po 30-tce

rosegreta · Gość

Interesują mnie zachowania ludzi. Czym ludzie kierują się podejmując decyzje? Dlaczego zachowują się tak a nie inaczej? Czy można przewidzieć zachowanie człowieka? Obserwacje prowadzę w pracy, na ulicy, podróżując w pociągu czy w autobusie. Kiedyś gdy podróżowałam pociągami (od czasu do czasu podróżuję i obecnie) po wyglądzie i zachowaniu próbowałam zagadnąc czym dana osoba się zajmuję. Później nawiązywałam rozmowę wyciągając od tej osoby potrzebne mi informacje. Czasami chybiałam, ale tylko czasami. Tworzyłam sobie historię o danej osobie, później potwierdzałam swoje teorie. Taka zabawa. Ostatnio nawet zgłębiam literaturę zakresu psychologii.
Zaczęłam się interesować tymi zagadnieniami próbując rozpracować siebie. Dlaczego zachowuję się tak a nie inaczej? Dlaczego reaguję w ten sposób? Zwalczyłam u siebie kilka fobii. Mam kilka kompleksów, nawet tutaj pisano, że je widać w postach. A kto nie ma kompleksów? Nawet lubię te swoje kompleksy, bo są moje. Ogólnie lubię siebie i akceptuje, ale to też wymaga pracy. Szukam cały czas ludzi idealnych, czyli takich bez kompleksów. Jeszcze takich nie znalazłam, ale tu podobno piszą tylko niezwykli ludzie, więc może ktos jest.
Tak poważnie. Naprawdę interesują mnie zachowania ludzkie. Dlaczego niektórzy manipulują innymi ? Do jakich skrajnych zachowań ludzie są zdolni? Wiem, że były podobne tematy tzn że sporo osób też się tym interesuje. I jak długo mozna się doskonalić, do jakiego momentu? I czy dobrze będzie jesli będziemy panować nad sobą w 100%? Czy jest to mozliwe? Czytam teraz książkę o samodoskonaleniu - self coaching.
Może macie jakies doświadczenia w tym zakresie? Doświadczenia w pokonywaniu swoich lęków, fobii? Albo jakieś inne ciekawe historie związane z tymi zagadnieniami.

Aproxymat

Oj, szeroki temat jak na noc.

Jutro napiszę.

STALKER

rosegreta · Gość

To skrajne zachowanie. Niekoniecznie go ta Pani zdenerwowała. Wcześniej musiał odczuwac jakieś napięcie i miał problem z którym nie mógł sobie poradzić. To było tylko przysłowiowym gwoździem.

STALKER

rosegreta · Gość

Nie wyjmuję nigdy tonera. Wołam kolegę informatyka i udaję idiotkę przez telefon, że nie weim gdzie znajduje się toner. Manipulacja z mojej strony, bo wiem jak sprzęt potrafi być złośliwy. Blue_Light_Colorz_PDT_02

Podejrzewam, że ten pan pracownik bankowy był po prostu przemęczony. Nie wykonał planu sprzedażowego co wpłynęło na jego zachowanie. Nie wykonanie takiego planu wiążę się czasami z ryzykiem utaty premii a nawet pracy.

STALKER

Albo jakiś kolega z biura musiał go niezłe wkurzyć

[link widoczny dla zalogowanych]

rosegreta · Gość

To, że kolega rzucał spinaczami napewno nie było powodem agresji. Pracownicy umysłowi narażeni sa na stres. Często pracują pod presją czasu. Więcej załamań nerwowych, depresji jest wśród ludzi wykonujących prace umysłowe niż pracujących fizycznie. Zmęczenie fizyczne wystarczy odespać a umysłowe juz nie.

rosegreta · Gość

Ups. Przyznam się, że czasami też rzucam spinaczami, ale w koleżnakę. d'oh!

STALKER

Uważaj od dziś

MONA · Gość

animavilis · Gość

Brak kompleksów jest dla mnie tak samo podejrzany jak, np. nieustające zadowolenie z siebie. Podejrzewam, że całkowity brak jakichkolwiek kompleksów może dotykać tylko głupców lub mędrców, a że mędrcy stanowią raczej gatunek unikatowy, bardziej jestem skłonna zaszeregować delikwenta bez kompleksów do tej pierwszej kategorii.
Śmieszy mnie też trochę wprowadzanie modnych terminów na określenie tego, co ludzi zajmuje od wieków.

