po 30-tce

Seeni

Wcale nie potrzebuję wysłuchania.
To w ogóle nie jest moja bajka. Nawet jeżeli mówię komuś o problemach to mocno oględnie, zawsze pół żartem, bagatelizując i najczęściej po czasie. Nie lubię się zwierzać i chyba zwyczajnie nie potrafię.
Raczej słucham
Czasami prawie otwieram usta, żeby coś tam bąknąć i z reguły zanim to zrobię okazuje się, że znajomy rozwodzi się z żoną, Mama ma problemy ze zdrowiem, Siostra nie nadaje się na Matkę, Mąż ma dosyć pracy, Stara Potworynka pożarła się z chłopakiem a Pani z warzywniaka właśnie zdechł Pies. Zdziwiony

No to zamykam się, żeby nie dowalać. I wspieram, rzecz jasna, wspieram.......

Pasztet

flykiller · Gość

pogłoska

pogłoska

Mati · Gość

Czy oprócz Animala był ktoś na psychoterapii?

aha.. i żeby nie było podejrzeń o złośliwość.. pytam serio,bo widzę, że każdy ma swoją wizję, a każda = poza Pogłoskowa i Animalowa (teoretyczno - praktyczna )- wydaje się pływać w sferze fantazji i wyobrażeń..

annaliza

Ja nie. Dlatego przestalam sie odzywać.
Chociaz wiem, ze gdybym czuła, że już sama sobie nie radze, to bym jednak poszła do profesjonalisty, a nie przyjaciolki.
Ale może dlatego, ze JA nie lubie opowiadac o swoich problemach. A gdy to robie, zachowuje sie jak Seeni. Bagatelizuje, upraszczam, żartuje..
Poza tym, abstrahujac od profesjonalnego podejscia, jakiego bym oczekiwala od zawodowca, jeszcze jedna rzecz bylalby dla mnie ważna. W trakcie takiej wizyty, to JA bylabym najważniejsza. Nie wiem, czy terapia bylaby skuteczna, czy tez nie, ale przynajmniej mialabym gwarancje, że rozmowa po 10 min nie "zejdzie" na mojego rozmówce, i że za chwile to ja bede wysluchiwac o JEGO problemach (albo osob trzecich).
Nie wiem skąd to sie bierze, ale niektorzy uważają, że pokazując, że inni mają też źle, albo nawet gorzej, sprawią, że nam bedzie lepiej.
To jak lampion, ktory pare dni temu rzucił, że "jego koledze zmarł ojciec, jesli to możw w czymś pomóc". W czym miałoby pomóc? Jaki to ma związek?

annaliza

pogłoska

annaliza

To zupelnie nie o to chodzi.

Gdybym chciala skorzystac z pomocy zawodowca, najbardziej powstrzymywalby mnie brak wiary, że znajde kogos dobrego..
Że strace czas i pieniądze na wysluchanie paru banałów.

anmario

Na ogół ludzie potrzebują konkretnej pomocy. Samo słuchanie ich opowieści o tym jakie mają problemy bywa mocno niewystarczające tym bardziej, że sami bardzo często nie zdają sobie sprawy w czym tkwi ich problem. Taka rozmowa może pomóc to rozpoznać, ale cóż z tego kiedy bardzo często taka diagnoza jest kwestionowana przez osobę, która o sobie opowiada. Poza tym jeżeli jest nietrafiona to żadna pomoc nie jest możliwa.
Więc jakoś rzeczywiście tak jest, że naprawdę pomóc można tylko podejmując jakieś konkretne działania. Wysłuchanie może pomóc doraźnie, na chwilkę, problemy jednak nie znikną tylko przestaną być na chwilkę widoczne.
Poza tym co powiedzieć ludziom, którzy nie identyfikują się ze społeczeństwem chcąc jednocześnie aktywnie w jego życiu uczestniczyć? Niby sprzeczność, ale zdarza się znacznie częściej niż można się spodziewać. Coś w rodzaju "chcę żyć jak ja chcę a nie według zasad, jakie mi są narzucane". Tego typu deklaracje opinia publiczna rozjeżdża walcem poprawności, niby, że gdzieś jest zapisane co jest dobre a co złe.

W terapii uczestniczyłem kiedyś, dwa razy nawet i dwa razy ją przerwałem. Czas pokazał, że jak sobie nie pomogę sam to nikt mi nie pomoże. Jednak gdyby nie spora rzesza porządnych ludzi nadal tkwiłbym po uszy w dawnych problemach emocjonalno-egzystencjalnych - jeżeli wciąż jeszcze byłbym żywy.

flykiller · Gość

Seeni

annaliza

A jesli ktos nie ma rodziny? A jesli depresja zwiazana jest ze stanem zdrowia? A jesli chodzi o prace? A jesli o zawod milosny?

Seeni

Kewa

annaliza

Seeni

No wiem, że nie kwestionujesz. Ale uważasz, że to nie jest problem w komunikacji z otoczeniem czy tam dysfunkcyjne relacje z tymże.
Mnie się wydaje, że tak. Że problemy w nas biorą się z zaburzeń w relacjach z innymi ludźmi.
Czemu uważasz, że to nadużycie

nudziarz

annaliza