po 30-tce

Kobieta z klasą

http://www.youtube.com/watch?v=flWP28y2cyw

I stało się. Jestem Warszawianką. Wiem, wiem- nie wypieram się swojego pyrowego pochodzenia, tym bardziej, że przeprowadziłam się na Pyry. Zastanawiałam się też, czy mogę nazywać się warszawianką, ale patrząc na rejestracje samochodów moich sąsiadów zastanawiam się ilu Warszawiaków jest w Warszawie?
Pierwsze wrażenia, Warszawiacy ( którzy? tutejsi, czy napływowi, nie mam pojęcia) nie uśmiechają się, nie mówią : proszę, dziękuję, nie wpuszczają przodem.
Zatem pytam Was Warszawiacy jacy jesteście?

animavilis · Gość

saper

powiedz czego szukasz i co chesz wiedzieć o Wawce to wszystko Ci powiem

animavilis · Gość

Dzięki, radzę sobie (co prawda, przebycie ostatnio odcinka między Dworcem Zach. a Cmentarzem Pn. zajęło mi 2 godziny i 5 przesiadek).

Nie zauważyłam, żeby Warszawiacy byli mniej uprzejmi czy bardziej ponurzy niż mieszkańcy innych miast i miejscowości, w których zdarzało mi się bywać, ale też czym innym jest mieszkać, a bywać.
Przeprowadzając się klika lat temu z miasta na Mazowszu do miasta na Lubelszczyźnie też nie zauważyłam szczególnych różnic w mentalności mieszkańców obu miast.
Ostatnie tego typu niemiłe doświadczenie mam z okresu policealnego, kiedy wybrałyśmy się z koleżanką do Krakowa, badać grunt pod studia na UJ. Miałam wtedy wrażenie, że większość Krakowiaków zagadniętych o drogę, a także panie w rektoracie, traktowało nas z wyższością, jak prowincjonalne gęsi. Chyba miało to niejaki wpływ na moją decyzję, aby jednak podarować sobie Kraków.

Poldek

Poldek

Aaa..zeby bylo w temacie...prawdziwych, czyli "rdzennych" warszawiakow jest bardzo niewielu i to glownie w praskiej czesci. Wysiedlenie ludnosci miasta po Powstaniu tego dokonalo. Czesc z nich wprawdzie wrocila ale zdecydowana wiekszos zostala w miejscowosciach podwarszawskich, zreszta - do czego niby mieli wracac? Mozna zatem smialo powiedziec, ze 90% spotykanych na ulicach osob to przyjezdni, ktorzy przypadkowo tylko mieszkaja w Warszawie Blue_Light_Colorz_PDT_02

A tak serio, to codziennie dojezdza do pracy w Warszawie okolo 1 mln osob, zarowno z miejscowosci podwarszawskich jak i tych dalej polozonych (lacznie z Lodzia czy Radomiem). To jest jakies 30%...

Pytanie kierowcy autobusu o droge nie ma sensu, obecnie na niektorych liniach jezdza kierowcy z Ukrainy - wszak obsluge czesci linii prowadza prywatne firmy a nie miejska spolka ZTA. Nieraz sie zdarzalo, ze kierowcy autobusow gubili sie na objazdach, poniewaz znali tylko swoja, wyznaczona trase i zamkniecie jakiejs drogi i puszczenie ruchu objazdami powodowalo utrate orientacji.

Generalnie w Wawie nalezy sie pytac nie o ulice tylko o miejsce.
A w celu zestawienia polaczenia autobusowego z miejsca A do miejsca B polecam wyszukiwarke polaczen dostepna na stronie internetowej [link widoczny dla zalogowanych]

animavilis · Gość

Na Węglowej Wólce

Poldek

animavilis · Gość

Poldek

saper

ja poczekam aż w Warszawię będzie:
-całkowicie nowy tabor autobusów
-całkowicie nowy tabor tramwajów
-ludzie wreszcie zaczną się myć i używać dezodorantów!!!

a tak zupełnie poważnie to wcale komunikacja od ostatnich paru lat nie jest taka zła. Faktycznie dla osoby nowoprzybyłej może być problem, ale to raczej chyba normalne w dużym, nieznanym mieście..

