po 30-tce

Kewa

Cholera! Znów o mojej córce. Przypadkiem przeczytałam rozmowę mojej córki (lat 14) na gg z koleżanką poznaną w necie. Nie mogę się pozbierać. One piszą do siebie jak lesbijki: że się kochają, że będą się pieścić, o orgazmach, chcą się spotkać. Wiem, nie powinnam tego czytać, ale jak już zaczęłam nie mogłam przestać. Stroną bardziej aktywną jest koleżanka. Ostatnio pokłóciłam się z moją córką, gdy wyzwała mnie od homofobów, przy komentarzach badania na temat tolerancji w przypadku ślubu własnych dzieci z osobami tej samej płci. Jak zwykle liczę na Waszą mądrość. Pomocy!

Sabina

Co powiesz córce jak Cię zapyta o to, skąd znasz treść tej rozmowy?

Kewa

No, chyba nie powiem. Nie wiem, ale w przypadku mojej córki nie działają żadne zakazy, nakazy. Ona jest od początku trochę dziwna, bardzo inteligentna samotnica.

Kasztanka · Gość

kewo, najlepiej corke znasz Ty i Twoj chlop (ew. ojciec dziecka).
Czy rozmawialas o tym z najpierw z partnerem?

Kewa

Kasztanka · Gość

Jezeli poznana kolezanka faktycznie jest jej rowiesnica, to ja np. zostawilabym bez echa. Na etapie rozbudzanych fantazji wiele rzeczy moze sie zdarzyc.

A gdyby rozmawiala o tym z rownolatkiem-chlopakiem, tez bys tak nerwowo zareagowala? Czego wlasciwie sie dopatrujesz? Na ile chcesz jej pozwolic?
Musisz sobie odpowiedziec na podstawowe pytania, o co tak naprawde chodzi i co chcesz osiagnac.

Kewa

Tak też sobie tłumaczę. Mam dość impulsywną naturę i boję się nie żeby czegoś nie popsuć. Nagle zdałam sobie sprawę, że moja córka dostrzegła seksualność. Gdy ja byłam w jej wieku przebiegało to inaczej - raczej przyjaźniłyśmy się , niż kochały. Obserwują ją od pierwszych chwil życia i ona jest 100% dziewczynką, rusza się z gracją, zgrabna jest po mamie

Boję się, czy takie pierwsze doświadczenia nie skrzywią jej preferencji, no nie, głupstwa plotę, homoseksualistą się rodzi, czyż nie?

Kasztanka · Gość

Jak dla mnie glupstw nie pleciesz, po prostu boisz sie tej innosci (co u nas jest zupelnie zrozumiale).
Widzisz, ja nie wiem, czy sie z tym czlowiek rodzi. Wydaje mi sie, ze nawet jezeli cos takiego spotkaloby moje dziecko, to raczej z dnia na dzien nie staloby sie chyba nikim innym niz bylo przedtem.
A przynajmniej mam taka nadzieje.

lulka

Od pół godziny zastanawiam się co tutaj napisać bo nie chciałabym tego topika zlekceważyć, a dawanie rad w takich delikatnych sprawach nie jest chyba najlepszym pomysłem bo każde dziecko jest inne.
Piszesz, że nie ma koleżanek i stąd wysuwam wniosek, że być może tą bliskość znalazła w necie?
Może tam jej łatwiej, a że to taki wiek, to przeżywa to bardzo intensywnie?
Też miałam z córką problemy gdy była w tym wieku - nie tego typu, ale równiez była bardzo zamknięta w sobie.
To się tak stało niemal z dnia na dzień - była dzieckiem, a potem zamykającą się i izolującą w pokoju pannicą. Nie zauważyłam kiedy całkowicie straciłam z nią kontakt.
Odbudowanie tego było straszne i długotrwałe i jak sobie to wszystko przypomnę to dreszczy dostaję.
Konie to dobry pomysł - od netu jej nie odciągniesz bo przecież nie zaczniesz jeździć codziennie? Jednak może zacznie z czasem rozmawiać z Tobą o rzeczach, o których teraz rozmawia z innymi?
To jest przynajmniej sposób na uświadomienie jej, że ją kochasz, rozumiesz itd. (niestety dzieci w tym wieku często w to wątpią już nie mówiąc o tym, że uważają nas za starych bałwanów nie rozumiejacych nic).
Drastyczne środku typu odcięcie od kompa uważam za najgorszy pomysł, bo wtedy to się dopiero zbuntuje!
I rozumiem Twoje matczyne serce i chęć obrony jej przed tatą, ale z drugiej strony uważam, że delikatnie powinniście o córce zacząć rozmawiać - niekoniecznie musisz ze szczegółami opowiadać o tym co przeczytałaś na gg - ale o tym, że zauważasz jej samotność itd.
Z czasem wsparcie ze strony męża może Ci się przydać - nie przeciwko niej, ale dla niej. Bo naprawdę bywa tak, że człowiek najchętniej by się pochlastał.

