po 30-tce

letnisztorm

Ja bym tam klepnęła, nawet bez wielkiego proszenia

Formalny

Seeni

Nie wolno

Trzeba założyć osobny temat do głaskania. Shame on you

annaliza

annaliza

Formalny

annaliza

Odkopałam sobie ten topik, bo nie wiem, czy jest jakiś osobny o teatrach…

A przecież warszawa to teatry właśnie, i tego akurat inni mogą jej pozazdrościć. Prywatne, publiczne, jedne z Kasią Cichopek, Muchą, czy Sochą, inne z dużej klasy aktorami. Ale fajnie, ze są. I że jest w czym wybierać.

Najbardziej warszawski jest chyba teatr syrena, który normalnie omijam szerokim łukiem, ale traf chciał, że moja noga stanęła tam całkiem niedawno, na "Hallo Szpicbródka" czyli sztuce/musicalu właśnie o warszawie (tyle, że tej przedwojennej).

Spektakl jest utrzymany w klimacie kina przedwojennego, czasem nawet kina niemego (gdy aktorzy nie wydają z siebie głosu, a dialogi można jedynie przeczytać na wielkim ekranie). Reżyser często puszcza oko do widza, więc jest i Joker, i maski z V jak Vendetta, i warszawski Vito Corleone, a nawet lord Vader. A poza tym skąpo ubrane dziewczynki bardzo fajnie tańczą na rurze. Szkoda tylko, że Piotr Polk jako tytułowy kasiarz-dzentelmen jest nudny do bólu, i mimo wielu aluzji do współczesnego świata, brak jakiegokolwiek współczesnego przesłania. Historia miłosna pozostała historią miłosną. Tylko.

Ale i tak polecam, chociażby ze względu na doskonałego Jacka Plutę, w roli zestresowanego policjanta Mańkowskiego.

Pasztet

Teatrów faktycznie sporo. W tym sceny, których widownia liczy max 20 osób (np. teatr academia). Mnóstwo wariatów, którzy chcą realizować swoje pasje w bardziej lub mniej udany sposób. Do Syreny się raczej nie wybiorę - nie mój klimat, jedyny musical jaki przetrwałem to 'Swinney Todd' w kinie. Z Nędzników w Romie uciekłem do DrinkBaru na Wspólnej.
Warszawa jest mocno undergroundowa artystycznie, ja to lubię. Ale ktoś, kto bywa tylko przejazdem raczej tego nie zasmakuje. Albo to po prostu nie jego/jej smak.

Formalny

Zaciekawiło mnie, dlaczego akurat Warszawie nalezy zazdrościć teatrów. Nie dlatego chyba, że gra sporo aktorów o statusie celebrytów...?
Nie dlatego, żeby przeciwstawiać i robić konkurencję, ale żeby poinformować podaję, że Kraków, Gdańsk, Wrocław, Poznań i sporo innych miast, to siedziby teatrów z ciekawym repertuarem, często nagradzanych na liczących się festiwalach, ze znakomitymi recenzjami po odbyciu zagranicznych turnee. Siłą rzeczy najlepiej znam teatry poznańskie. Tych ze stałą siedzibą jest bodajże 16 - tych bez stałej siedziby stałych trzy, poza tym kilkanaście undergroundowych. Liczba ta jest jeszcze większa, ponieważ niektóre teatry posiadają dodatkowe "sceny" specjalizujące się w odrębnym repertuarze. Poznań jest też od wielu lat najważniejszym w Polsce miejscem teatralnych spektakli plenerowych dzięki między innymi corocznemu festiwalowi teatralnemu Malta. Zachwycam się spektaklami poznańskich teatrów średnio 2 razy w miesiącu. Miałem także możliwość obejrzenia spektakli w Warszawie, ale i w Krakowie, Wrocławiu i Gdańsku... Nie byłem rozczarowany ani aktorstwem, ani reżyserią spektakli... Tak jak muzykę, spektakle teatralne można podzielić na mierne lub znakomite. Miejsce siedziby teatru nie nobilituje go. Istnieją przecież znakomite teatry w mniejszych miejscowościach takich jak np. kiedyś teatr Cywińskiej w Kaliszu, czy bardzo ciekawy teatr prezentujący spektakle w małej miejscowości pod Wrocławiem.

