po 30-tce

beeper

Mam znajomych, których małżeństwo przechodzi ciężki kryzys. Ponieważ oboje są zadeklarowanymi katolikami, rozwód nie wchodzi w grę.
Byłem kiedyś na takim spotkaniu z Lwem Starowiczem. Kiedy padło pytanie, co można zrobić by uratować taki związek, on bez namysłu powiedział że mają jechać na wczasy. Osobno.
Ale nie podpowiem znajomemu żeby odwiedził agencję towarzyską, bo trudno mi przewidzieć jego reakcję.

Inni moi znajomi przed laty wyemigrowali za ocean. Oboje bardzo wierzący, wręcz ortodoksyjni. Po kilku latach jakoś się urządzili, odłożyli parę tysięcy dolców (głównie dzięki niej). Potem ona musiała wyjechać na kilka miesięcy. W tym czasie jej mąż przetracił wszystkie odłożone pieniądze głównie poprzez wkładanie banknotów panienkom tańczących na rurce za gumkę ich majtek. Ona, kiedy poznała prawdę rozwiodła się z nim.

Moje zdanie o tym co niektórzy nazywają zdradą jest takie:
- homo sum et nihil humanum alienum puto
Tylko robić to z głową.

Pochodzenie O-Ren Ishii

Zdrada w innym województwie to nie zdrada - inne to skandal i bezeceństwo Blue_Light_Colorz_PDT_02

Seeni

No nie wiem. ... Zwyczajnie nie potrafiłabym z powodu jednorazowego wyskoku przekreślić długich lat dobrego życia z kimś. Pewnie, że boli, że zdrada, że nadszarpnięcie zaufania, że taką sytuację odreagowuje się długo. Ale właśnie gdybym nie próbowała wybaczyć straciłabym szacunek do samej siebie.
Zresztą próbuję patrzeć na taką jednorazową zdradę nie tylko z punktu widzenia osoby zdradzanej ale również zdradzającej. Gdybym zdradziła- ze złości, z głupoty, bezsensownie - bo trzeba chociaż raz spróbować, to bardzo chciałabym, żeby ktoś kogo kocham nie skreślił mnie zupełnie.

nudziarz

Jestem przekonany, ze taki prosty jednorazowy skok w bok nie przekreśliłby mojego małżeństwa.
Tylko.. czy byłoby juz to to samo małżeńswo i czy powolutku nie zaczęłoby się staczać po rowni pochyłej... tego już nie wiem.
I chyba nikt nie wie, bowiem zwykle teoretyzując mamy tendencje do wyrażania bardziej własnych wyobrażeń o sobie , niż samych siebie

Tina

Zdrada jednego z partnerow jest dla drugiego zwolnieniem z obowiazku bycia wiernym

!

paj

Jayin

Aaaale... Że na zasadzie biblijnej: "oko za oko, ząb za ząb"? Think

Tylko czy wtedy taki związek ma sens? Kiedy się w nim robi "coś za coś" i "ty mi kij w oko, to ja ci kij w oko też"? Taka zemsta. Tylko po co?

Zdradę bym wybaczyła (w określonym kontekście), ale nie rewanżowałabym się tym samym tylko dlatego, że ktoś mnie zdradził Not talking

Tina

Seeni

nudziarz

Dorzuc do tego alkohol czy hormony, lub ( co najbardziej prawdopodobne ) melanż jednego z drugim plus odpowiednie warunki...
Tak sobie myslę, że spory odsetek ludzi idzie w to w ciemno .
Potem skądinąd wstydząc sie samych siebie.

W2

illunga

Zdrady wybaczyć się nie da. Można tylko przyjąć do wiadomości i spróbować z tym się zmierzyć.
Być może istnieją anielskie jednostki będące w stanie wybaczyć, ale nie zapomnieć. Bo razem ze zdradą nikt jakoś nie funduje nam lobotomii.

rosegreta · Gość

Tak sobie poczytałam i pozwolę sobie skomentować

Kilo hymm, myślę, że on tak specjalnie, bo to przekora.

Cudzołożenie nie jest nowym zjawiskiem. Odkąd ludzie zaczęli tworzyć społeczności i określać pewne zjawiska to cudzołożenie występuje. Juz Biblia wspomina o cudzołożeniu. Wątek występuje tez w literaturze starozytnej, a właściwie w literaturze wszystkich epok. Za panowania niejakiego Ludwika "Słońce" to się dopiero działo podobno. Ten kto nie cudzołożył był pewnie napiętnowany

Zresztą te odpadające nosy panom, nie były wynikiem walki. Blue_Light_Colorz_PDT_02