ws

myślę, że często, może nawet najczęściej, podłożem manipulacji, agresji, i wielu społecznie nieakceptowalnych zachowań, jest strach, a jego podłożem właśnie kompleksy, czyli brak poczucia własnej wartości i oparcia w sobie, poczucia bezpieczeństwa w tym kim i jakim się jest, bo ktoś zauważy i odkryje jaki jestem naprawdę, więc angażuje się b. wiele energii w tematy tzw zastępcze, w kontrolę innych i siebie, w zastraszanie, wycofanie, wydzielanie siebie i swojej uwagi itp

niestety jest często tak, że nie jesteśmy tego swiadomi, kiedy stajemy się powoli tego świadomi i odnajdujemy drogę do siebie samych, zaczynamy akceptować to kim i jacy jesteśmy, wiele z tego zmienia się na plus samo, nad resztą pracujemy mniej lub bardziej

niestety też, często chcemy być jacyś, narzucamy sobie (niby sami ale tak naprawdę, ten głos w nas do nas nie należy) jakieś role, wizerunki, normy, i mało czasu poświęcamy na to by zrozumieć kim jesteśmy a kim nie, a często nawet kiedy już to zobaczymy, to jesteśmy przerażeni, rozczarowani i zrobimy naprawdę wiele by to ukryć przed światem

podczas gdy na poziomie podstawowym wszyscy jesteśmy tacy sami, reszta to warstwy jak u cebuli i od nas samych zależy ile zgadzamy się ich mieć, póki nie zgodzimy się na samych siebie takich jakimi jesteśmy, nie zgodzimy się też na innych takimi jacy są i będziemy chcieli zawsze zmieniać świat, lub będziemy go winić, podczas gdy to jest tylko bezproduktywną stratą czasu, którego wcale nie mamy wiele

Seeni

Mnie zachowania ludzi specjalnie nie interesują. To znaczy owszem -tak- ale tylko w ograniczonym zakresie- jeżeli konsekwencje ich zachowań zmuszona jestem ponosić. Z tym, że w tym przypadku równiez istotniejszy jest dla mnie sam skutek a nie przyczyna. Wiwisekcja zachowań innych leży poza moimi możliwościami. Ludzie różne rzeczy robią z różnych powodów albo nawet bez powodu i zajmowanie się badaniem przyczyn, chociaż byc może dla niektórych interesujące, z mojego punktu widzenia, jest zwykłym marnowaniem czasu. Co do zasady staram się, bowiem, nie podejmować prób rozwiązywania zagadek nierozwiązywalnych.
Cóż, nie potrafię nawet z zadumą przysiąść nad motywami swoich własnych zachowań.
Od czasu do czasu, w chwilach wielkiej nudy, rozwiązuję problem kostki czekolady. Już kiedyś pisałam na forum, na czym polega zabawa ale powtórzę. Otóż posiadam jedną kostkę czekolady i dwie osoby do ewentualnego rozdawnictwa oraz imperatyw: mogę ową kostkę czekolady podarować tylko jednej. Moje rozstrzygnięcia w tej materii są czasami zdumiewajace i naprawdę cięzko mi wyjaśnić dlaczego we wtorek szczęsliwą obdarowana jest p. Jadzia z warzywniaka ( która do konkurencji stawała z moją siostrą) a w środę dokładnie odwrotnie.

ws

praktyczne podejście

i słuszne zapewne, a mnie do zadumy nad innymi skłania właśnie poczucie bycia tym samym co inni materiałem i własne zachowania, niekoniecznie oczywiście negatywne

zadziora · Gość

nie zgodzę się, że podłożem manipulacji jest strach. jej głównym zadaniem jest osiąganie określonego, zamierzonego celu, w zasadzie zarządzanie, kierowanie to dziedziny opierajace się o różnego rodzaju manipulacje ludźmi. podobnie z agresją, owszem czasem ludzie reagują agresją w sytuacjach zagrożenia i wtedy strach jest jej podłożem, jednak w sytuacjach zagrożenia częściej działa mechanizm wycofania, ludzie uciekają, poddają się. wg mnie podłożem agresji jest zwyczajnie gniew, frustracja- mieszanina różnych bardzo silnych emocji, które nie znalazły ujścia

ws

a skąd potrzeba manipulacji ?

zarządzanie mówisz, raczej skłonna jestem do myślenia, że zarządzanie którego celem jest osiągnięcie wyniku, nie tyle opiera się na manipulacji, co na znajomości mechanizmów działania i myślenia ludzi i nie jest skierowane przeciwko nim, z zasady, manipulacja tak

a ludzie jak zwierzęta, ze strachu tak uciekają jak i atakują

trzeba by wniknąć głębiej, co jest zatem podłożem gniewu i frustracji, najlepiej we własne emocje, co jest na dnie

letnisztorm

Znaczy ludźmi rządzą instynkty Brick wall

animavilis · Gość

STALKER