po 30-tce

animavilis · Gość

Cyklicznie, raz na kilka lat, dopada mnie coś w rodzaju ataku klaustrofobii. Zaczyna mi być duszno w moim chaosie. Szafy pęcznieją, półki się rozdymają, papiery piętrzą i mnożą, bibeloty wściekle gromadzą, ściga mnie i dopada wielka lawa rzeczy, rzeczy zbytecznych, kiedyś ważnych i potrzebnych lub zatrzymanych z myślą o ich potencjalnej użyteczności, dziś - zwykłych śmieci.
Są wśród nich, trzymane przez lata, trzymane z sentymentem, "dla potomności", dla chwili, kiedy zostaną z radością i niedowierzaniem odkopane jak cenne znaleziska i z rozczuleniem przeczytane, stare listy, stare notatki, stosy kartek wielkanocnych i bożonarodzeniowych. A potem nadchodzi ten moment, kiedy zmasowany atak rzeczy zaciska mi się pętlą na gardle i nieczytane, nieprzejrzane, drę zapalczywie, a wszystkie te słowa, razem z mniej lub bardziej dobrymi wspomnieniami, z dawnymi emocjami - moimi, jako adresata i nadawców - razem z barankami, jezusikami czy reniferkami lądują w koszu na śmieci.
I dziwię się sama sobie, że ot, tak, lekką ręką, odzieram się z przeszłości i tak mało dla mnie ona w tym momencie znaczy. I jest mi z tym nieswojo.
Pielęgnujecie swoje próchenka?

slepa i brzydka

te dobre wspomnienia tez plowieja...

przeslosc sie oddala i przestaje miec znaczenie.
symbole przeszlosci sa zbyt malo naznaczone, staj sie przedmiotami bez znaczenia o niewielkiej wartosci.
jesli ktos wie, ze lubi chomikowac, musi po prostu czesciej wietrzyc...

Mii

Jestem właśnie na etapie tzw. odgruzowywania...nazywam tak porządki w szafie i papierach...za każdym razem zastanawiam się skąd się tyle tego potrafi nazbierać Think

stare rachunki, powiadomienia, zapiski które przypominają jakieś zdarzenie, bądź takie które zupełnie o niczym nie "mówią" Anxious

Staram się uprzątać do minimum, co rzadko mi się udaje zwłaszcza "ciuchów" które wydaje mi się, że jeszcze będę nosiła...ale w worku lądują dopiero po drugim podejściu.
Z przeszłości trzymam listy od generała z wojska, komunijny pamietnik, "papierki" związane z komuną, "bransoletki urodzeniowe" synów, ich pierwsze nieporadne laurki

...z tym nie potrafię i nie chcę się rozstawać.

Przyznaję, że po takim odguzowaniu...czyję się dużo "lżejsza" ..mam wrażenie, że się oczyściłam...bardzo lubię ten stan "po".

Aproxymat

Ponieważ tworzę non stop tysiące notatek, rysunków itd., gdybym od czasu do czasu części chociaż tego nie usuwał, to utonąłbym pod tonami papierzysk. I tak mam wrażenie, że jest ich zawsze za dużo. Oszczędzam zawsze rzeczy, które mam od innych ludzi, do swoich własnych nie mam zwykle aż takiego wielkiego sentymentu.

illunga

Bardzo się "obrasta" w rzeczy. Te wszystkie przydasie, które zalegają półki..."bo a nuż kiedyś...do czegoś..." I później wyciągam jakieś bliżej niezidentyfikowane pudełeczka, wstążeczki, obrazki...
Całe sterty karteczek z np. listą zakupów sprzed pół roku d'oh!

, albo jakieś telefony, oczywiście bez opisu do kogo ten telefon jest....
Raz na jakiś czas zbieram te wszystkie karteczki, rachunki, papierki...i przynoszę w wielkiej reklamówce do pracy. Tutaj mam taki stolik: Do Robienia Bardzo Ważnych Rzeczy. I na tym stoliku sortuję to wszystko. W domu jakoś nigdy nie mogę się zebrać. A w pracy raz dwa i po zawodach.
Inna rzecz, to jakieś sentymentalne pamiątki. Te sobie zatrzymuję.
Przy okazji zrobi się czasem 'odkrycie". Tak właśnie znalazłam kiedyś list, który napisała do mnie moja przyjaciółka (wówczas mieszkająca daleko daleko), tuż po urodzeniu swojej córeczki. Jakiś czas poźniej poprosiła mnie,żebym zostałą mamą chrzestną malutkiej. Dziś Ania ma już 15 lat. A ja przeczytałam ten list od jej mamy i pomyślałam,że dam go jej, kiedy będzie obchodziła 18 urodziny

