po 30-tce

Seeni

To niewiele wspólnego ma z malowaniem, ale ogólnie z podejściem do czegoś takiego jak praca i konieczność utrzymania rodziny. Swojego czasu mój osobisty ulubiony mąż pływał po morzach i oceanach w charakterze kapitana żeglugi wielkiej. Nie zarabiał być może straszliwych kokosów ale zasadniczo starczało mi na każdą nową torebkę. Niestety rozchorował sie poważnie i morza oraz oceany należało porzucić. Znalezienie pracy przy tak wąskiej specjalizacji graniczyło z cudem. Przez jakieś trzy miesiace szukał zajecia zgodnego z jego kwalifikacjami i oczekiwaniami- takze finansowymi. W końcu wział robotę za marne grosze coś 1/8 tego co zarabiał normalnie.
Hmm.. chyba nigdy nie byłam z niego tak dumna jak wtedy.
Mógł sobie przecież siedzieć w chałupie, przeglądać ogłoszenia i czekać na mannę z nieba, bo za gówniane pieniądze nie warto pracować.
Myślę, że sporo naszych rodaków ma taką własnie mentalność.
Gdybym potrzebowała pieniędzy- a zakładam, że zarabiając 800 zł dodatkowe byłyby mi niezbędne do przeżycia nie kręciłabym nosem na propozycję zarobku- jakakolwiek by ona nie była.
Oczywiście w całej tej historii nie znamy szczegółów. Być może Niebieski płacił kiepsko. Jak pisze anmario przyczyn nie wzięcia roboty mogło być dużo- chociażby lepiej płatna fucha.
Ale mechanizm różnych podobnych historii jest często taki sam. Cenimy się bardzo wysoko- nie zawsze adekwatnie, nawet nie tyle, do naszych możliwości, co do sytuacji.

Albo zupełnie nie mam racji Angel

anmario · Gość

Moim zdaniem masz rację.

katolik

Dniówka 200zł (200x22=4400zł na rękę) to mało i to kilka lat temu?

anmario · Gość

Nieźle znasz tabliczkę mnożeniam gratuluję. Ale zanim coś chlapniesz to może poczytaj to o czym chcesz się wypowiedzieć, co? Taka sugestia. Przecież to nie Ty jesteś Bogiem, ja wiem, On by wiedział od razu. Ale Ty najpierw poczytaj

animavilis · Gość

anmario · Gość

Wszystko się zgadza. Z tym, że staram się nie przypieprzać do ludzi, ale ich do poglądów, które mi się nie podobają.

anmario · Gość

Aha, i przez wrodzoną niechęć do tak zwanych pyskówek, pominę litościwym milczeniem tych co przypieprzają się do mnie a nie do moich poglądów. A w szczególności tych, którzy sprawiają wrażenie, że interesuje ich tylko rozmiar mojego penisa.

deja

Klientka ze mnie taka sobie. Kiedy idę po zakupy, to wiem co chcę kupic i akwizytorzy tez nie maja u mnie szans. w ogóle mało manipulowalna jestem.
A najgorszy przypadek ajki mi sie zdarzył, to w samoobsługowym spożywczym z piecem w którym pieczone są kajzerki, tzw ciepłe bułeczki. prosto z pieca wysytuja je do wiklinowych koszyków i mozna je sobie własną reką wyjac z takiego kosz i zapakować w papierową torebkę. Wziełam dwie zapakowałam i do kasy a tam pancia kasjerka swojłape do torebki i obmacując przelicza mi te bułki. Alez była zdziwiona kiedy powiedziałam jej o tym ze towar macany należy do macanta i że ja za te bułki dziękuje i zyczę smacznego śniadania.

yapp

Hower

Czytam tak sobie i przypomniał mi się dowcip:
"Czym różni się handlowiec od śmierci....śmierć przychodzi tylko raz"

anmario · Gość

Kasztanka · Gość

livia

Kasztanka · Gość

Jezeli te Twoje nooo oznacza tak, to podaj mi chociazby jedno stanowisko pracy, w ktorym od ilosci i rodzaju pracy nie zalezy pensja. Dla mnie jest to niewyobrazalne - po prostu taki etat nie istnieje.
Odpowiedz nie, jest zupelnie zrozumiala.

melpomena

W wakacje dorabiałam sobie w osiedlowym spożywczym, więc wiem jak to jest z obu stron lady.
Np. pewna kobieta raz na dwa dni przychodziła po najtańszy bochenek chleba, a wydziwiała nad kształtem, kolorem i ceną jakby kupowała jacht pełnomorski. Na początku było ciężko, ale potem przestałam na to zwracać uwagę.

Jestem cierpliwym klientem. Szczególnie jeśli kupuję w supermarketach. Ale odnosi się to jedynie do osób siedzących przy kasach, do upierdliwych kupujących i płacących to już nie.

Nie toleruję olewactwa i dlatego już nie kupuję w Orsayu. Jeśli by się to zdarzyło raz, to bym przymknęła oko. Ale to było kilka razy i to w kilku sklepach - stoję z ciuchem przy ladzie, a dziewczyna rozmawia przez komórkę.

Nie cierpię kupować butów i w obuwniczym byle co mnie wyprowadza z równowagi, a niestety w niektórych sklepach w mieście, w którym kupuję, olewanie klienta jest na porzadku dziennym. Skąd mogłam np wiedzieć, że jeden rodzaj butów jest rozrzucony w dwóch różnych końcach sklepu, który ma jakieś 300m2? I dlaczego ekspedientka powiedziała mi to z pretensją w głosie i zresztą w bardzo niemiły sposób?

Lubię kupować u Kruka, a w ciągu ostatniego miesiąca byłam tam kilka razy, ze względu na urodziny bliskich osób. Pani za ladą podeszła i powiedziała, że mam ją zawołać, jeśli będę czegoś potrzebowała. Mało tego. Nie wyprowadziła jej z równowagi moja bratowa, która z kupowania bizuterii robi prawdziwe misterium. I nieważne czy się człowiek godzinę zastanawia nad kupnem czegoś za 30zł czy też za dużo więcej.
Nie chodzę do Sephory - kiedyś pisałam dlaczego.

Poza tym wyznaję taką zasadę jak Anima - wejść, kupić i jak najszybciej spadać. Dlatego na każdą parę dżinsów wystarczą mi góra dwie minuty (byłoby szybciej, ale jednak muszę się zobaczyć w lustrze).

W obecnej pracy mam do czynienia z kimś w rodzaju klientów (niemal cały czas z tymi samymi) i wyznaję zasadę, że jeśli uśmiechniesz się do lustra, to lustro też się do ciebie uśmiechnie. Ale jeśli to lustro mi marszczy brwi i się krzywi, to za którymś razem ja też to robię i je prostuję.

stara_reklama · Gość

Kasztanka · Gość

livia

anmario · Gość

Ja tam od razu to wiedziałem

Kasztanka · Gość