycznym jak partner ..lub spolegliwym..

franek kimono

Nikt chyba to najlepiej podsumował.
Znajoma mojej koleżanki zachorowała na raka. Kilka miesięcy później okazało się że jest w ciąży. Lekarze powiedzieli jej że to doskonale - bo dzięki temu wzrasta wyraźnie szansa na poprawę stanu zdrowia.
Zapewne wiele chorych kobiet wie wcześniej czy później o tym zjawisku.