Czasem porzydają się te szpargały.
Gdyby jeszcze było miejsce, żeby to wszystko trzymać

Seeni

Wywalam.
Od razu, góra po miesiącu. Całą pocztę, jaka przychodzi beztrosko wrzucam do koszyczka na pocztę. Czytam hurtowo, mniej więcej po miesiącu. Zdarza mi się wyrzucić bez czytania. Wywalam ciuchy, w których nie chodzę. Wywalam torebki, których nie noszę.
Mój mąż, Bogu niech będą dzięki, chomikuje. Tym sposobem uchowała sie np prognoza pogody mojej, obecnie 16 letniej córki ( takie chmurki i słoneczka rysowane w trakcie nauki sikania nie w pieluchy)lub pierwsza powieść mojej Małej o bohaterskim psie Kacprze..
Bardzo szanuję ten dar małżonka do przechowywania wszystkiego.
Nigdy nie śmiałabym wyrzucić też jakiejkolwiek rzeczy należącej do niego- nawet jeżeli jest to wiatrówka z kołnierzem a la Słowacki, którą dostał od Mamusi na 14 urodziny.

slepa i brzydka

ja ma odpowiedz od ciotki, ktora zostala poproszona przez moich rodzicow o bycie moja matka chrzestna, tez raczej sie tego nie pozbede...

Mii

Masz zamiar kiedyś jej pokazać? Blue_Light_Colorz_PDT_03

Seeni, jak ja bym strasznie chciała umieć tak natychmiat pozbywać się tego badziewia ....mój mąż jest taki uporządkowanyjak Ty, z dzieciństwa nie ma żadnych pamiątek oprócz zdjęć. Anxious

Jestem strasznym chomikiem ( Bobro mam nadzieję nie słyszy? Angel

) w pawlaczu trzymam starą suszarkę do włosów i żelazko na kabel...takie ciężkie. Anxious

oddam to kiedyś do muzeum.

Seeni

Wiem Mii, że nie w temacie- ale jak Cię zobaczyłam to już tutaj napiszę bez latania po topikach. Ty na ten spływ kajakowy koniecznie weź na głowę pieluche tetrową. Białe odbija słońce- upiać to można dowolnie ( agrafką zwykłą) i fikuśnie- również tak żeby zakrywało kark i częściowo plecy. No i zdjęcia potem wychodzą fajowskie z taką tetrą na głowie.

Mii

Dziekuje Seeni, co prawda to Boja pytała, ale i mii ta rada się przyda...na pewno też"skoczę" spłynąć.

bobro

jeśli o takie chomiki chodzi, to nie mam im nic naprzeciwko;
chyba że ktoś trzyma moje listy tylko po to, żeby mi raz po raz wypominać, że cośtam złego napisałem...
w piwnicy mam wiele rzeczy po dziadku, które już szósty rok wyrzucam i jakoś do końca pozbyć się ich nie mogę...

Sabina

Aproxymat

Po jednym dziadku mam zegarek, po drugim akordeon. Zegarek łatwo przechować, akordeon zajmuje trochę miejsca - ale w życiu ich nie powyrzucam

Mii

Moje chomiczenie otrzymałam w prezencie genowym po tatusiu...który w małej kanciapie blokowej szumnie nazywaną piwnicą trzymał przez kilka lat po pozbyciu się auta marki Syrena...drugą ...z tym, że w częściach. Anxious

bobro

mam problem z wydobyciem koksu z najgłębszych zakamarków piwnicy... też się go chyba już nigdy nie pozbędę...

Mii

Oby "Klucha" do niego nie dotarła..... d'oh!

stara_reklama · Gość

bobro

no niestety, dokumentów tam nie ma;
są różnego rodzaju śrubki, gwoździe, gumki do wentyli, jakieś klucze, parę piwnicznych mebli (już zagospodarowane), trochę narzędzi, ten nieszczęsny koks i trzepaczka do dywanów

Aproxymat

Czy koks nabiera wartości wraz z mijającymi dziesięcioleciami?

nudziarz · Gość

Nie przechowuję zbednych rzeczy.. mam wrecz manię wyrzucania wszystkiego co niepotrzebne ( a czasem i potrzebne

). Jedyne wyjatki - to dziecięce obrazki i laurki.. i nasze z zoną narzeczeńskie listy

Dodatkowo raz w roku robie w domu akcję pt. "jesli coś nie bylo przez rok wziete do ręki, to na pewno juz nigdy wzięte nie bedzie". W ten sposób pozbylismy się z domu jakiś "cudownych" serwisow ślubnych, rewelacyjnego opiekacza do grzanek, znakomicie działajacego radia ( tyle ze na "stary" UKF itp