po 30-tce

Gość

Droga Animko, parafrazując prowincjonalnego (choć oczytanego) księdza - gówno jakie jest każdy widzi. Zwłaszcza gdy jest to gówno wyjątkowo ohydne. Jego zbadanie organoleptyczne naprawdę nie jest konieczne aby nie okazywać przesadnego szacunku kaprofilom. Hola, hola nieszczęsny jupiterze, bo za chwilę kaprofile przypna ci łatkę kaprofoba. Brick wall

Gość

Gość

Zasadniczo staram się jak mogę ale zaimponować tak subtelnym, szlachetnym i nie bójmy się tego słowa genialnym intelektualistom nie jest łatwo niestety.

Gość

Gość

E tam. To po prostu film antypolski i nie dlatego, ze coś kogoś boli tylko na antypolskości można dobrze zarobić. Takie ohydne, zdradzieckie kurestwo po prostu. Patriotyzm to pochodna uczuć rodzinnych i rozumiem, choć z trudem, że ktoś może nienawidzić ojca, matki, się ich wstydzić. Ale pod obcą antypolską publiczkę szydzić z nich tak ohydnie jak nie odważyła się propaganda naszych okupantów to trudna do wyrażenia słowami nikczemność i barbarzyństwo. To bydło, które to wyprodukowało nawet splunięcia nie jest godne. Podobnie jak ci, którzy temu gównu dorabiają jakąś patriotyczną, artystyczną, ba, szlachetną nawet legendę. Nic ci z tego kombinowania kaprofilu nie przyjdzie. Think

Gość

Hiacynt!
Nawet pewna willa podobna do tej willi, tylko kaleson nie widać
życzę smacznego.

Gość

Gość

Gość

Gość

Gość

Gość

Gość

Gość

"Psie pazury" doceniany, nagradzany i nominowany, obejrzany ze względu na Kirsten Dunst (którą lubię), nie zaś Benedicta Cumberbatcha (którego nie lubię, ale tu, szczęśliwie, mało był do siebie podobny i grał wcale, wcale). Film w realiach westernowych, ale trudno go uznać za western, tak samo jak trudno uznać, że opis "Dwaj bracia, właściciele dużego rancza w Montanie, stają przeciwko sobie, gdy George żeni się potajemnie z miejscową wdową" ma cokolwiek wspólnego z fabułą. Niespieszny, z narastającym dramatyzmem i interesującym zakończeniem. Ciekawie nakreślone postacie, warte uwagi kreacje całej wiodącej czwórki aktorów.

"Sweat" z chwaloną rolą Magdaleny Koleśnik jako fitnessowej celebrytki. Rzeczywiście, dobrze zagrane, raczej przygnębiające i bez happy endu.

"Śniegu już nigdy nie będzie" Szumowskiej, ciekawy film w gwiazdorskiej obsadzie, momentami zabawny, ogólnie poetycki i do refleksji.

Gość

A, może jeszcze "Nie patrz w górę", także w gwiazdorskiej obsadzie. Katastroficzna komedia (o pędzącym ku ziemi meteorycie i mało efektywnych staraniach dwójki naukowców, by zainteresować kompletnie czym innym zainteresowany świat nadciągającą zagładą), bardzo na czasie i w punkt.
Poza tym, lubię filmy o spektakularnym końcu świata Angel

Końcowe sceny przypomniały mi piękną "Melancholię" Larsa von Triera.

Gość · Wysłany: Nie 17:27, 20 Mar 2022 Temat postu:

"Na rauszu" trochę mnie rozczarowało. Tzn. Mads Mikkelsen, zgodnie z oczekiwaniami, absolutnie nie, w końcowej scenie porywający, ale film, jak na tyle ach! i och! to jakiś taki bez animuszu i z lekka przegadany. Nie wiem, jak się pije w Danii (reżyser sugeruje, że ostro), ale my tu w Polsce mamy niemało doświadczeń, więc dopisywanie, choćby ujmującej, ideologii, do tego, żeby się napić i zrekompensować sobie swojej smutki, wydaje się dość nieprzekonujące i oczywiste w skutkach. Chociaż przekonałam się, że po lampce czy dwóch jeżdżę na rowerze znaczenie lepiej, niż na trzeźwo, nijak nie przyszłoby mi do głowy kontynuować tych doświadczeń w ramach "naukowego" eksperymentu Anxious

"Dom Gucci" - gdyby to nie był film Ridleya Scotta, pewnie bym nie tknęła. Ale Ridley, jak zwykle, niezawodny. Świetnie opowiedziana historia, a Lady Gaga zaskakująco przekonująca w roli małej, przebojowej, pokrętnej Włoszki (może za sprawą włoskiego pochodzenia).

Gość

Nie wiem, czy opowieść o dwóch naparzających się grupach kiboli z wątkiem kryminalnym w tle jest aż tak epicką historią, że wymaga niemal dwu i półgodzinnego filmu. Nadto aktor Banasiuk nie przekonuje w roli głównej, ostrzyżona Weronika Książkiewicz z jedną, groźną miną rozczarowuje, młodszy Damięcki nie pasi jako czarny charakter, a .... no dobra. "Furioza", nie polecam.

Gość

Jestem zdruzgotana rozbieżnością moich odczuć z ocenami, zarówno widzów (7,3), jak i krytyków filmowych(7,2) na Filmwebie, po wieczorze spędzonym z Julią Roberts, Natalie Portman, Judem Law i Clivem Owenem. Wydawałoby się, że taki kwartet powinien gwarantować jakiś poziom, a tymczasem "Bliżej" to straszliwa cienizna. Zasadniczo, film dość dobrze podsumował jeden z użytkowników Filmwebu: "Straszny kicz. Ta kocha jego ale on kocha inną potem już nie ale tamta go kocha i on zostawia ją bo ona się odkochuje choć nadal go kocha ale ten drugi walczy bo ją kocha, tamta wraca bo go kocha ale tylko przez chwilę go kocha podczas gdy ten kocha ją do szaleństwa a tamta druga jeszcze trochę jego" - a całość rozgrywki wygrywa przebiegły dermatolog (uważam, że dentysta wpisywałby się w klimat jeszcze lepiej). Nieznośnie to harlequinowate spętlenie pewnie przypadłoby do gustu Jupiterowi, gdyby nie fakt, że bohaterowie często i z upodobaniem mówią (ale tylko mówią!) o seksie, używając zgoła nieromantycznej leksyki.

Gość

Film Mikea Nicholsa nie może być zły, coś Ci umknęło

"Ciemność rozkwita na naszych oczach i wydaje się to przerażająco znajome. Kłamstwa, które mówimy sobie z takim przekonaniem i z taką szczerością. Jedyną prawdziwą rzeczą jest ból i samotność."

aż obejrzę, bo chyba nigdy nie miałem przyjemności

Gość

Dlatego jupiter zasadniczo CZYTA (i jest panem własnej wyobraźni) romanse z okresu Regencji, gdzie w rozmowach między najblższymi przyjaciółkami nawet temat bielizny był wykluczony, a dobrze wychowane panny nie miały pojęcia co to jest seks, a jeśli nawet bardzo rzadko docierały do nich jakieś plotki to i tak nie wierzyły, że jakakolwiek kobieta chciałaby z własnej woli robić tak ohydne rzeczy.