Matii i nie przypominam sobie aby jakiemuś mężczyźnie coś obcięli z tego powodu. Raczej to kobiety jak nie wyganiano, wywożono to zamykano w wieżach albo niestety kamieniowano.
Nie to, ze popieram cudzołożenie. Przykazanie 6 wyraźnie mówi - nie cudzołóż.
Zauważyliście, że nie używam słowa zdrada ? Już na innym topiku próbowałam to wyjaśnić. Zdrada to dla mnie szumne słowa. zdradzić można przyjaźń, państwo, tajemnice ideały.
Cudzolożenie to dla mnie cudzołożenie. I już. Ale to kwestia definicji i pojęć.
Wybaczania tez mnie uczy moja wiara. Mój Bóg jest miłosierny.
Inna kwestią jest to czy ktoś potem będzie potrafił zyć z tą druga osobą. Tak jak wspominała Lulka. Zyć w ten sposób, aby nie stworzyć sobie ani drugiej osobie piekła. Ale to już każdego indywidualna sprawa jak potrafi rodzić sobie z emocjami. Jak sobie to przełoży.
Poza tym znam przykłady, że małżeństwa w których jedna strona cudzołozyła mogą przetrwać i być udane. Choćby moich rodziców. I w zyciu nawet nie słyszałam aby jedna strona wypomniała to drugiej w kłótni. Choc kłócili się o wszystko, nawet o przysłowiową cebulę. Opisywałam tez na innym topiku małżeństwo mojej koleżanki. Tutaj ona miała przygodę. I to z panem monterem.

Ale wszystko skończyło się dobrze, a mąż ją kocha jeszcze bardziej. Nie polecam takiego sposobu na sprawdzanie miłości jednak.
Pamiętam jak kiedyś na początku mojego związku męczyłam partnera pytaniami, typu - Marian, kochasz mnie jeszcze

-Za co mnie kochasz ?
On :kocha sie za nic.
- e tam nie ściemniaj, za co.
- za całokształt, jesteś piękna, mądra...
- no dobra, a kochał byś mnie jakbym była chora
- oczywiście,
- a jakbym się z kims innym spotykała,
- dalej bym cię kochał
- a jakbym kogos zabiła
- też, bo przecież kocha się osobę.
No, i jakoś tak mnie nauczył tej miłości. Kocha się kogoś, jakąś określoną osobę. Nie kocha się wybiórczo tylko dobre postępki tej osoby, i urody. Wiadomo uroda przemija a ludzie nie zawsze postępują właściwie, a uczucia nie są racjonalne. Bo przeciez jednak niektóre kobiety potrafią kochać i morderców.
Nie planuje ani kogoś zabić ani cudzołożyć, a jednak mnie to nurtowało, czy kocha mnie ktoś na tyle mocno, że potrafi mimo wszystko. A skoro mnie ktos tak potrafi to ja tez tak chcę.

nudziarz

rosegreta · Gość

Seeni

Jayin

To starosłowiański "obyczaj"

"(...)Słowianie jeżeli chodzi o sprawy zdrady mieli ciekawe podejście. Bowiem zdrady kobieta mogła sie dopuścić wtedy, gdy będąc panną oddała się chłopcu w domu ojca, natomiast jeśli była mężatką to oczywista. Zdrada była wtedy, kiedy kogoś na niej przyłapano. Za podejrzenia o zdradę - nie groziły żadne sankcje.

Jeżeli przyłapano kobietę na zdradzie wówczas wycinano jej łechtaczkę i przybijano nad drzwiami jej domu jako symbol zdrady, zaś faceta zabierano i przybijano go za worek mosznowy do pala i dawano mu nóż. Wówczas taki delikwent miał do wyboru - albo popełnić samobójstwo albo obciąć sobie jądra. Zazwyczaj popełniano samobójstwo, gdyż enuchowie byli w pogardzie u starożytnych Słowian."

Kewa

Człowiek, który od 18 roku życia kochał swoją żonę, nagle mi się zwierzył, że ją zdradził z ich wspólną koleżanką. Był zdruzgotany, a ja pomyślałam, że jest ostatnią osobą, po której bym się tego spodziewała. Mieli kryzys, a koleżanka już od dawna na niego polowała. No takie jest życie i basta. Inna sprawa, że jego żona się o tym nigdy nie dowiedziała, osobiście odradziłam mu informowanie jej o tym. Najgorzej żyć "po". Dla obu stron.

nudziarz

Napisze tak.
Rzeczą ludzką jest zbłądzić i zrobić głupotę.
Rzeczą ludzka jest jednak i mysleć., więc jeśli sytuacja się potarza, to nie jest to juz ani błąd, ani głupota - tylko całkowite lekceważenie partnera.
Słowem - pierwszy ( i jedyny ) wyskok wybaczyc można ( oczywiście to "mozna" nie jest rownoznaczne z "należy" ), kolejnego juz na pewno nie.
I - jak napisała Illunga - wybaczyć, nie znaczy zapomnieć, A zadra siedzaca pod skórą latami może zniszczyć każdy związek.

Kewa

Off: Nudziarzu a propos stopki - owszem boje się dzikich myszy, ale mój mąż boi się hodowanych szczurów. przewala oczami