Tyle tytułem ...beznamiętnej informacji...

Pasztet

Sorry, ale na temat poznańskich teatrów mogę się wypowiedzieć, bo kilkanaście lat korzystałem z ich oferty. Z tzw. normalnych tylko T.Nowy zasługiwał na uwagę, choć nie zawsze - do dziś pamiętam świetną Antygonę w Nowym Jorku i beznadziejną Zbrodnię i Karę w reżyserii Korine (tego, co teraz debiutował Sępem w kinie). W Teatrze Polskim wiecznie nudna i konserwatywna klasyka, tylko spektakle w Malarni były jak z innego świata, zresztą występowały tam gościnnie grupy teatralne z całej Polski, bez stałej sceny. Teatr Ósmego Dnia oczywiście tak. Teatr Biuro Podróży - genialne inscenizacje, pamiętam do dziś ich Carmen Funebre na Dziedzińcu Różanym w Zamku (swoją drogą Formalny przytaczasz statystyki, czy uczestniczysz? widziałeś cokolwiek w wykonaniu Teatru BP, bo to chyba największa teatralna duma Poznania?). Idąc dalej - w Poznańskiej operze pierwsze eksperymenty reżyserskie miał szansę uskuteczniać Treliński, ale ówczesny dyrektor Teatru Wielkiego w Poz (Waldemar Dąbrowski) nie musiał się bać eksperymentowania (i własnych pracowników - śpiewaków importowano ze względu na mierny poziom miejscowych), bo ówczesny mecenas opery dr K., zapewniał wszelkie bezpieczeństwo.
Co do festiwalu Malta, to w obecnym kształcie jest nędznym, komercyjnym dziadostwem. Zdaje się, że jego twórcy z czasów, kiedy chodziło głównie o teatr, a nie o bilety już w tym nie działają. Nie wiem kto to wymyślił, ale był debilem. Nie znam nikogo, kto by jeździł na Maltę, a kiedy była otwarta gościłem takich ludzi w swoim domu całe mnóstwo.

PS. Teatr Kaliski jest w schizofrenii twórczej w zależności od skłądu Rady Miasta. Czasy Cywińskiej to prehistoria dla tej sceny (samo wspominanie o niej dużó mówi o Twojej bliskości z teatrami w ogóle

) - dużo po niej działy się tam lepsze rzeczy.

Formalny

Pasztet

Kłopotem Poznania jest i zawsze był brak znaczącej szkoły 'scenicznej', która jest naturalnym dopływem młodzieży, która czegoś w tej dziedzinie chce. O ile ASP i Muzyczna (a zwłaszcza poznańska ASP) ciągną swoje działki do przodu produkując przy tym sporo nisz, to teatralnie raczej kiszka.
Poza tym klientela konserwatywna - tyle razy to sprawdziłem, że chętnie się zgodzę zrobić eksperyment. Ubiorę się tak, że w Wawie nikt na mnie nie zwróci uwagi, a w Poz będą się oglądać i robić wielkie oczy (plus ew. śmiech lub wyzwiska).

Pasztet

A wracając na chwilę do tematu słoików - nie ma co udawać, że to określenie neutralne. Tyle, że wg mnie definiuje raczej tych, którzy je stosują. Ta cała duma z dziadowania-pradziadowania w tej samej miejscowości jest tak prowincjonalna, że aż śmieszna. Wg mnie żadne miasto nie jest od kochania i wzdychania, a jest po prostu infrastrukturą, zestawem usług - materialnych, ale też emocjonalnych i duchowych (często trudnych do zdefiniowania).
Może też mój pogląd bierze się z błyskawicznego aklimatyzowania się i tempa poznawania nowych ludzi... ale też pewnie z potrzeby ich poznawania. Warszawa jest na to chyba najlepszym miejscem.

annaliza

Kewa

annaliza

annaliza

Formalny

Formalny