po 30-tce

Jemands

Wrzucam tu temat, który drążyłem na o2 przed rokiem albo nawet dawniej. Tam temat ten został brutalnie wycięty przez moderację a ja nabawiłem się bana i w rezultacie nawet nie udało się go dokończyć.
O co chodziło?
Zaczęło się od dyskusji, w której nie brałem niestety udziału, ze względu na moje słabowite pojęcie o teologii, na czym polega idea zmartwychwstania albo życia po śmierci. Nie wiem zupełnie na czym ma polegać ale zaciekawił mnie wątek, który się tam pojawił a mianowicie, czy w momencie śmierci człowieka można go w jakikolwiek bądź sposób odtworzyć albo spowodować jego kontynuację.
Stworzyć kopię człowieka z jego pamięcią i jego świadomością.
Kontynuację.
I tu zaczął się mój udział w temacie, gdzie stanąłem po przeciwnych stronach barykady (jak zwykle) niż Ptaki.
Moja opinia była taka, że gdyby udało się cokolwiek takiego zrobić: oryginał umiera ale kopia kontynuuje jego życie, mając całkowicie jego pamięć i świadomość, mamy do czynienia po prostu z kontynuacją, dalszym ciągiem.
Ptaki prezentował pogląd przeciwny, według niego śmierć oryginału to nieodwracalna śmierć a kopia to kopia i niczego nie kontynuuje, bo jest tworem zupełnie osobnym.
Powstało nieporozumienie, bo przez pewien czas wałkowaliśmy opcję, co by było gdyby i oryginał i kopia istniały jednocześnie, ale nie o to mi chodziło.
Wedle Ptaków następowała nieciągłość, która całkowicie rozstrzyga problem - kopia pozostaje tylko kopią. Jeśli ktoś skopiuje moją świadomość, wszystko jedno do nowego organizmu, na dysk komputera, w inny wymiar itd. ja umieram bezapelacyjnie a żyć będzie tylko tamta kopia.
Wedle mnie - wręcz przeciwnie, kopia jest dalszym ciągiem mnie, wie wszystko to co ja, uważa się za mnie, pamięta co ja pamiętałem, nie powstałaby gdybym ja nie istniał. Śmierć nie ma wtedy znaczenia. Co z tego, że był jakiś oryginał, skoro go już nie ma - kopia wtedy się nim staje.
No i tak tytułem wstępu. Nie wiem czy to kogoś zaciekawi ale może Ptaki by tu zajrzał kiedyś, to może się odezwie?

animavilis · Gość

Nawet jeśli ciągłość została zerwana, to czyj to problem i na czym miałby polegać, skoro kopia wierzy, że jest oryginałem(?) Na pewno nie jest to problem kopii.

Jemands

Skoro była na ten temat dyskusja, to jakiś problem się pojawił. Wedle Ptaków umiera się i już a cokolwiek się dzieje potem, to już nie jest problem zmarłego. Może istnieć jedna kopia albo sto, jego to już nie obchodzi, bo nie żyje.
Wedle mnie natomiast, przy stu kopiach albo nawet tylko dwu, problem istnieje. Przy jednej zaś wcale. Kopia staje się oryginałem, bo już nie ma innego oryginału. Z jej punktu widzenia śmierć była nieistotna.

FRIDA · Gość

Kilo OK

pogłoska

pogłoska

Jemands

Ileż pytań! Nie wiem czy mi rodzina pozwoli tak długo siedzieć ale postaram się odpowiedzieć.
Najwyżej w nocy dopiszę dalszy ciąg.
FRIDO- Na tym właśnie polega bycie kopią, jest się dokładnie takim samym obiektem jak oryginał. Oryginału nie ma (umiera), więc kopia musi zachowywać się dokładnie tak, jak zachowywałby się oryginał. Bo nim jest. W tym popełniać takie błędy jak oryginał.
Gdyby się czymś różniła, nie byłaby kopią, tylko czymś faktycznie innym.
Kilo OK - a gdybyśmy byli w stanie, dysponując odpowiednią technologią dokładnie kwant w kwant odtworzyć oryginał? Kopia byłaby nieodróżnialna.
W 100 procentach.
Pogłosko (mogę tak pisać, czy Trawo po staremu?

)
Nie mam absolutnie pojęcia jak się można czuć w obliczu dokładnie samego siebie. Jeśli to będzie moja kopia to ona będzie mną w takim samym stopniu jak ja nią.
Iście furtiańska bilokacja.

A właściwie nie, bi-egzystencja. Egzystencja dualna.
To nie byliby bliźniacy tylko dwa identyczne byty.
Nie potrafię sobie takich uczuć wyobrazić.

Jemands

Jemands

Niestety nie czytałem tej "Możliwości wyspy", jedynie recenzje. Ale pakując się na następną podróż dopiszę do listy lektur do zabrania.

pogłoska

kasia_imig

No to powstałoby kolejnych 100 Jemandsów, ale człowiek staje się na nowo w każdej chwili, więc Jemandsem każda kopia byłaby tylko w momencie utworzenia jej w rzeczywistości, a potem każdy kolejny Jemands żyłby już na własny rachunek.

kasia_imig

Jemands

Była bardzo dawno temu taka książka "Przechodzimur", której autora niestety nie pomnę. To był zbiór dziwnych i niesamowitych opowiadań o ludziach obdarzonych nadnaturalnymi umiejętnościami. I była tam historia kobiety, która mogła jednocześnie funkcjonować w wielu osobach, co doprowadziło ją w końcu do szaleństwa i ostatecznego upadku, jeśli w ogóle nie mylę tego z innym opowiadaniem.
To jedyne co mi się nasuwa, kiedy myślę czy zetknąłem się z takim przypadkiem w literaturze.
W rzeczywistym życiu prawdopodobnie nie zetknęliśmy się z czymś takim, chociaż, jeśli np. gramy w grę komputerową, to siedząc jednocześnie przed komputerem jesteśmy inną postacią w innym świecie. Może to forma namiastki tego poczucia, które mielibyśmy będąc zarazem oryginałem i kopią?
Gdyby udało się stworzyć symulator samego siebie?

pogłoska

Jemands

FRIDA · Gość

Jemands

Kewa

Jeśli wierzyć teorii, że warunki kształtują naszą świadomość, że nasze zachowanie nie wypływa w 100% z głębi, ale jest wypadkową wielu środowiskowych czynników, to nasza kopia do pewnego stopnia mogła by podlegać modyfikacji. Czasy przez nią przeżywane byłyby przecież inne, inne byłoby tło społeczne. Nie wierzę, żeby ktoś prawy, nagle stał się zbrodniarzem, albo żeby członek PO wstąpił do PiS, ale wykluczyć przecież nie można

pogłoska