po 30-tce

mailo

Chyba po raz pierwszy na tym forum nie rozumiem kompletnie tematu. Wasze rozmowy umieściłbym w topiku "UFO" jeśli taki jest. Jakie chowanie? Po co? Ukrywanie jedno przed drugim słodyczy, żeby "nie wyżarł"? Jakaś patologia

Dzielić się trzeba a nie chować. Albo kupować sobie nawzajem ulubione rzeczy i razem jeść (pić).

Kobieta z klasą

Mailo nie udawaj takiego świętego! Kochanką też się z żoną dzielisz?

flykiller · Gość

Bo chowanie nie zawsze jest podyktowane skąpstwem czy zachłannością, tylko troską. Uważam, że ukrywanie przede mną słodyczy było jak najbardziej uzasadnione. Wiadomo, że dzieci nie powinny zażerać się słodkościami, a ja od dziecka byłam bardzo łakoma. Ukrywanie dochodów przed mężem też wydaje się nie całkiem pozbawione racji - po co ma się chłopina daremnie denerwować wiedzą, ile pieniędzy idzie na buty, łaszki i dodatki?

Seeni

no faktycznie nie rozumiesz. Shame on you

Jak się podzielić jak wyżarte ledwo siaty do chałupy wniesione. ? Trzeba coś zachomikować, żeby jak mąż jęczy: jeeezu, jeeezu zjadłbym coś słodkiego wyciągnąć ukrytego snickersa i z uśmiechem obdarzyć nim jojczącego.
I z tym stresem męzowskim z powodu zakupu torebek, butów, sukienek- Mucha ma rację. O odstresowanie chodzi. Po co ma się biedaczek martwić, że znowu sprzeniewierzyłam pieniążka, kiedy ja mu pięknie wytłumaczę, że sukienka była z wyprzedazy, kosztowała dwa razy mniej a resztę dołożę z tego co zaoszczędziłam kupując szynkę wiejska za 31,90 a nie tę za 46 zetów. On o tym wie, ja wiem, że On wie ale dyplomatycznie udajemy, że jest inaczej. Angel

Poldek

Uwazam ze chowanie przede mna slodyczy jest ze wszechmiar uzasadnione - jak sie dorwe do czegos slodkiego to jem az sie skonczy...

mailo

To zaproście mnie do siebie - ja z tej troski o was, żeby wam nie zaszkodziło - wszystko wyżrę Blue_Light_Colorz_PDT_07

Tina

Kobieta z klasą

Ja kiedyś obniżałam cenę zakupów. I to obojętnie, czy moich, czy na dom. Teraz myślę, że to było nierozsądne bo myślał, że wszystko takie tanie. Teraz podaję rzeczywistą cenę. Co do ciuchów nie mogę ukrywać bo on lepiej pamięta co ja tam w tej szafie mam aniżeli ja sama. To mój pierwsze recenzent czy w ogóle mogę w czymś do ludzi. Często coś kupię bo się wypnę na niego, na złość, że niby fajne, a on twierdzi, że nie i ... niestety zazwyczaj ma rację a ciuch ląduje tylko w szafie.

kross

ja ukrywam, że kupuję co chwile kolejne książki. jak wracamy, cichaczem odkładam je na regał. gorzej, że już się powoli miejsce kończy...

Gość

Czasami chowam się pod kołdrę jak zmarznę.

Casami chowam się na Kaszubach przed wścibskimi babskami.

A, chowam przed psami wołowe patyczki, bo od nadmiaru dostają od nich sraczki.

mailo

Gość

lulka

Wiatrówkę chowałam przed dziećmi!
I po nocach mi się śniło, że znalazły i sobie oczy powybijały śrutem.
Tak więc raz schowałam, że do dzisiaj nie wiadomo gdzie ta wiatrówka jest.

Brat przede mną chował słodycze. Były dzielone po równo bo inaczej wyżarłam wszystko. Finał był taki, że swoje zeżarłam, jego znalazłam i też wyżarłam, a potem on biadolił przez tydzień.
Chyba mi się to biadolenie czkawką odbiło, bo nie lubię słodyczy od mnóstwa lat.

Ręczniki chowamy. Każdy swój jak tylko pada hasło "Magda przyjeżdża".
Magda - moja córka.
Wielką tajemnicą jest co Ona z tymi ręcznikami robi (jak ich zapomnimy pochować), ale po Jej kąpieli wszystkie są mokre.
Finał jest taki, że potem te schowane ręczniki zapominamy zabierać gdy sami idziemy się kąpać i co jakiś czas mokry golas lata po chałupie by się do swojego ręcznika przemieścić.
Zdesperowany Syn wymyślił, że zamontuje sobie półkę na suficie w łazience do której jako najwyższy tylko On będzie miał dostęp.

Anxious

Jayin

prezenty chowam. tajniaczę.

słodycze chomikuję, ale i tak wszyscy wiedzą, gdzie są schowane - bo mamy w domu taką wielką szafkę, do której po większych zakupach wrzucam zapasy słodyczy, zeby po kawałku później wyjadać, z córką wespół - bez konieczności latania do sklepu co chwilę, albo w środku nocy, jak mi się zachce czekolady z orzechami np... Think

Aha. i książki czasem "przemilczam". że kupiłam. Bo nałogowo nabywam. I te nowe i z antykwariatów. A potem ściemniam: "No, przecież dawno już kupiłam i stoją i się kurzą od nie wiem jak dawno, ze ho ho...".

Aproxymat

Nie mogę niczego chować, chomikować i ukrywać, bo potem sam nie potrafię ukrytych przez siebie rzeczy odnaleźć.

flykiller · Gość

Pamiętam, że kiedy byłam nieletnia, może nie chowano, ale zabraniano mi dostępu do pewnych książek. W pokoju dziadka znajdowała się bogata biblioteczka, którą stopniowo penetrowałam. Jednak niektórych książek, ze względów obyczajowych, nie pozwalano mi tykać. Oczywiście, zakazy te tylko rozpalały moją wyobraźnię. Jeśli książki te stały w tylnym rzędzie, ukradkowe ich wyjęcie pozostawało niezauważone, natomiast usunięcie książki "frontowej" było pewnym wyzwaniem bo, po pierwsze, puste miejsce po książce należało zamaskować innym tomem, a nadto ryzyko wpadki było większe. Dość długo przyczajałam się do stojącej z przodu, dość wyrazistej z racji żółtej okładki, powieści Nienackiego "Raz do roku w Skiroławkach" i kiedy książka została wreszcie upolowana i czytana pod kamuflażem ze szkolnych podręczników, poczułam rozczarowanie. Owszem, sceny erotyczne były śmiałe, ale całość - dla mnie, wówczas - raczej nudnawa.
Owo zabranianie dostępu do niewłaściwych lektur było pozbawione większego sensu, ponieważ te książki, istotnie, nie były dla mnie wówczas atrakcyjne. Uważam, że powinno mi się pozwalać je czytać, abym mogła się sama przekonać, że mnie nudzą.

Kewa

Trochę to działa na zasadzie - zakazany owoc.
Koleżanka odkryła "świerszczyki" u swego ojca i powiem szczerze - byłam zszokowana. W mojej rodzinie jedynym mężczyzną był ojciec, a jego raczej nie podglądałam. Zatem zderzenie było brutalne i wstrząsające.

Martinka

Moja mama zawsze przed nami ukrywała buławki, które potem w nocy podjadała