Kewa

Dziękuję, Lulko. Naprawdę bardzo się o nią martwię, chce mi się zwyczajnie płakać. Z mężem trochę rozmawiam, tak jak piszesz, bez wdawania się w szczegóły. Z zaproszeniem do nas tej dziewczynki to był jego pomysł, bo moja córa uparła się, żeby jechać na Mazury na kolonię z nią. A ona nie cierpi dyscypliny i nawet z "zielonej szkoły" chciała uciekać drugiego dnia pobytu, do dziś opowiada jaką traumę przeżyła. Ona nie je zwyczajnych posiłków. na obiad np. tylko kotlet i tylko drobiowy, na śniadanie kawałek żółtego sera. Mimo to - chciała jechać na kolonie!

animavilis · Gość

Kiedy sięgam pamięcią do szkoły podstawowej, przypominam sobie różne przejawy budzącego się zainteresowania płcią tak własną, jak i przeciwną. Zamykanie się dziewczynek w szkolnych ubikacjach i "wymiana" spostrzeżeń na zasadzie: jak ty mi pokażesz, to ja pokażę tobie różnych mniej lub bardziej intymnych części ciała, nie należały [i śmiem przypuszczać], nie należą do rzadkości, podobnie jak prowadzone przyciszonym głosem rozmowy o tych rzeczach. Miało to ekscytujący posmak zakazanego owocu, a jeśli miłość homoseksualna raczej nie bywała przedmiotem zainteresowania, to pewnie z powodu o wiele silniejszego tabu jakim był homoseksualizm, niż ma to miejsce obecnie. O tym się, po prostu, wtedy nie mówiło.
Wydaje mi się, że jest to wiek poszukiwań, w którym preferencje seksualne dopiero się kształtują i eksperymenty z własną płcią mogą być tego przejawem.
Wydaje mi się [znów: tylko mi się wydaje], że nie wpadałabym w panikę i nie robiła niczego pod wpływem emocji.
Przypominam sobie w tym momencie nieziemską awanturę, jaką zrobiła mi mama, dorwawszy pewną fiszkę. Była to zabawa polegająca na piętrzeniu absurdów: pisało się na kartce zdanie, zawijało tekst, a druga osoba dopisywała coś innego, nie znając poprzedniej treści. Po rozwinięciu harmonijki ujawniał się nonsens w całej swej rozkosznej głupocie. Treści, które wówczas wypisywałyśmy z koleżanką były w sumie dość niewinne, mimo że leksyka typu:cipki czy ruchanie z pewnością musiała brzmieć szokująco dla rodzica. Jednak ta awantura na długo utwierdziła mnie w przekonaniu, że dopuściłam się czynu potwornego, a wyrzuty sumienia jak bumernag jeszcze przez jakiś czas powracały do mnie w sytuacjach, które mogły mieć jakiś erotyczny kontekst.
Teraz mam lekki żal do mamy za te widły z igieł, więc, może, nie warto, kewo, szarpać nerwów sobie, mężowi i wpędzać córkę w poczucie winy lub budzić w niej przekorę i gniew.
Zresztą, nawet, gdyby, kiedyś...to co zrobisz? jaki masz na to wpływ? żadnego.

lulka

Kewa

Jej rodzice nie zgodzili się, mimo, że gotowi byliśmy z mężem wcześniej z nimi porozmawiać, odebrać ją z Wrocławia itp.
Animo, właśnie, grzebię w pamięci i też przypominam sobie takie pewne fascynacje seksualnością, chociaż, tak jak piszesz, inne to były czasy. Ładnie rysowałam więc koledzy podpuszczali mnie, żebym rysowała im gołe baby

Jak zwykle po "rozmowie" z Wami czuję się nieco uspokojona, przede wszystkim wysłuchana Angel

dzięki piękne.

animavilis · Gość

beeper

Kewa

Paj · Gość

melpomena

Pasztet · Gość

Kewa

Skojarzenie z koniem może nie najtrafniejsze, ale właśnie o jakieś zajęcie, hobby mi chodziło, a coś co odciągnie ją od internetu. Właśnie byliśmy się wykapać na kąpielisku i pobawić z psem. Rozmawiałam chwilę z moją córką, że się o nią niepokoję, że ma czas na deklaracje - k... jest źle