po 30-tce

animavilis · Gość

"Wzgórze psów" zupełnie przyzwoite, choć "Ślepnąc od świateł" podobało mi się bardziej, było bardziej spójne. Ciekawe, jaki serial spłodzono na podstawie tej drugiej powieści i kto zagra główną rolę, bo na razie wszystko owiane tajemnicą.

Dla wiadomości,poniekąd, Paszteta, bo to On zareklamował kilka lat temu "Sprawiedliwość owiec", pani Swann popełniła kolejną powieść. Po dwóch książkach o szwędobylskich owcach, powieści o pchłach (nadal nieprzeczytanej, bo coś mi nie szło), kolej na profesora rozwiązującego zagadkę kryminalną z osieroconą papugą.

Pasztet

Pazur sprawiedliwości już czeka na jesienne wieczory. Ale dziękuję za pamięć

melpomena

Tetsuya Honda - Przeznaczenie.
Całkiem niezła ale czytałam lepsze. To, co mi się najbardziej podobało, to zerwanie z powszechnym poglądem, że japońskie społeczeństwo jest idealnie zaprogramowane - że są idealnymi robotami do wykonywania powierzonych im zadań. Oczywiście mamy tu hierarchę zawodowa, ale widać, że są to ludzie, a nie bezwolne roboty.

Ake Edwardson - Taniec z aniołem (pierwsza cześć cyklu o Ericu Winterze, drugą dopiero zaczęłam).
Książka dość ciężka, autor nie boi się pisać o rasizmie i homofobii w szwedzkim społeczeństwie. Ale o tym akurat wiem, znam to z autopsji. Szwedzi tylko na zewnątrz są tacy och i ach. Chamscy i niemili są zarówno dla swoich jak i innych nacji bez względu na kolor skóry.

animavilis · Gość

Chyba jeszcze nie czytałam japońskiego kryminału. Dodane do półeczki.

Ta druga ma dość niskie oceny na "Lubimy czytać" ("400 stron męki"

), a ja chyba niewielką skłonność do skandynawskich kryminałów, to pewnie sobie daruję.

"Pazur sprawiedliwości" jest uroczy! Bzdecik na dwa dni, ale dawno się tak nie zaśmiewałam.

Pasztet

Klasyczny japoński kryminał napisany przez kobietę i z kobietami w rolach głównych: Natsuo Kirino - Ostateczne wyjście
Nie zaglądać na ostatnie strony, bo zakończenie jest poza standardami kryminałów i szkoda psuć efekt.

melpomena

Wiedziałam że znam to nazwisko. Mój pierwszy post w tym topiku. Póki co nie przeczytałam jeszcze żadnej książki tej pani.

Co do Ake Edwardsona i jego bohatera Erica Wintera to myślę że zakończę na 4 tomie, tyle mam. Jeśli się jednak zdecyduję na resztę to tylko w ramach wypożyczenia.

animavilis · Gość

Podobno tegoroczny werdykt Akademii Szwedzkiej był "zaskakujący". Poczułam się jednak nieco mniej zaskoczona, niż rok temu, kiedy literackiego Nobla dostał bardzo znany, ale niekoniecznie kojarzony jako wybitny literat, Bob Dylan, czy w latach poprzednich, pisarze niezbyt znani szerszej publiczności jak np. Swietłana Aleksijewicz.

Nazwisko Ishiguro może się, przynajmniej, kojarzyć z głośną ekranizacją "Okruchów dnia" z A. Hopkinsem, jeśli, oczywiście, nie z samą literaturą.
Czytałam (teraz wypada wyznać to ze wstydem oops

) tylko jedną książkę nowego Noblisty - "Nie opuszczaj mnie" i była to powieść dość specyficzna, w oszczędnym stylu, ale przepełniona, hm, jak to nazwać(?), subtelnym smutkiem. I zmierzająca ku dość nieoczywistemu końcowi. Podobała mi się, ale ja jednak lubię odrobinę językowych fajerwerków (żeby było tak ładnie Angel

, więc czułam lekki niedosyt. W każdym razie, wolałabym Murakamiego (był jednym z faworytów).

