po 30-tce

Aproxymat

Nie ma co do tego stuprocentowej pewności.

Kolejna możliwość to oczywiście taka, że jesteśmy jak te koty Schrödingera - istniejemy i nie istniejemy zarazem, zależnie od sytuacji.

nudziarz

u mnie ten wyróznik istnienia bądż nie jest stosunkowo prosty
Pełna butelka - nudziarz istnieje
Pusta butelka - nudziarza zmiotło

Aproxymat

Prawie jak dżinn (ale niekoniecznie z tonikiem).

rosegreta · Gość

nie istnieje, ja nie istnieje , albo nic nie istnieje...
szkoda, bo czasem bym tak chciała,

Aproxymat

Być albo nie być.

bea777

rosegreta · Gość

albo cholera jasna kto śmiał sobie mnie wyobrazić,

Aproxymat

Nie no, to nawet sympatyczne jest, że ktoś nas sobie wyobraża. Tak sobie myślę.

Poldek

Udalo mi sie udowodnic, ze nie istniejecie, lecz powoluje Was do zycia moje konkretne dzialanie. Musz ejeszcze przecwiczyc kilkukrotnie ten mechanizm, zeby przekonac sie czy to nie jest zbieg okolicznosci, natomiast na chwile obecna jestem pewien ze kazdorazowe wyobrazenie sobie komputera z przegladarka tresci wyimaginowanych ustawiona na stronie forum po 30 powoluje Was do zycia.

EMES

byt, niebyt , odbyt Tongue out (1)

bea777

Aproxymat

Kewa

A ja się ciągle waham: być, czy nie być? Think

Poldek

Aproxymat

Choć pamiętam takie stare opowiadanie "1000 cięć" bodaj, gdzie główny bohater zorientował się, że jego życie przebiega jak w filmie. Pofragmentowane i pocięte. Raz jest tu, za chwilę gdzie indziej, zgodnie z wymogami akcji - ale nie pamięta niczego "pomiędzy".

letnisztorm

Aproxymat

Tak. I to film akcji, więc bardzo dynamiczny. Najpierw uciekał przed jakimś pościgiem, potem cięcie - akcja łóżkowa z piękną kobietą - ale zanim się w ogóle zorientował o co chodzi - cięcie - jakaś strzelanina. I tak całe życie mu przebiegło.

Poldek

Aha, no ja na szczescie - Wasze, rzecz jasna - imaginuje Was sobie plynnie i bez ciec.

animavilis · Gość

Ja to bym jednak chciała jakiegoś filozofa, który by mi wątek nieco roztłumaczył. Czy solipsyści faktycznie sądzą, że innej rzeczywistości poza nimi nie ma (dosłownie), czy jest to rodzaj przenośni - wiedzą, że jakaś rzeczywistość istnieje realnie, ale też, że może być tylko taka, jaką ją widzą, czują i odbierają, więc może być tylko ich, niczyja inna (w tym sensie - żadna inna nie istnieje).
Bo nie mogę tego pojąć - jak można widzieć, dotykać, słyszeć i sądzić, że wszystko to jest wyłącznie własnym wyobrażeniem? Jak można być "dosłownym" solipsystą i kochać?

Poldek