po 30-tce

melpomena

Brakowało mi topiku książkowego, więc nadrabiam zaległości

Znalazłam coś takiego:

[link widoczny dla zalogowanych]

Szczerze mówiąc, nie znam twórczości japońskich pisarzy. Nie wiem kim jest Natsuo Kirino, nie znam tej książki. Ale może ktoś inny zna?

Jeśli nie, to nic nie szkodzi, mam nadzieję, że i tak się podzieli wrażeniami z przeczytanych książek, bez względu na gatunek.

Aproxymat

Oj, nikt się nie wpisuje na topiku książkowym? Może wszyscy tu dalej wierzą, że czytanie skutkuje bólem głowy i świerzbem?

A ja przeczytałem ostatnio (dostałem tę książkę od Anuli

) - "Na oślep" M. Frayna - bardo sympatyczna i dobrze napisana książka. Jeśli ktoś do tego lubi Breughla, to polecam!

oldAliAs99

I znów Aproxy okazał się rycerzem. Melpomenie było bardzo przykro, ze nikt nie chce pisać o książkach, więc taki rycerski gest będzie na pewno zauwazony.

Jeśli o moje czytanie chodzi, to tez niedawno przeczytałem jedną azjatycką ksiązkę. Tytuł był chyba "Szanghajska kochanka". Po prostu nie było niczego innego pod reką jak byłem na wakacjach. Dopiero po kilku dniach kupiłem sobie Strugackich "Żuk w mrowisku" oraz coś z fantastyki Dicka.

lulka

Też będę rycerska

Ja jestem w trakcie czytania "Hebanu" Kapuścińskiego.
Cóż można rzec? To jak być w Afryce i mieć jakieś dodatkowe oczy, bo będąc osobiscie pewnie nawet połowy bym nie zobaczyła.
Kapuściński jest nominowany w tym roku do literackiej Nagrody Nobla. Będę trzymała za niego kciuki.

melpomena

No chyba się ropłaczę z radości

ale nie dlatego, że ktoś mi się tu wpisał, ale dlatego, że ktoś oprócz mnie czyta książki

Kapuścińskiego szanuję bardzo, w przeciwieństwie do szwedzkiej akademii decydującej o Noblach. Tej nie szanuję absolutnie, ponieważ są jak słoneczniki - odwracają się w tę stronę, gdzie słońce świeci.

zochaa

Ależ górnolotka literatura...
w przeciwieństwie do Was, czytam Grocholę "Serce na temblaku",
wesołe, proste, bez większych przemyśleń...
czasem lubię poprostu poczytać coś przy czym nie trzeba wysilać swej mózgownicy...

lulka

melpomena

Jednym słowem liczą się trendy... Przykre.

Serce uważam, za najsłabszą część trylogii, najlepszą według mnie jest Nigdy w życiu. Przyznam się jednak, że czytałam tylko te trzy części Grocholi, mimo, że moja mama ma wszystkiej jej książki.

Jako, że mam dosyć poważnych spraw w pracy, a i mało czasu, to bardzo wolno, ale wytrwale czytam po raz kolejny wszystkie książki Judith Krantz. Ja tam też się nie wstydzę przyznać do babskich czytadeł

lulka

Jakoś trudno mi powracać do przeczytanych książek - chyba się boję, że teraz już nie będą mi się tak podobały, a jakieś wspomnienie targajacych mnie uczuć po ich przeczytaniu wolałabym zachować nienaruszone.
Jednak też się dałam namówić i w wakacje przeczytałam jeszcze raz Fleszarową-Muskat. Nie rozczarowałam się - kiedyś widziałam w nich bardziej uczucia - teraz tło. I się nie rozczarowałam. Szkoda, że ta pisarka w sumie nigdy nie była specjalnie doceniona. Polecam na długie, jesienne wieczory.

flo

na razie mało poczytałam więcej obejrzałam
skusiałm sie na reklamowaną do granic możliwości
Historie Piękna troche sie bałam że nic nie będe z tego wiedziała
bo faktycznie nie jest to historia sztuki
tylko rozważania na temat samego piękna i harmoni
ale nie tylko w sztuce
w sumie fajnie sie to czyta można sobie przglądać i co wpadnie w oko
co zainteresuje to poczytać
dodatkowe cytaty bardziej natury filozoficznej są drobniejszym drukiem jakby na marginesie
ale bardzo ciekawe ja bym nigdy nie sięgneła do tak poważych dzieł
a tu co ciekawsze myśli są w pigułce
po za tym w jednym miejscu można obejżeć Monike Bellucci i rożnej maści wenuski i porównać wszystkie panie
nie wiem tylko co Mick Jagger robi w towarzystwie adonisów ale ...
to już sprawa autora

kniga cieżka jest troche ale mała i zgrabna także
wygodna w oglądaniu i czytaniu
dobrze że nie jest to typowe wielkie wydanie labumowe
minusy
beznadziejna okładka papierowa która ciągle spada
a twarda okładka jest biała czyli przy intensywnym użytkowaniu
zaraz bedzie czarna

lulka

No właśnie.
Nigdy nie czytałam nic Stasiuka, a on otrzymał tegoroczną "Nike" za "Jadąc do Babadag".
Zna ktoś jego literaturę?
Na razie wiem tylko, że jest piękny

. (Stasiuk, a nie Babadag)

Aproxymat

Fajna ta książka jest - może nie jakieś arcydzieło literatury, taka dość specyficzna, ale podobała mi się. Wędrówka przez peryferia Europy - tam skąd nie ma informacji w głównych wydaniach telewizyjnych dzienników.

lulka

fi · Gość

melpomena

świetny pomysł na topic. Chociaż nieczęsto tu zaglądam i piszę też mi brakowało "książkowego" temtu.

Dla mnie Stasiuk to "Mury Hebronu". Tak dojmujacej analizy sytuacji uwięzienia czy jak ktoś woli braku wolności lub jej poszukiwania czy w końcu osiagnięcia nigdzie nie spotkałam w literaturze.

yapp

fi · Gość

emma.

melpomena

Czekam z niecierpliwością na efekty no i rzecz jasna zajrzę na space. Albo tami. W każdym bądź razie zajrzę tam.

Po przeczytanie recenzji: choroba, kupić od razu, czy łudzić się, że w bibliotece będzie? Confused

Ja bojąca się jestem, a Koontza czytam tylko dlatego, że dobrze się kończy

Wiem, że to nie ten rodzaj, ale... Pamiętam Dżina Mastertona - jak ten dżin nucił, to się okropnie bałam i już nie wróciłam ponownie do tego horroru.

zochaa

mel... fajniście się kończy, wróć do Dżina...

To może jakiś szokujący kryminalik...?

"Tatuaż" S. Moore

Frannie jest młodą i niezależną rozwódką mieszkającą w Nowym Jorku. Pewnej nocy w barowej piwnicy podgląda przystojnego mężczyznę z tatuażem na nadgarstku w intymnej sytuacji z rudowłosą kobietą. Ich spojrzenia spotykają się ponad głową tamtej i od tej chwili France zaczyna podążać wprost do piekła. Nieznajoma z baru zostaje odnaleziona martwa, przyjaciółka Pauline - brutalnie zamordowana, jeden ze studentów Frannie, Cornelius, narzuca się jej... Ona sama wdaje się w nie rokujący przyszłości romans z detektywem prowadzącym śledztwo w sprawie okrutnych morderstw młodych kobiet. A detektyw James A. Malloy ma na lewym nadgarstku tatuaż...

emma.