po 30-tce

hachiko · Gość

liczę na intuicję

klementyna

no to będę się musiała mocno naprodukować, bo mi intuicja odmawia posłuszeństwa!

Juli*

Do tematu - niedawno koleżanka przysłała mi fajnego maila z prezentacją wjątkowo humorystyczną. Graficzne rysunki przedstawiały w sposób wesoły kryzys wieku średniego, np. siedzącą pania na sedesie przytrzaskującą sobie biust, badź parę, gdzie męczyzna mówi do kobiety: ja nie będę nosił tak krótkich bokserek, a ty sukienek. Spod ich ubiorow wystawały odpowiednio umieszczone częsci ciała - ach ta grawitacja

A na koniec było podsumowanie w stylu - najważniejsze, by umieć się śmiać i cieszyć się zyciem

Juli*

No i może jeszcze to :

http://www.youtube.com/watch?v=l-ITv4OBV9c&feature=related

Może i czasem żal tego czy owego, ale

Seeni

Chyba najtrudniejsi są ci starcy obok nas, którzy kiedyś byli naszymi rówieśnikami.....

Juli*

To chyba zależy od charakteru, a nie wieku. Mój ojciec, kiedyś sobie pogwizdywał "wesołe jest życie staruszka" i nagle przerwał mówiąc : kiedy byłem młody....ja na to sprecyzuj

, a on dodał, no taki, jak Ty

Zatem jak widać punkt widzenia i samopoczucie, a nie lata są wyznacznikiem.
Ja tam lubię się bawić, pośmiać i troszkę zaszaleć i w ogóle nie jest to kryzys wieku średniego, chęć sprawdzenia się itd. Gdyby tak było, to muszę stwierdzić, że mam go od baaaaaaaardzo dawna. Ot taka wesoła natura bez względu na licznik

Seeni

Byłam sobie w sobotę na babskim wieczorze hawajskim, mocno tanecznym w towarzystwie kobiet młodych bardzo i jednej starej jak ja. Bawiłam się przednio i padłam zdecydowanie później niż pozostałe imprezowiczki.( zdjęcia zamieszczę jak zgram, a zgram jak znajdę kabel- albo zmówię nowy)
Niestety w niedzielę tańce i swawole odchorowałam. Chorując myślałam o tym, że tym między innymi, że jak byłam młodsza szybciej się regenerowałam.

Juli*

Seeni

A skąd ja niby mam wiedzieć czy moja nieustanna chęć do zabawy jest wynikiem kryzysu wieku średniego czy też potrzebą naturalną.???? Moi rówieśnicy nie chodzą do klubów nocnych, na imprezy hawajskie, na kurs tańca flamenco i pięć razy do kina na ten sam film. Jeżdżą na grzyby i na działkę. Na wakacjach mieszkają w hotelach all inclusive i nigdy nie sypiają pod namiotem.
Wiec ja się zastanawiam siłą rzeczy dlaczego od tej normy odbiegam. Biorąc pod uwagę mój paniczny lęk przed starością połączony z owym łapaniem przyjemności zasadniczo przynależnych młodszym diagnozuję u siebie kryzys wieku średniego. Nie szkodzi, że nic się u mnie nie zmienilo. Zmieniło się obok a ja się nie potrafię dostosować.

Juli*

A jeżeli Ci napiszę, ze takich osób jest więcej to co ? Uspokoisz się ? Bo naprawdę ich trochę jest. Nie wszyscy siedzą w domach i na działkach. Wielu uprawia różne sporty, podróżuje. Ba, nawet bawią się w harcerstwo

Pojdą do kina, teatru, potańczyć, no na grilla na działeczce też. Nie wiem jak Ty, ale ja nie widzę w tym nic zdrożnego, ze takim jak ja, Ty czy wielu innym w dalszym ciągu się chce tak powiem ŻYĆ. To nie kryzys. To normalne. Kryzysem jest dla mnie to, o czym pisałam wyżej.

Nie można też negować sposobu życia innych. Wybieramy to, co dla nas najlepsze. Na dodatek na wiele rzeczy można mieć czas i ochotę. Jutro tańczę, ale dzisiaj sobie poczytam. W poniedziałek wyskoczę do pubu, a w środę do cioci na imieniny. W sobotę się poplażuję, a w niedzielę wezmę się za wyszywanie. Pomiędzy trochę podróży i dyscyplin sportowych oraz zakupów i plotek z przyjaciółką. Znajdzie się też czas i to baaaardzo duuuuużo dla najbliższych.

bosska

Juli*

SELENE

Najgorsze jest to, że pewne przygnębienie - jakieś tam, zaznaczam - ze względu na wiek, upływ czasu i zerkanie wstecz często zazębia się z innymi problemami. Problemy , to są takie łopatki/szpadelki, które uwielbiają wskakiwać nam w dłonie i zmuszają do kopania dołka, samoczynnie. Wyrywamy się czasem, buntujemy a one kopią i kopią powodując, że tego gruntu pod nogami mamy coraz mniej i nawet nie zauważymy jak siedzimy w dole po czubek głowy.
No nie tylko wiek mniej średni lub bardziej średni...
Jak ktoś zauważy są ludzie młodzi - starzy i starzy - młodzi. Metryka - witalność.
Kiedyś często wszystko mnie zaskakiwało. Wszystko w sensie prędkości czasowej, zmian i przemijania. Teraz już nie patrzę wstecz tylko kombinuję jak uniknąć tych łopatek, które wrzucą mnie do dołka. Czasem wymiękam.... ale jeszcze trzymam fason. Teoretycznie i publicznie. Silenced

hachiko · Gość

Tak sobie myślę i wychodzi mi na to,że mój kryzys wieku średniego trwa od...dzieciństwa Anxious

No tak, pomijając okres rozbitych kolan, błogiej nieświadomości zawsze byłam ostrożna i wyalienowana na własne życzenie.
Kiedyś może było we mnie więcej optymizmu i wiary...ogólnie,a teraz moja "starośc" polega na dystansie, odsuwaniu się ze strachu przed zaangażowaniem w cokolwiek, docenieniu swobody.
Jedno jest chyba niepokojące - zaczynam się godzic z paroma sprawami i przestaję marzyc.

Juli*

Juli*

Juli*

Nic takiego w dalszym ciagu mnie nie dopada. Zycie po 40 jest fajne. Wiele za nami i jak da los to i przed nami. Mam czas dla siebie i dla najbliższych. Nic się pod tym względem nie zmieniło. Może tylko trochę wygląd i zakres obowiązków.

Lubiłam i lubię ruch wszelaki. Dbałam i dbam o wygląd zewnętrzny i swoje wnętrze. Uśmiechałam się i robię to nadal. Pokonywałam i pokonuję trudności. A co najwazniejsze byłam i jestem oraz mam nadzieję, że będę szczęsliwa. Bo nawet kiedy :

Znajdzie się ten, kto skrzywdzi,

to również :

jak i taki, w którego dłoni twoja się zmieści.

Szymon Krusz

http://www.youtube.com/watch?v=VTVi3BEFm3s&feature=related

Juli*

http://www.youtube.com/watch?v=6K1Xrtogefo

Juli*

Spektakl "Klimakterium" wzbudzał uśmiech i mam nadzieję, że dzisiaj "Andropauza - męska rzecz" będzie równiez zabawna. W końcu to ponoć odpowiedź na sztukę w wydaniu żeńskim. Fajnie jest się z upływającego czasu czasami pośmiać. Zwłaszcza, kiedy obsada jest niczego sobie

Ciekawe co teraz mąż na tę wizję wieku i kryzysu powie Tongue out (1)