po 30-tce

ws

może chodzi po prostu o to
żeby wszystkie drzwi
zostały pozamykane
wszystkie słowa
wypowiedziane
wszystkie łzy wypłakane
a śmiechy wyśmiane
na wzajem

może chodzi po prostu o to
żeby wszystkie czułości
zostały poczute
miłości wykochane
radości okazane
złości wyzłoszczone
gniewy rozmydlone
pięści rozpuszczone
do domu

a może chodzi po prostu o to
że o nic czasem już nie chodzi
nikomu

ws

mój biały wąż jest dobry
dla mnie i dla świata
mój biały wąż się uśmiecha
do mnie
i do siebie
niewinnie

mój biały wąż jest prezentem
za pilne życia nauki
mój biały wąż jest spokojem
po długiej męczącej podróży
do siebie

mój biały wąż jest niezniszczalny
jak elfy po tamtej stronie
mój biały wąż jest tajemnicą
moją
i nikogo więcej
choć podzielną
zawsze na dwoje

lulka

Post Beepera na topiku o filmach i jego wspomnienie o Kaczkowskim przypomniało mi pewien wiersz. Kaczkowski nie recytował go. Raczej mówił, a podkladem była muza Vangelisa:

Pukam do drzwi kamienia.
- To ja, wpuść mnie.
Chcę wejść do twego wnętrza,
rozejrzeć się dokoła,
nabrać ciebie jak tchu.

- Odejdź - mówi kamień. -
Jestem szczelnie zamknięty.
Nawet rozbite na części
będziemy szczelnie zamknięte.
Nawet starte na piasek
nie wpuścimy nikogo.

Pukam do drzwi kamienia.
- To ja, wpuść mnie.
Przychodzę z ciekawości czystej.
Życie jest dla niej jedyną okazją.
Zamierzam przejść się po twoim pałacu,
a potem jeszcze zwiedzić liść i kroplę wody.
Niewiele czasu na to wszystko mam.
Moja śmiertelność powinna cię wzruszyć.

- Jestem z kamienia - mówi kamień -
i z konieczności muszę zachować powagę.
Odejdź stąd.
Nie mam mięśni śmiechu.

Pukam do drzwi kamienia.
- To ja, wpuść mnie.
Słyszałam, że są w tobie wielkie puste sale,
nie oglądane, piękne nadaremnie,
głuche, bez echa czyichkolwiek kroków.
Przyznaj, że sam niedużo o tym wiesz.

- Wielkie i puste sale - mówi kamień -
ale w nich miejsca nie ma.
Piękne, być może, ale poza gustem
twoich ubogich zmysłów.
Możesz mnie poznać, nie zaznasz mnie nigdy.
Całą powierzchnią zwracam się ku tobie,
a całym wnętrzem leżę odwrócony.

Pukam do drzwi kamienia.
- To ja, wpuść mnie.
Nie szukam w tobie przytułku na wieczność.
Nie jestem nieszczęśliwa.
Nie jestem bezdomna.
Mój świat jest wart powrotu.
Wejdę i wyjdę z pustymi rękami.
A na dowód, że byłam prawdziwie obecna,
nie przedstawię niczego prócz słów,
którym nikt nie da wiary.

- Nie wejdziesz - mówi kamień. -
Brak ci zmysłu udziału.
Żadem zmysł nie zastąpi ci zmysłu udziału.
Nawet wzrok wyostrzony aż do wszechwidzenia
nie przyda ci się na nic bez zmysłu udziału.
Nie wejdziesz, masz zaledwie zamysł tego zmysłu,
ledwie jego związek, wyobraźnię

Pukam do drzwi kamienia.
- To ja, wpuść mnie.
Nie mogę czekać dwóch tysięcy wieków
na wejście pod twój dach.

- Jeżeli mi nie wierzysz - mówi kamień -
zwróć się do liścia, powie to, co ja.
Do kropli wody, powie to, co liść.
Na koniec spytaj włosa z własnej głowy.
Śmiech mnie rozpiera, śmiech, olbrzymi śmiech,
którym śmiać się nie umiem.

Pukam do drzwi kamienia.
- To ja, wpuść mnie.

- Nie mam drzwi - mówi kamień.

"Rozmowa z kamieniem"
W.Szymborska

than · Gość

kiedyś czytałem, tera mogę napisać :
duże wrażenie
pozdrawiam, cześć

lulka

Nie chcę się bawić w psychologa, jedynie zgaduję, że Than jest oczarowany poezją naszej WS a nie Wisławą Szymborską d'oh!

.

PS Swoją drogą intrygująca zbieżność inicjałów.
WS, przyznaj się kim jesteś

Aproxymat

Jest też zbieżność z inicjałami Williama Shakespeara...

than · Gość

Tak, można śmiało powiedzieć, że ma juz we mnie wiernego fana

ws - coż to może być ?

..

ws

wszystkie zbieżności są nietrafione,
jestem zupełnie małą, nieznaną nikomu ws,
a ta twórczość ma wymiar terpeutyczny,
więc będzie się ścielić jak mnie będzie gnieść,
coś w łeb, czy też w duszę, że o sercu nie wspomnę,

pięknie za to dziękuję wszystkim za ciepłe słowa,
choć mam ochotę uciec, bo tak mnie to kłopocze,
to jednak nieszczerością byłoby z mojej strony nie wyznać,
że niesamowicie mi jest miło czytać Wasze słowa

ws

Aproxymat

Z tego co widziałem na o2, Than ma prawdziwie duszę romantyka, więc kto wie?

animavilis · Gość

than · Gość

niewątpliwie kocham swoich przyjaciól, ws

than · Gość

oczywiście, póki nie zrobią mnie na szaro..

ws

miałam na myśli miłość do poezji
nawet tej amatorskiej
lub do ... muz

ale ta miłość też mi odpowiada

than · Gość

Aproxymat

Than, a może byś się też skusił i napisał jaki wiersz?

than · Gość

To prawda, Aproxymacie, kiedyś napisałem, nawet ze dwa - potem musiałem zmienić szkołę

ws

więc pozostaje kącik poezji rolniczej

tam nie wyrzucają

ani nigdzie zresztą

than · Gość

okropne są te emoty, kiedy patrzę jak się szczerzysz mija mi cała wena, a tak poważniej : może warto to zebrać, znależć wydawcę (a nie tylko przyszłego hodowcę koni wierzchowych) i czerpać jakieś zyski z tych narowów duszy, hm
?

ws

nie ma co zbierać, po pierwsze,
po drugie nie szukam hodowcy i jak mi bedziesz dokuczał, to się będę szczerzyć jeszcze bardziej,
no co za draństwo, człowiek z sercem a ten niby rycerz, złośliwie tak