po 30-tce

Kewa

Ja lubię takich niezrównoważonych artystów, niestety - sztuka musi mnie poruszać, musi mnie wepchnąć w czarną dziurę rozpaczy, albo wznieść na wyżyny szczęścia. W miłości niestety mam podobnie, a jak pokazało życie - czasem warto dać się ponieść

Nie zawsze ta miłość szalona jest nieodwzajemniona, gdy nie ma pozytywnych wzmocnień, to zwyczajnie wygasa. Nie potrafiłam nigdy kochać się w nauczycielu, czy aktorze, mogę ich wielbić, ale nie kochać.
Myślę, że każdy kocha inaczej, inaczej definiuje miłość, jednej definicji miłości nie ma.

Juli*

rosegreta · Gość

Klem - Coelho to taka literatura dla naiwnych podobno.

W sumie ja wierze w ideały.

Miłość, może i przyjemnie by bylo ulec takiej namiętności, piorunowi, spaleniu ... ech, rozmarzona... a jednak bałabym się...
Wole spokojne uczucie, bezpieczeństwo, codzienne wspolne wzmagania z losem, sprzeczki, kompromisy...nuda... spokój, mżawka, kapuśniaczek a nie gwałtowna ulewa...

Seeni

Zasadniczo ja też wolę, toteż wpadłam w przerażenie, że być może nie kocham prawdziwie i nigdy nie kochałam, gdyż co do zasady niezdolna jestem do jakiegokolwiek samospalenia.

rosegreta · Gość

Wiolinowa

rosegreta · Gość

czytam właśnie artykuł - Nie bój się milości
...czego ludzie najbardziej pragną - miłości...
...a czego najbardziej się boją - miłości...
Czytam o ludziach, którzy porzucili rodziny w imię miłości...
Historii mężczyzny który z żoną był kilkanaście lat... i nagle go trafiło... i nie mógł się bronić...
I piękne to, ze znalazł miłość tą prawdziwą, tę burzę czy ulewę...że nie chciał się bronić... Nie uciekł przed miłością.
a z drugiej strony życie, obowiązki, przysięga...
Historia kończy sie niby dobrze, zostawia wszystko żonie, żona jako przyjaciel rozumie...tylko ta druga strona milości jakoś nie potrafiła się oddać, wystraszyła się...
Wiem, to opowiadania, czasem moze wymyślone przez piszącego artykuł...
Moze jednak w życiu tak się zdarza...

nudziarz

tak Was czytam i zastanawiam się, jak te wielkie uniesienia mają się do prania skarpet i podcierania dzieciom tyłków, czy właśnie wyłącznie na uniesieniach i gromach z jasnego nieba da się zbudować normalną szczęsliwą rodzinę.
Bo związek - jak mi sie wydaje - to nie tylko romantyczne spacery pustą plażą w świetle księzyca... a może i przede wszystkim nie to

rosegreta · Gość

oj, tam od razu tak sprowadzasz z obłoków...
Not talking

pomarzyć można o uniesieniach, namiętności, gorących pocałunkach i burzy

nudziarz

Oj nie sprowadzam

tak tylko przypomnialo mi się, że drzewo zapalone piorunem płonie kilkanaście minut, a zwykła świeczka - kilka godzin

Kewa

Seeni

No niestety dla mnie, to głównie podcieranie tyłków wchodzi w grę. Produkcje pierogowe, zawsze czyściutki. pachnący dom, świeże kwiaty w wazonie, zapach ciasta w każdą sobotę, pierniki na swięta i każdy prezent zapakowany z pieczołowitością.
Nie ulegam żadnym ulewom. Kocham constans- zawsze tak samo- spokojnie rozsądnie, wychowawczo, nudnie, bez adrenaliny, bez wątpliwości, bez miotania duszą.
Ulewa nie dla mnie, brak kontroli nie dla mnie. Bezpieczeństwo, opoka, przystań.

Cholera- może to zwykły rozsądek jest a nie miłość?????????????
A może starość zwyczajnie.
Pamiętam jak miałam jakieś dwadziescia dwa lata i coś takiego na kształt tego pioruna jakby zaczynało mi się dziać. Uznałam, że niebezpieczne to bardzo i uciekłam najdalej jak mogłam, zrywajac wszystkie możliwości kontaktu. Najgorsze jest to, ze dzisiaj zrobiłabym tak samo- tyle, że szybciej

Seeni

Wkurza mnie też, poniekad, ta dwoistość mojej natury. Bo z jednej strony pasjami czerpię z życia traktując je jak wieczną zabawę, z drugie zaś tak bardzo nie znoszę się angażować w cokolwiek niepewnego. Zaangażowanie w 100% to pewność przegranej. Bez względu na to jak bardzo ktoś jest dla mnie ważny, nie potrafię na nim ( tylko na nim)budować życia. Nie umiem i nie chcę nikomu oddawać siebie w całości i bezgranicznie, nie potrafiłabym także sama unieść ciężaru czyjegokolwiek całkowitego zaangażowania.

Kewa

A mnie wkurza całkowita odwrotność

Wszystko mam poukładane, nie jestem za bardzo rozrywkowa, raczej refleksyjna, obowiązkowa, uporządkowana i nagle impuls i wszystko traci sens

Rozwodzę się trzy razy do roku: kocham i nie kocham zawsze bezgranicznie. Jeśli nie idzie mi w miłości, nie idzie mi w zadnym innym aspekcie życia. Oj, Seeni, to dopiero jest wnerwiające

Sama się do tego nie przyznaję zbyt chętnie, ale miłość jest dla mnie najważniejsza w życiu.

paj

Seeni napisał:
Jakieś dwa miesiace potem Ewa złożyła pozew rozwodowy.
To mnie trochę rozczarowało.

Mnie nie rozczarowuje.
Tak bywa.
A może nawet lepiej rozumiem>?
To jest ból miłości?

Miłośc..
Mam skrajne przemyślenia.
Nalezy się przed tym chronic, bo to jak śmiertelna choroba.
Ból, oczekiwania, rozczarowania...
A najpiękniej i najtrudniej kochac bezwarunkowo.
de Mello mówi, że należy kochac przede wszystkim siebie.
Że tęsknota, to uzależnienie..
Najtrudniej kochac siebie.
Nie znam się na miłości..

bosska

nudziarz

No własnie

Czym więcej osób się wypowiada, tym bardziej widzę jak różnie rozumiemy pojęcie "miłość". I jak tu znależć jakiś wspólny punkt odniesienia, jesli każde z nas mówi tak naprawdę o tym co przezył i co uznał za milość

Wiolinowa

illunga

To spalenie na patio jakoś tak mi destrukcyjnie zalatuje Blue_Light_Colorz_PDT_17

Jeśli mam się posługiwać pirotechnicznymi porównaniami, to wolę raczej stan...podpalenia. W stanie podpalenia jest możliwe wytrwać .Szczególnie jeśli wiemy czym dokładać do pieca. A po kilku latach ze sobą, to raczej się wie. Hyhy

A serio - wybór. To zawsze jest wybór. Bo nawet jeśli trafi na tym patio, to i tak wybieramy czy nam się ten stan podoba czy nie. Być może to obrzydliwy racjonalizm, ale nie wierzę w tak nagłe zwariowanie na punkcie kogoś. Najpierw muszę dać sobie pozwolenie na zwariowanie. Bo jak nie, to nie.

zaoknem