Co ciekawe, faworytką była również Margaret Atwood, a to, prawdopodobnie, za sprawą popularności niedawnego serialu "Opowieść podręcznej" (ten nieźle zapowiadający się serial w rezultacie mnie rozczarował) na podstawie jej powieści sprzed ponad 30 lat. Do książki zabierałam się jak pies do jeża, ale potencjalny Nobel dla Atwood rozbudził moją wyobraźnię. Czyli to powinno być coś więcej niż taka tam powiastka...

Kewa

W kwestii czytelnictwa już dawno przestałam się wstydzić. Noblisty nie znam, nie czytałam, nie wypowiem się. Za to na Kindlu (!) mam moc tekstów Głowackiego i się zaczytuję. No i Witkowskiego "Wymazane" - nowość w formie książkowej czeka i się niecierpliwi. Tak, że ten... mało casu

animavilis · Gość

Kewa

"Wymazane" przez 5 lat będzie jedynie w formie papierowej, jak poinformował autor

Podobno w rankingach liczy się głównie ilość sprzedanych książek w formie papierowej. Właśnie zaczęłam czytać i jak na razie takie sobie, takie "witkowskie" powiedziałabym.

animavilis · Gość

Ukończyłam "Opowieści podręcznej". Muszę przyznać, że serial, mocno wierny książce, zupełnie zepsuł mi przyjemność z jej czytania. Na domiar złego, inwazyjna fizjonomia serialowej Fredy pływała mi wciąż przed oczami, uniemożliwiając wykreowanie głównej bohaterki wedle własnych wyobrażeń.
Styl Margaret Atwood cechuje sporo ozdobników i chociaż ja lubię "ładną" literaturę, to niekoniecznie mnie ów styl przekonał. Np. "ładna" twórczość Tokarczuk zawiera mnóstwo treści i na wskroś oryginalnych refleksji, a gładkie i okrągłe zdania w tej powieści służą, głównie, odmalowywaniu pewnych impresji. Tak, można powiedzieć, że to styl impresjonistyczny

animavilis · Gość

Annok

Douglas Murray The Strange Death of Europe

Trochę oczywistej rzeczywistości dla ludzi nie skażonych chorobą liberalnego lewactwa.

melpomena

animavilis · Gość

lulka

Droga Królów ,Burzowe światło, Słowa Światłości - czego się nie robi dla dzieci..
Jakbym kurwa czytała bitwę pod Grunwaldem. Ale kocham o tych niedostatkach rozmawiać z moją Madzią.
Inna sprawa, że jest moim najcudowniejszym zaprzeczeniem więc skąd w niej to zamiłowanie do wojny?????????

Ps. Rozterki mamy.

sir Francis Drake

Kewa

Aproxymat

Cixin Liu - "Wspomnienia o przeszłości Ziemi" - na razie w Polsce dwa tomy: "Problem trzech ciał" i "Ciemny las". I mam z tym problem. Książki są niezwykle zachwalane, sam B. Obama je czytał i się zachwycił. A ja mam mieszane uczucia. Oczywiście na bezrybiu i rak ryba - praktycznie niewiele jest takiej hard science-fiction na rynku. W dodatku w pamięci mam jego (Liu, nie Obamy) świetne opowiadanie "Wędrująca Ziemia" w dość podobnym utrzymana klimacie.
Ale opowiadanie jest super a powieści są po prostu straszliwie nierówne. Naładowane świetnymi pomysłami, niemałą wiedzą historyczną i naukową. I, niestety, zaludnione przez wyjątkowo drętwe, płaskie albo zupełnie niewiarygodne psychologicznie postacie. Od których bolą mnie zęby i głowa i nawet (nie chcę zbytnio spoilerować) samemu chciałbym wezwać Obcych, żeby wykończyli tak beznadziejnie reprezentowany rodzaj ludzki.
Autor jedzie czasem w świetnym tempie, potrafi zaskakiwać, jest w tym wiele świeżości. Lecz gdy dochodzi do jakiejś puenty to chyba sam nie wie co z tym fantem zrobić. Zakończenie "Ciemnego lasu" jest tak absurdalnie przesłodzone, zwłaszcza z goryczą jaka wylewa się z większej części tej powieści, że zęby już nie tylko bolą ale i same wypadają.
Zobaczmy co będzie z cześcią trzecią ale już się boję.

lulka