po 30-tce

Kasztanka · Gość

Dobra, ja ide pozostawiajac info, ze anima nie odpowiada na niewygodne pytania. Tongue out (1)

Heh, dzieucyna...

animavilis · Gość

Drahna

Kasztanka · Gość

animavilis · Gość

Drahno, ale ilu jest takich ludzi, którzy podejmując decyzję, czy mieć dziecko, akcentują właśnie mieć a nie dziecko? Bo ostatni dzwonek, bo siostra już ma, bo teraz dobrze się nam powodzi, bo fajnie sobie zafundować taką małą laleczkę... sterylizować wszystkich? Pobudki może skażone egoizmem, ale wiele z tych osob staje się naprawdę dobrymi i kochającymi rodzicami, odkrywając pokłady uczuć wcześniej im nie znanych (znowu płynę

). Zresztą ten egoizm to tylko jedna strona medalu.

Drahna

bo ja

pomyślałam...
może tak wyglądają marzenia?
właściwie nie wiem o czym marzą inni ludzie...
znam jedną rodzinę, która nie raehabilitowała dziecka "bo to go będzie boleć". Dziecko rośnie. Kiedyś mama powiedziała: "szkoda, mógłby zawsze być taki mały". Ci rodzice na pewno nigdy nie zdecydowali by sie na taki zabieg jak opisywany w artykule. Ale marzą...

Właściwie ja już od pewnego czasu nikomu nie życzę: "spełnienia marzeń". Na własnej skórze przekonałam się, że czasem marzymy o złych rzeczach.

nudziarz · Gość

Patrzycie na problem z puktu widzenie rodzica.. własciwie zakładając niejako " a priori" , że sama możliwośc wykonania podobnego zabiegu jest rzecza naturalna i normalna.
A ja zapytam o granice etyki w medycynie.
Czy okaleczanie człowieka .. własciwie w celu ułatwienia nad nim opieki.. i granice do jakich przy takim okaleczaniu mozna się posunąć jeszce sa okreslone?
Bo.. w sytuacji tej dzieczyny własciwie powinno się jej jeszce usunąc ręce i nogi.. i jakies uchwyty do noszenia zamontować!
Przerażające to.

Kasztanka · Gość

bo ja

i dlatego Kasztanko napisałam

Kasztanka · Gość

teraz

Chcę wierzyć, że rodzice dziewczynki zrobili to dla jej dobra,
znają trochę siebie i wiedząc jak potwornymi są egoistami i wyobrażali sobie, że np.
1.powinni wyjechać z 100kg kobietą na spacer - wszyscy się będą na nich gapić, a jak jadą z wózkiem dziecinnym, nikt się nie dziwi, nikt nie zagląda
2. dzień w dzień muszą dziecko ubrać, przewinąć itp., czy pewnego dnia nie powiedzieliby będziemy ja kąpać raz na miesiąc, raz na dzień przewijać, itp.
Czy ta dziwczynka nie wychodząca z domu, niemyta, nieprzwijana cierpiałaby mniej...
Czy Ci rodzice pewnego dnia nie powiedzieliby nienawidzimy tego dziecka, bo po prostu już nie mamy siły, żeby się nim opiekować...
Nie wiem, ale dla mnie jak dla aminy nie jest to takie oczywiste.

nudziarz · Gość

teraz

Może rodzice dziewczynki próbowali zaradzić takiemu załamaniu.
Czy uważasz, że bohaterzy artykułu zachowali się niegodnie?
Podziwiam spokój i entuzjazm z jakim o swoich niepełnosprawnych dzieciach mówią ich rodzice i jak znoszą trudy opieki nad dzieckiem.
Nawet zdrowe dzieci potrafią człowieka załamać, a te wymagające takiego zaangazowania to dopiero.

A do sprawy spróbowałam podejść od drugiej strony, wiem, że nie dokońca można ją tak rozpatrywać, bo dziewczynka ma umysł kilkumiesięcznego dziecka.

Wyobrażam sobie, że sama jestem ciężarem dla swoich rodziców, czy z miłości do nich, gdyby zaproponował mi to lekarz nie zgodziłabym się na okaleczenie, wiedząc jednocześnie, że żadnych szans na uzdrowienie nie byłoby.
A gdybym się nie zgodziła, czy ktoś nie powiedziałby, dlaczego ona tak ich dręczy, jej rodzice zrobili juz dla niej tak wiele, a ona mogąc ułatwić życie ich i swoje nie chce się zgodzić na zabieg ( i zaraz mogłyby posypać sie głosy, że jak wiele kobiet żyje bez macic i piersi), i czy na pewno nikt by nie powiedzaił, to dziecko nie kocha swoich rodziców, zwyrodnialec.
Nie piszę tutaj o tej konkretnej dziewczynce, bo nie ma żadnej możliowści wyboru, ale tak abstachuję.

animavilis · Gość

OK, zagłosowałam. Jestem pewna, że tak nie powinny wyglądać marzenia, ale chyba rozumiem, że tak mogą.
Czytałam artykuły o tym przypadku na różnych portalach, w GW, oglądałam program w TV. Wszędzie tam wypowiadały się osoby, które opiekują się niepełnosprawnym dzieckiem i żadna z nich nie potępiła rodziców Ashley, stąd prosty wniosek, że wiedzą tyle, ile my nigdy [oby] wiedzieć nie będziemy.
Skoro nie mogą już marzyć o zdrowiu, o godnym życiu dla siebie i swojej córki, widocznie marzą, jak mogą.

Yo` Mama

Na OIOM-ach nie brakuje uszkodzonych * dzieci, po które nikt się nie zgłasza..
Czasem rodzice po prostu przestają przychodzić
czasem odwiedzają a w dniu planowanego wypisu - nie zjawiają się

Kiedyś, przez chwilę, mnie to oburzało..
teraz rozumiem -
Nie kazdy jest w stanie udźwignąć taką odpowiedzialność,
nie każdy wierzy, że da radę
nie każdy chce dawać radę..
(trudno oceniać takich ludzi, to są skrajne sytuacje..)

ale już wolę takich, niż tych rodziców Ashley -
moim zdaniem przesunęli granicę zbyt daleko
a z marzeniami to nie ma nic wspólnego;
marzyć trzeba odpowiedzialnie, bo jak 'nie daj Bóg' sie spełni, to co ?

nikt nikogo nie zmusza do opieki nad niepełnosprawnym dzieckiem -
z drugiej strony są i czekają.. (wiem, bo rozmawiałem z takimi)
ludzie, którzy świadomie i odpowiedzialnie a przede wszystkim bezwarunkowo
podejmują decyzję o zabraniu tych niechcianych dzieci do swoich domów i wychowyaniu/opiece..
Czy tak nie jest lepiej? czy nie każdy na to zasługuje?

nawet nie próbuję sobie wyobrazić, jak trzeba być zakłamanym wobec samego siebie,
żeby sobie wmawiac,że się kocha takie coś, skoro się to coś tak traktuje

rzygac mi się chce
(no, prawie..)

*
ze slangu oiom-owego

nudziarz · Gość