po 30-tce

Kobieta z klasą

Temat może na pozór prozaiczny, wydumany i błahy, ale

Jak to się dzieje, że:

gdy rozmawiam z rodzicami każde z nich wychwala jakie to moje dziecko mądre, zdolne itp itd

a gdy przez ostatni tydzień zmuszona byłam jeździć autobusem
żadne dziecko w wieku gimnazjalnym i starsze nie ustąpiło miejsca żadnej starszej osobie. Nawet tej przysłowiowej babci.

Jak to się dzieje, że w rozmowie np z panami z ochrony słyszę, że proszę pani tu młodzież przechodzi " dzień dobry" nie powie nikt.

A może to już za staroświeckie zachowania? Kobiety czują się urażone gdy są przepuszczane (ja nie), gdy całowane w rękę (ja tak)
Wczoraj w teatrze mnóstwo mężczyzn w jeansach

Jak to się dzieje, że zasady dobrego wychowania zostają tylko na szczeblu biznesowym albo dyplomatycznym?
A może rzeczywiście lepiej od nich odejść, nie uczyć, nie wychowywać?

Gość

A ja mam dziś wolną sobote i chciałem sobie trochę dłużej pospać, to mnie moje kochane SB z łóżka wygoniło placz

. Wstawaj, bo nie jesteś u siebie. Jak nie jestem u siebie? a teściowa to co? obca?
Tyle lat jest ze mną i jeszcze się nie nauczyła, że lubię się wyspać i nie wstaje wcześnie, jak nie musze.
Jestem z tego powodu zły!
Skandal!

Kobieta z klasą

a do której lubisz pospać?
Ja zniosę jak ktoś do 9.

mailo

kuro myślę, że to banalne , co napiszę, ale to zależy od rodziców jednak. Jeśli rodzic od dziecka nauczy np dziękować i kiedy dziecko dostanie prezent, przypomina: "co się mówi?", tak samo z "dzień dobry", "przepraszam", jeśli nauczyciel uczy: "przepraszam za spóźnienie" to dziecko wpada w nawyk. Jak rodzice są niewychowani to dziecko przejmuje to samo.

Kobieta z klasą

Tak owszem banalne, ale dlaczego teraz to takie nagminne?
Z jednej strony są rodzice co dla dzieciaków robią wszystko. Oczywiście robią to pojęcie względne, ale i drogie, markowe ciuchy, zabawki dodatkowe zajęcia tenisy, tańce, konie i tp
a z drugiej taka masowość tego nagannego zachowania.
Dziś już nie jest tak, że jeden mały Jaś w szkole jest niewychowany. Dziś zmierzamy do tego, że zostanie tylko jeden w klasie wychowany.
Co się dzieje? Gdzie my żyjemy i kto nami kieruje, że przyjmujemy takie a nie inne wzorce? Moralności już nie ma, dobre wychowanie zanika, co będzie dalej jak tą ścieżką kroczyć będziemy?

Formalny

Wystarczy, że zajrzysz do topika savoir vivre i wyobrazisz sobie, jak będą się zachowywać , czy jak się już zachowują, dzieci większości osób, które tam się wypowiadały. O tych kilku osobach, które mniej lub bardziej otwarcie wyrażały samozachwyt z powodu nie przestrzegania zasad kulturalnego zachowania nawet nie chce się wspomnać. Jeszcze absurdalniejsze było i jest spotykane tłumaczenie braku znajomości i odruchów kulturalnego zachowania, infantylnie "sprytnym": czasy się zmieniają...

Kobieta z klasą

a gdzie on jest? ( mam dziś nowe okulary

)

Gość

Formalny

http://www.trzydziestki.fora.pl/po-30-tce,7/jak-to-z-tym-savoir-vivrem-jest,3247.html

mailo

Tak jak napisał Diabelsy-to przechodzi z pokolenia na pokolenie. Są środowiska, w których dorosłym nie zależy na dobrym wychowaniu, kulturze, uprzejmości, a co dopiero mówić o dzieciach. Nie wiem jednak, kuro, czy aż tak nagminne? Masz styczność z wieloma takimi dziećmi?

Kobieta z klasą

Formalny, dzięki zaraz zajrzę.

Diab, u mnie córki takie jaki ojciec!

Wszystko co dobre i złe mają po nim

Mailo, mam i miałam. Przez ostatnie 13 lat pracowałam z dzieciakami od 3 lat w górę. Na górze najstarsze miało 74 lata

A tak na poważnie- z różnych środowisk. Kiedyś sobie tym właśnie tłumaczyłam. Jak w domu, tak poza. Też łudziłam się, że to może takie sporadyczne. Qurcze, ale widzę jednak, że NIE.

