po 30-tce

Seeni

Branie się poważnie w garść to złudne nadzieje na dłuższy żywot. Żadnych gwarancji. Nie lepiej robić to co się lubi? Nie żebym sama sobie nie nakładała jakiś ograniczeń. Ale nigdy w imię zdrowia tylko ewentualnie dla ćwiczenia silnej woli albo w ramach ulegania ogólnym modom.
Mój Tata od prawie 30 lat żyje na kredyt. Nadciśnienie, zawały, oboczne krążenie, dysfunkcja nerek oraz łupież. Lupież podaje celowo, gdyż Ojciec twierdzi, ze to jego najbardziej znienawidzona przypadłość.
Ojciec te trzydziesci lat żyje siłą inercji. A to nie może umrzeć, dopóki ja studiów nie skończę, a to dopóki moja siostra nie skończy, potem czeka aż wyda nas za mąż, potem na wnuki, itd, itp. Teraz nie może umrzeć, gdyż Matki absolutnie nie można zostawic samej. Będzie umierał jak znajdzie jej męża. A, że zdaniem Ojca, Matka nie dosyć, że już po kwiecie wieku, to w dodatku paskudnego charakteru, Ojciec umieranie odłożył, zatem, na po jej śmierci.

Aproxymat

ribka_pilka

Seeni

Hmm...Dla przeciwwagi -Mama. 8 lat temu zdiagnozowano u niej nowotwór migdałka. Nowotwór był bez przerzutów ale już zdążył zająć trzy sposró pięciu wezłów chłonnych. Operacja, naswietlania, bardzo agresywana chemia. Bez nawrotów Angel

Mama ciągle umiera. Od diagnozy wsłuchuje się w swój organizm i poza jego nieprawidłowościami nie słyszy już nic. Nie ma po co zyc, bo i tak umrze.

STALKER

Dziwne że wg statystyk najwięcej ludzi umiera z powodu chorób serca i krążenia , ale bardzo mało ludzi boi się tego i wpada w depresję jak jakieś analizy są niekorzystne

king

Co za temat. I to w maju?
Nie lubię raka i uważam, że to wyjątkowo wredne choróbsko, bo pojawia się nie wiadomo skąd i nie mamy na to żadnego wpływu lub może mamy, ale dość minimalny.
Nadciśnienie to zawały i udary, ale na własne życzenie: nadwaga, brak ruchu, sól, złe tłuszcze w jedzeniu i cała reszta. Można go nie mieć jeśli się tylko chce. Wątrobę też można trochę wyluzować obciążając ją ćwiczebnie i sporadycznie, a nie regularnie, ulubioną używką w płynie, bo wątroba ma tę przyjemną właściwość, że się regeneruje, jeśli nie jest nadmiernie skatowana. Na raczysko niestety nie ma żadnych reguł i jeśli umiera trzydziestolatka, która nigdy nie paliła i była wysportowaną wegetarianką nieortodoksyjną, czyli rybną i jajeczną, to znaczy, że nie ma żadnych reguł walki z tym cholerstwem. Jak mnie to wkurwia.......

STALKER

Tak King masz rację , tym się różni i najgorzej i najbardziej niesprawiedliwie kiedy to paskustwo dotyka dzieci

animavilis · Gość

Przed kilkoma dniami na nowotwór mózgu zmarł znany dość mecenas i społecznik, człowiek niewiarygodnie wprost żywotny żywotnością - mnie osobiście, melancholika - wręcz przytłaczającą.
Nie uważam, aby jego bliscy czy społeczeństwo z powodu tej śmierci straciło mniej niż z powodu śmierci dziecka. Niesprawiedliwe jest różnicowanie chorych wedle ich wieku i dowodzenie, że komuś bardziej się życie należy, że jest cenniejsze niż inne, bo się rozpoczyna, a nie - chyli ku końcowi.

nudziarz

lulka

Kewa

W przypadku, gdy umiera dziecko nie potrafię racjonalizować. Płaczę na filmach, płaczę na wiadomościach, płaczę czytając gazetę. Społeczeństwo naprawdę gówno mnie obchodzi. Zmieniłam właśnie stosunek do pewnego znajomego z pracy. Jestem już w wieku bezpiecznym, to znaczy rzadko mnie ktoś uwodzi

Facet zaczął mnie uwodzić, prawił komplementy, miłe słówka, cmok przy życzeniach, serdeczne powitania. Wiedziałam, że żonaty, dzieciaty, w dodatku całkiem młody. Kiedyś podszedł do mojego komputera i pokazywał mi swoje zdjęcia na naszej klasie, wśród nich było jedno: ojciec przytula dziecko bez włosów, oboje patrzą w obiektyw. To mój syn - powiedział - był świeżo po chemioterapii. Zapytałam, czy z tego wyszedł, a on ze spokojem, że nie niestety. Zaschło mi w gardle. Wiem, że on ma jeszcze chyba dwójkę dzieci, ale te spojrzenie... piękne smutne oczy... eh

Seeni, powinnaś pisać rodzinne sagi, fantastycznie opisałaś rodziców

gratuluję.

animavilis · Gość

lulka

bea.ta

Dla rodzica przezycie wlasnego dziecka to tragedia. Bez względu na to czy ma lat 2, 10 czy 43.
A raczek to nieboraczek. Nie będę dokonywała wyboru co lepsze : życie przez całe życie z chorobą grożącą śmiercią w bólu i bezradności np. na skutek braku lekarstwa czy śmierć z powodu rak dowiadujesz sie, walczysz , męczysz się i umierasz.
Choroby są po prostu nieludzkie. Wszystkie bez wyjątku. Niektóre mniej a inne bardziej.

rosegreta · Gość

Rak. Brzmi jak wyrok śmierci. Niekoniecznie. Znam ludzi osobiście, którzy żyją, a podobno marne szanse mieli na życie. Znam też osoby, które jednak już nie żyją. Czasami wystarczył miesiąc od powziętej wiadomości.
Znam kobiety po mastektomii. Oglądałam nawet reportaż o życiu kobiet po tym zabiegu. Smutny reportaż. Nie mogły sobie czasami poradzić z tym. Zresztą mam przykłady w rodzinie, wśród koleżanek w pracy. Najgorsze czasami jest to, że mężczyźni z różnych powodów opuszczają w tak trudnym okresie kobiety. No cóż różnie to bywa. Sama nie jestem pewna swoich uczuć. Tym bardziej, że często słyszy się rozmowy o "cyckach" wśród panów. Nawet osobiście słyszę to i owo o swoim biuście. Wiem, że później są operacje rekonstrukcji, ale na to trzeba czasu. Wszystko to takie trudne. Nie wiedziałam jak rozmawiać ze znajomą (ma usunięte dwie piersi). Skarżyła się na protezy, że są ciężkie i nie wygodne. I ta gorycz w głosie.

king

Kewa

bea.ta

Zadałam pytanie kilku osobom:
Czy zrobi na Was większe wrażenie- śmierć obcego-małego - dziecka czy śmierć 100letniej staruszki?.

Większość odpowiedziała, że śmierć dziecka wzbudzi w nich więcej emocji. Bo staruszka się już nażyła a dziecko nie zdążyło....
Jeśli ta staruszka jest osobistą babcią to jej śmierć zrobi większe wrażenie, ale nie spowoduje tym samym obojętności wobec umierającego dziecka gdzieś tam na świecie. Śmierć w zestawieniu z małym dzieckiem u większości wywołuje smutek czy też poczucie niesprawiedliwości. Tak po prostu jest.
A wieszcz cóż... o nim i zapomni się przez lata, przez wieki.

Kewa

Mati.