po 30-tce

Kewa

"Lubię kiedy kobieta..." to jest jedyny wiersz, który mój mąż zna na pamięć (nie lubi poezji), bardzo mnie rozśmiesza gdy mi go deklamuje

Drahna

Dama Kier

Rozmowa przestrzenna

Przekrzykujemy ciszę
By się nie słyszeć
Samokrytyczni autobiografiści
Potrafimy mówić o sobie
Rysować uczucia i
Nadawać morsem swoje porażki
W wiecznej analizie
Rozkładamy się przed innymi
Na czynniki pierwsze
Trudno nam słuchać
I wbrew faktom nie umiemy być
„ja” mówiącym w drugiej osobie.
Osądzamy z boku
Osądzamy siebie
Nie radzimy, nie zmieniamy.
Mamy coraz więcej do powiedzenia
Niż do usłyszenia
Niż do naprawienia

Drahna

XX
Takiego spokoju szukałam
pachnącego szamponem do włosów i zimnym wieczorem,
łzami tropiącymi dziwne ślady na dywanie
uparcie walczącymi z pokładami kurzu.
Gdy juz nic ważne nie jest.

Kiedy dymowym z papierosa całunem otulona mucha
strzepnie niepotrzebne skrzydło
w mokrą plamę zmętu i strachu pajęczego głodu
rozpostartego pod fotelem w martwej próżni ciemnych zakamarków.
Gdy nic już ważne nie jest.

Gdzie światło lampki bawiące się ułamkami szkła
rozbitej szklanki
promienistym palcem badać będzie moment jej upadku
obojętnie przechodzac z jednego na drugi i roziskrzając każdy fragment jej nieprzydatności
Gdy nic już ważne nie jest

A zawinięty w zapach włosów strach zobojętnieje
składając postrzępiona kapotę na mokrym tapczanie
innym razem obiecując sobie poczytać o winie i karze.
Bo przecież
teraz już nic ważne nie jest.

animavilis · Gość

animavilis · Gość

Aproxymat

Zapomniane słowo "kollektor" (chociaż o kolekturach jeszcze się mówi)...

melpomena

animavilis · Gość

animavilis · Gość

melpomena

Nie mam nic na swoje usprawiedliwienie.
No chyba wczorajszy jubileusz forum.
I to cholerne sg1...
Pop... i to nieźle.
Oczywiście się wstydzę
Blue_Light_Colorz_PDT_37

marconi1000

Szanowni/e wielbiciele/lki poezji... przypomnijcie mi kto napisał ten wiersz:

Modlitwa

Ty Panie tyle czasu masz,
Mieszkanie w chmurach i błękicie,
A ja na głowie mnóstwo spraw,
I na to wszystko jedno życie.

Skoro wszystko lepiej wiesz,
Bo patrzysz na nas z lotu ptaka
To powiedz, czemu tak mi jest,
Ze czasem tylko siąść i płakać

Ja się nie skarżę na swój los,
Potulna jestem jak baranek,
I tylko mam nadzieje, że
Ze chyba wiesz, co robisz, panie

Ile mam grzechów, któż to wie
A do liczenia nie mam głowy
Wszystkie darujesz mi i tak
Nie jesteś przecież drobiazgowy.

Lecz czemu mnie, do raju bram,
Prowadzisz droga taką krętą
I czemu wciąż doświadczasz tak,
Jak gdybyś chciał uczynić świętą.

Nie chce się skarżyć na swój los
Nie proszę więcej niż dać możesz,
I ciągle mam nadzieje, że
Że chyba wiesz, co robisz, Boże...

To życie minie jak zły sen
Jak tragifarsa, komediodramat
A gdy się zbudzę westchnę - cóż
To było wszystko chyba, zamiast...

Lecz póki, co, w zamęcie trwam
Liczę na palcach lata szare
I tylko czasem przemknie myśl
Przecież nie jestem tu za karę.

Dziś czuję się jak mrówka, gdy
Czyjś but tratuje jej mrowisko,
Czemu mi dałeś Wiarę w cud,
A potem odebrałeś wszystko?

Nie chce się skarżyć na swój los,
Choć wiem jak będzie jutro rano...
Tyle powiedzieć chciałam ci
Zamiast pacierza na dobranoc...

animavilis · Gość

Aproxymat

Ja znam tę piosenkę, ale autorstwa słów niestety nie wiedziałbym komu przypisać.

animavilis · Gość

marconi1000

Serdeczne dzięki... Pamiętałem tylko, że to śpiewała Edyta Geppert.

marc

marconi1000

Ciekawy jestem, czy ktoś będzie wiedział, kto jest autorem poniższego wiersza (pisownia oryginalna):

PRZYSIĘGA

Przysięgam ci w obliczu nieba, gwiazd i Boga,
Że cię wszystką miłuję mocą i tęsknotą,
Że mi się w skroniach straszna rozpala pożoga,
Że mi się cudne węże wkoło serca plotą.

Że mam usta od pragnień chore i szalone,
I że miłość jest moja jak śmierć, a kochanie
Jak rozpacz obłąkana; że jak żagiew płonę
I że – gdy ty odejdziesz – jedna śmierć zostanie.

Przysięgam ci krwią moją na mą krew i duszę,
Na wszystkie boże modły i na święte księgi,
I przysięgam ci... słuchaj!.. to ci przysiądz muszę,
Żem nigdy nie dotrzymał miłosnej przysięgi.

lulka

marconi1000

Zgadza się!
To sonet z cyklu "Żądze" - Kornela Makuszyńskiego, autora najbardziej znanego z twórczości dla dzieci i młodzieży. Mało znane natomiast są jego piękne wiersze.

malina

animavilis · Gość