po 30-tce

Seeni

No i zasadniczo taki np heteroseksualny mężczyzna po wazektomii lub kobieta z podwiązanymi jajnikami w zakresie płodności też są straceni

art36

Chodzi o potencjał biologiczny do prokreacji, potencjał do tworzenia naturalnej rodziny.

Wiem, że homoseksualista posiada materiał biologiczny niezbędny do zapłodnienia, no ale faktem jest też, że ta sama biologia ograniczyła popęd homoseksualisty do tej samej płci. Mówiąc obrazowo, matka natura pobudza seksualność po to, żeby dokonał się proces rozmnażania. W przypadku homoseksualisty rozładowanie seksualne nie ma znaczenia dla podtrzymania gatunku. Seks jest tylko przyjemnością...

I tak sobie teraz myślę, czy w przypadku jeśliby wasz syn stwierdził, że jest homo to - pomijając wszelkie uprzedzenia kulturowe- nie poczulibyście, że został on "okaleczony" z czegoś ważnego w życiu, że urodził się z jakimś schorzeniem?

I nie chodzi o to, żeby gnoić człowieka za jego skłonności seksualne. Szanujmy się niezależnie od przypadłości sizycznych. Tutaj problem jest tego rodzaju, że część homoseksualistów to mogli być ludzie o zachwianiach psychoseksualnych, ludzie którym wmówiono tę orientację, ludzie najczęściej młodzi i niedojrzali... Rzecz w tym żeby uchronić ich przed tą "normalnością" póki nie skrzywdzą kogoś i siebie przy okazji...

Pochodzenie O-Ren Ishii

Skoro geje istnieją to niech sobie istnieją - nie ma co ich leczyć (szczególnie że oni sami nie chcą). Nie ma co się spinać i nawoływać do pogromów - wolałbym mieć sąsiada geja niż alkoholika.
Natomiast nadużyciem jest wymuszanie jakiegoś uwielbienia czy podziwu. Tak, bo z powyższego wynika że jestem tolerancyjny w słownikowym znaczeniu tego słowa, natomiast są środowiska dla których to by nie wystarczyło - dla nich właściwym stanowiskiem jest uwielbienie i podziw. No a ja, niestety, nie uwielbiam i nie podziwiam.... tak samo z resztą jak np. wykolczykowanych i wytatuowanych orangutanów na koncertach punk-rockowych a jakoś nikt mi nie zarzuca kolczykofobii czy punkrockofobii czy czegoś takiego.

flykiller · Gość

Pochodzenie O-Ren Ishii

Masz rację, że trudno jest to opisać, szczególnie że jest to raczej atmosfera a nie konkretne "twarde" fakty. Dla mnie to przede wszystkim demonstracyjne podkreślanie swojej seksualności (teatralne wywijanie różową torebeczką), szczególnie ewidentne podczas "parad równości" które raczej powinny się nazywać "paradami oblechów w stringach" (to bardziej dotyczy Zachodu). Kiedyś widziałem też broszurkę która miała trafić do szkół (albo i trafiła) z instrukcją co jest a co nie jest homofobią - zapamiętałem że mówienie że "geje są mi obojętni" było objawem homofobii, nie pamiętam jaka była właściwa odpowiedź.

Jak wspomniałem, dotyczy to "pewnych środowisk", które też są mniejszością wśród homoseksualistów.

Pasztet

Wiolinowa

Wiolinowa

Mati · Gość

Wiolinowa

Kewa

Przeczytałam pięć stron i jestem Wami zachwycona - serio! Nie dostrzegłam żadnego szarpania za włosy, czy podtapiania w rynsztoku, nawet gdy prezentowane poglądy są - powiedzmy - zaskakujące.

Nawiąże do estetyki. W żaden sposób nie czuję się bombardowana homoseksualizmem, a nawet będąc w Pradze bardzo chciałam napotkać spacerujących za rękę gejów, bo przewodnik uprzedzał, że to tam normalne. Są osoby heteroseksualne, które chętnie "popatrzyłyby na lesbijki", pod warunkiem oczywiście, że będą ładne i zgrabne. Co do mojego poczucia estetyki, to bardzo mnie zniesmacza sprowadzanie człowieczeństwa do erotyki, do seksu. Domagam się prawa do radości życia dla osób brzydkich, kalekich i przeciętnych. Nie zaburza to mojej estetyki, bo naprawdę widząc homoseksualną parę nie zastanawiam się wcale "jak oni to robią?". Podobnie, jak Nudziarz nie lubię podglądactwa w każdym wymiarze (tak to chyba mogę nazwać, co?) i drażnią mnie również pary hetero, które publicznie demonstrują bardzo intymne zachowania.

letnisztorm

Teraz Ty uproszczasz co dziwi mnie w kontekście Twoich wypowiedzi na temat własnego zadania. Bo tak jak Ty masz o niego niego prawo ja też mam.

Jako katoliczka nie uważam akurat tych praktyk z wklejki za śmieszne czy złe, dziwi mnie jedynie fakt że nazywa się to leczeniem. Jeżeli konsekwentnie upatruje się w tym choroby z punktu widzenia medycznego to nie powinno nazywać się leczeniem czegoś co jest elementem wiary.

Z tego co się orientuję leczeniem mogą zajmować się osoby do tego przygotowane i uprawnione.

A dlaczego nawiązałam do egzorcyzmów? Dlatego że zgodnie z prawem kościelnym można je przeprowadzić dopiero po wykluczeniu choroby, tę działkę egzorcyści pozostawiają lekarzom.

Seeni

Pasztet

A co zrobić z tymi kobietami, które lubią w pupę? Leczyć? Egzorcyzmować?

Kewa

obserwator

Kewa

Mati · Gość