Poldek

[quote="Kura domowa"
Pierwsze wrażenia, Warszawiacy ( którzy? tutejsi, czy napływowi, nie mam pojęcia) nie uśmiechają się, nie mówią : proszę, dziękuję, nie wpuszczają przodem.
Zatem pytam Was Warszawiacy jacy jesteście?[/quote]

to buraki sa, nie warszawiacy Not talking

taki np. poldek jest niezwykle uprzejmy i zapytany o droge nie tylko ja wskaze (w miare wiedzy) ale rowniez podprowadzi do metra, pokaze jak obslugiwac biletomat albo wrecz wsadzi w stojacy w poblizu samochod i odwiezie na miejsce (fakt ze w tym ostatnim wypadku przez rok czasu czerpal z tego fakty szereg korzysci niematerialnych, ale to sie nie liczy, po prostu warto byc uprzejmym) Blue_Light_Colorz_PDT_02

saper

animavilis · Gość

Warszawska komunikacja nie jest zła. Autobusy i trolejbusy są raczej czyste, w każdym wisi czytelny obrazek z rozkładem postojów, w większości lektor wyczytuje kolejne przystanki, więc trudno się pogubić. Problemem było dla mnie raczej wsiąść do odpowiedniego pojazdu i zrobić to po właściwej stronie ulicy

saper

animavilis · Gość

oj, czy tam tramwaje, jeden grzyb...

saper

no to czyste czy grzyb, bo się gubię...

Poldek

Poldek

Formalny

Niestety, większość niemiłych opinii na temat Warszawy jest moim zdaniem trafna. Na pewno jest prawdziwe twierdzenie, że większość ludzi przedstawiających się, czy tylko uważanych za warszawiaków, pochodzi spoza Warszawy. Nie jest jednak ważne, czy warszawiakami są w piewszym lub trzecim pokoleniu, a może tylko mieszkają tam od np. 5 lat . Obraz spotykanego na codzień warszawiaka takiego jak często przedstawiany jest po prostu słuszny. Zadufany w sobie, krzykliwy i lekceważący jako prowincjusza każdego, kto przyjechał w swoich sprawach na kilka godzin czy dni. Mam w Warszawie kilku dobrych znajomych, z którymi darzymy się szacunkiem i sympatią. Jedni z nich, to warszawiacy od kilku pokoleń, a inni zamieszkali tam dawno. Dla mnie ciekawe było zawsze to, że gdy tylko w pobliżu znajduje się ktoś spoza grona ich znajomych, a pochodzi spoza Warszawy, automatycznie "włączają" inne zachowanie.
Anegdotycznie typowe było dla mnie wydarzenie sprzed kilku miesięcy. Pomagałem w negocjacjach pewnego kontraktu z warszawską firmą. Po udanych rozmowach zostałem wraz z drugim poznaniakiem zaproszony na obiad przez dyrektora firmy i jego zastępcę. Pierwsze spostrzeżenie w czasie obiadu było takie, że pan dyrektor straszliwie siorbie i ciamka, a jego zastępca z łokciem na stole i zwisającą poza nim dłonią lewej ręki, jadł bez użycia noża rozrywając mięso widelcem. W trakcie rozmowy okazało się, że pan dyrektor pochodzi z małej wioski spod Przemyśla, studiował w Warszawie i po studiach został w Warszawie. Jego zastępca przyjeżdżał codziennie do pracy z małego miasteczka koło Radomia. Nie przeszkadzało im to co chwilę podkreślać, że są warszawiakami, a w Warszawie wszystko jest na najwyższym poziomie. O mało co jednak zakrztusiłem się gdy pan dyrektor w przerwie między mlaśnięciami stwierdził: "my warszawiacy mamy znacznie wyższą kulturę niż prowincja, bo NIESTETY jednak Warszawa od ZAWSZE jest stolicą Polski. Mamy tu teatry, do których przyjeżdża prowincja, mamy OPERĘ WIELKĄ (!) i ... w ogóle - Warsiawa to kultura!" To "Warsiawa" zacytowałem nie bez powodu. Pan dyrektor w rozmowie prywatnej mówił językiem, który jak mu się wydawało znamionował prawdziwego warszawiaka, a był raczej kabaretową odmianą języka starych mieszkańców warszawskiej Pragi.

Podkreślam jeszcze raz: mam w Warszawie dobrych znajomych, a nawet przyjaciół, ale warszawiacy w swojej masie są jednocześnie śmieszni i drażniący ze względu na swoje niby wielkomiejskie zachowania, bufonadę i niczym nie uzasadnioną pewność siebie oraz skłonność do, mówiąc wprost, chamskiego rozpychania się łokciami.