Coś się dzieje i z dziećmi, i z dorosłymi. Uśmiechniesz się do ludzi- patrzą na Ciebie z niedowierzaniem. Otworzysz drzwi- zdziwienie na twarzy widać przeogromne.

Jakoś tak mnie naszło, że mało w nas z człowieka w człowieku. To co powinno być ludzkie odbiera się za jakieś dziwaczne zjawisko. Jest uprzejmy/a to pewnie coś chce - takie przekonanie to chyba już też norma.
Co za czasy! Coraz trudniej mogę się tutaj odnaleźć, w tej całej dziwacznej rzeczywistości.

Świerszcz

To o czym piszecie jest pokłosiem bardzo wielu zmian.
Kochani, z pokolenia na pokolenie zmieniają się wartości, zmienia się tradycja w sferze kultury osobistej , zmienia się styl życia.
Rola kobiety jest już nieco inna. Inaczej nas postrzegają panowie. Płeć piękna się sfeminizowała bardziej lub mniej.
Dzieci wychowujemy bezstresowo - z pozoru. Nasze (+ - ) pokolenie jest zapracowane, kobitki wywalczyły sobie niezależną pozycję w świecie

więc tyrają dbając o zasobność portfela i zaspokajanie własnych potrzeb na najwyższym poziome jakim jest samorealizacja. Zdają sobie sprawę z tego, że stać je na życie po rozwodzie, stać je na ... wolne związki...
A dzieciak jest tak przy okazji. Ważny, bardzo ważny. Jednak jego siatka pojęć kształtuje się zupełnie inaczej , niż u takiego malucha sprzed 70-80 lat.
Czepiam się kobiet , ponieważ to jednak matka jest najbliżej dziecka. Powinna być najbliżej i to ona wszczepia maluchowi jako pierwsza system wartości. Oczywiście tatusiom nie można umniejszać roli ( czy też dziadkom i babciom) .

Czasy się zmieniają , bo zmieniają się ludzie . Można młodzież wyuczyć pewnych zachowań. Można zachowania te narzucić dyscyplinując. Ale chodzi chyba o to jednak , żeby nasza młódź czuła potrzebę takich a nie innych zachowań .
A konflikt pokoleń istniał zawsze. Angel

Świerszcz

Kobieta z klasą

Świerszczu Drogi, bardzo mi blisko do Twoich poglądów.

Gość

tak jedna co mieszka po sąsiedzku jak widzi znajomego odwraca głowę w drugą stronę. Jej córka to samo. Ze mną mają problem, bo potrafię drzeć mordę z drugiej strony ulicy w szczerym ,,dzień dobry''.

Do zacnego grona dołączył chłopak, adorator córki.

Chyba mu sie udzieliło, bo udawał że nie widzi ludzi.
Kilka tygodni temu zadałem mu pytanie. Czy w dobrym tonie jest kłaniac sie znajomym na ulicy?

Maniery powróciły.

mailo

Zgadzam się z tym o czym pisała Świerszcz, ale ja bym to nazwał raczej niewydolnością wychowawczą. Rodzice pomimo tego, że sami mogą być kulturalni, dobrze wychowani, przestrzegają zasad zachowania przy stole wspomnianych przez Formalnego, to w stosunku do dzieci mają podejście - "niech sobie robią co chcą", bo często nie mają dla nich czasu. Inni dają sobie wchodzić na głowę, nie potrafią wyegzekwować tych dobrych zachowań i zbyt łatwo się poddają. Można to zauważyć nawet w życiu codziennym - np jak dziecko zwraca się do rodzica. To dlatego jak napisała kura problem nie dotyczy już patoligicznych rodzin ale różnych, często tych bogatych i wykształconych.

Formalny

nudziarz

kindersztuba.
Kropka.

Czyli powtarzanie po tysiąckroć i przy każdej okazji dziecku "ukłoń się", "powedz dzień dobry" , "wstań gdy wszedł ktoś starszy etc".. etc....

Po kilku latach zachowania wciąż i wciąż powtarzane, stają się odruchem i wykonujemy je calkowicie bezmyslnie.
I tak ma być

Jesli tylko damy dziecku wybór ( bo sami kłaniamy się Kowalskiemu a udajemy, że nie widzimy Nowaka ) , to efekt będzie taki , jak opisany przez Kurę.

P.S. I nie sadźmy, ze jesli będziemy w stosunku do kogoś słodko kochani, a wieczorem w domu nie zostawimy na nim suchej nitki, dziecko tego nie usłyszy, nie zinterpretuje i nie dostosuje się do naszych zachowań prezentowanych w zaciszu domowym.

Kewa

nudziarz