po 30-tce

Seeni

Fakt- coś w tym jest. W nowym środowisku, które jeszcze mnie nie bawi
( bo nie może, bo znam je zbyt krótko) uśmiecham się zachowawczo. Atawistycznie suszę zęby tak na wszelki wypadek.

Juli*

Kewa

Juli, czy Ty nie miałaś kiedyś nicka na "B"? Think

Juli*

Kewa

A, nie tak tylko zapytałam :hamster_sorry:

Juli*

To zostanę przy Juli, ale nie martw się pasuje do mnie bardzo wiele rzeczy na "b", np. blond Tongue out (1)

Dlatego tak uwielbiam kawały o blondynkach, chociaż nie zawsze je mogę zrozumieć

W2

Juli*

W2

Juli*

Mnie siada po czyms innym...

Spokojnej nocy

W2

animavilis · Gość

To musi być chyba nieco bardziej skomplikowane, bo przecież uśmiechamy się i śmiejemy w głos także wyłącznie do/dla siebie. Mnie, w każdym razie, bardzo często zdarza się znienacka roześmiać z powodu jakiegoś nagłego, całkowicie osobistego, skojarzenia lub zaśmiewać się w pustym domu oglądając komedię czy czytając książkę. Częścią takich nagłych rozbawień w miejscach publicznych nie tylko nie staram się dzielić, ale wręcz ukrywam, domniemywając, że radosne chichotanie czy wyszczerzanie zębów w np. autobusie, otoczenie może odbierać z pewną nieufnością...

W2

Oczywiście, że samotnie śmiejący się człowiek wygląda dziwnie, a jeszcze dziwniej w obcym towarzystwie. Może wyglądać na umysłowo chorego.
Ale już w znanym i bliskim towarzystwie takie zachowanie jest naturalne.
Ja też się czasem do siebie zaśmieję, coś sobie wspominając, jednak kiedy oglądam satyryczny program na ekranie ma to już charakter towarzyski.
Najlepiej przeprowadzić porównanie, jak często śmiejemy się do siebie, a jak w towarzystwie. Przypuszczam, że w tym drugim przypadku śmiejesz się znacznie częściej.

Juli*

W2

Juli*

Do mnie raczej nie przemawia, ze ktoś jest nieświadomy tego, ze chce byc w czymś lepszy. W przeważającej częsci jest to przemyślane i systematycznie realizowane. Pozostaje tylko pytanie na ile realizując swój plan krzywdzi innych w przypadku "wyścigów szczurów"i to nie dotyczy tylko wspomnianego uśmiechu. Natomiast sam usmiech w sobie jest dla mnie raczej miłym dodatkiem, który nie zawsze wykorzystujemy do takich czy innych celów, nawet wśród osob sobie podobnych.

W2

Jasne, że zdecydowana większość chce być lepsza i wszelkimi sposobami do tego dążą. Mamy też kloszardów, którzy nie chcą być lepsi, a jedynie żyć w spokoju bez żadnych obowiązków.
Czy chcąc byś lepszym, krzywdzimy innych? Jasne, że tak, bo ich spychamy na gorszą pozycję. Lepszym można być w różnych dziedzinach na przykład materialnych, czy intelektualnych. W tym drugim przypadku jest to zaszczytna lepszość, ale mechanizmy takie same.
Ale o uśmiechu miało być i jeśli facet poderwie miłą i uśmiechniętą laskę, to ta druga z nadąsaną miną będzie zawiedziona i odbierze, jako swoją krzywdę.

lulka