po 30-tce

Nikt

Się wcale Mu nie dziwię.

pogłoska

Seeni

Oj miewałam ja ciche dni, miewałam- ale jak byłam młodsza. Z tego co pamiętam to zawsze o rację chodziło i o krzywdę. Moją rzecz jasna. Milkliśmy rzeczywiście jednocześnie, zasadniczo jedno śmiertelnie obrażone na drugie i nie odzywaliśmy się do siebie tygodniami( ja upór muła, On upór osła). A potem, po jakimś czasie wzajemnego obchodzenia się i kombinowania- jak tu się nie odezwać i jednocześnie spytać, czy zapłacił ratę, złość mi przechodziła. Najczęściej także, za Boga nie mogłam sobie przypomnieć o co poszło. No a jak nie mogłam, to znaczy, że o nic ważnego. Teraz raczej obywa się bez cichych dni. Jak mnie małżonek wkurzy maksymalnie wychodzę z domu połazić z kundlem. Wysyczę sie w plenerze i mija. Nigdy nie wracam od razu do powodu sprzeczki. Odczekam sobie spokojnie i przy najbliższej nadarzającej się okazji- kiedy oboje jesteśmy w dobrych nastrojach, powolutku wrócę do tematu- ale leciutko, bez nacisku i stawiania sprawy na ostrzu noża. Facet jakoś tak dziwacznie jest skonstruowany, że na krzyk nie działa- więcej osiagnąć można upierdliwym marudzeniem. Prośba natomiast działa cuda. Życie taaakie krótkie jest i bez sensu tracić bezpowrotnie chwile na idiotyczne sfary.Nie przeszkadza mi w ogóle, że najczęściej to ja odstępuję pola.
Co do racji, to oczywiście nadal zawsze jest po mojej stronie. Z tym, że nie czuje już potrzeby, żeby to mężowi udowadniać.

Wiolinowa

pogłoska

Wiolinowa

Vindemiatrix

Vindemiatrix

Wiolinowa

Oczywiście nigdy celowo nie robi mi przykrości. Tak twierdzi. I ja mu wierzę. Ale powinien bardziej się starać, żeby nie robić przykrości. A jeśli już zrobi, powinien przeprosić. Dla mnie to jest proste. Dla niego niebywale trudne.

Gdyby zwyczajnie przytulił i wyszeptał "przepraszam" - byłabym szczęśliwa. W każdym razie ukojony byłby mój żal.
Jesteśmy małżeństwem od 2 lat.

Vindemiatrix

paj

Wiolinowa

Chyba kiedyś mu o tym mówiłam... ale może trzeba przypomnieć?

Seeni

Tematy newralgiczne należy poruszać zawsze, jak opadną emocje. Gniew, ból, uraza to katalizator karczemnej awantury. Od słowa, do słowa i proste nie wstawienie naczyń do zmywarki zamienia się w konflikt wartości. Ja tam sobie lubię swoją krzywdę przemyśleć, zracjonalizować. Łatwiej wtedy dojść do przekonania, że w sumie nic takiego się nie stało. Jak sobie tak połażę po polach to z reguły mi wychodzi, że ten mój mąż wcale takiego prostego życia ze mną nie ma. I nie jest ono wcale usłane różami. Że wymagająca jestem- mi wychodzi. Często też uzmysławiam sobie, że są tematy w których nie jesteśmy w stanie się dogadać, bo na pewne rzeczy patrzymy inaczej.

Wiolinowa

paj

Wiolinowa

Wiolinowa

Kilo OK

To nie małżeństwo, to pole bitwy.
Tu nie będzie wygranych tu obie strony przegrywają, a wygrana moralna jest tylko ułudą chwilowej satysfakcji.

I to by było na tyle.