po 30-tce

Pasztet · Gość

Po pierwsze nudziarzu, nie o zemste chodzi, choc uparcie probuje sie tu podsunac ten trop (dlatego wspominam o czytaniu bez zrozumienia) - stad wspomniany kodeks to kmpletnie nie ta bajka. Chodzi o ustawienie ofiary w centrum zainteresowania systemu sprawiedliwosci. Chodzi o to, ze to krzywda ofiary jest najistotniejsza, a nie sprawca i to czy akurat wstal lewa noga, czy tez bardzo go suszylo i byl roztargniony.

A po drugie: zyjemy w swiecie, gdzie wysmazylismy sobie miliony regul nazywanych prawem, ktore sluza w wiekszosci temu, zeby balwany i przyglupy nie musialy myslec i przewidywac skutkow swojego postepowania; np. po to jest zakaz jazdy samochdem po chodniku, zeby ew. nie przejechac pieszego - jesli jakis tluk sam tego nie jest w stanie przewidziec. Wiec jesli ktos zlamal takie reguly, to nie ma tu mowy o winie nieumyslnej. Jesli ktos na mnie wjedzie na nartach, to rzeczywiscie nie mozna byloby mowic o umyslnym zamiarze uszkodzenia kolegi na stoku, sam wiesz, ze jest mnostwo nieprzewidywalnosci w tych warunkach. Ale jesli, jak w moim przykladzie, koles zlamal reguly (ktore tak naprawde mialy ukrocic jego potencjalna glupote) i rozchrzanil komus zycie (bo taki jest skutek), to absolutnie nie moge sie zgodzic z niebieskim, ze to jakas wina nieumyslna. Reguly, prawo, pozwalaly komus czuc sie bezpiecznie na chodniku. Ktos te reguly zlamal, doprowadzil do tragedii i ow ktos powinien naprawiac wyrzadzone szkody.
Po indiansku - urwales noge glowie rodziny, to jestes skazany na prace na rzecz tej rodziny. Proste, uczciwe, sprawiedliwe.

Aproxymat

Ale o tym, że ktoś jest skazany na tę pracę kto ma decydować? Ofiara? Rodzina? Sąd? A jeśli ofiara - i ofiara uzna, że to za mało i zażąda np. by sprawca popełnił samobójstwo, bo tylko to uzna za wyrównanie uczciwe krzywd?

Pasztet · Gość

Widzisz Aproxy... podswiadomie zdradzasz wieksze zainteresowanie losem sprawcy

Indoktrynacja nie idzie w las

Aproxymat

Niekoniecznie, bo zmierzałem do następnego pytania

Jeśli sprawca zamorduje dzieci ofiary a ta w ramach odczucia sprawiedliwości i ukojenia bólu będzie się domagać zamordowania dzieci sprawcy - to czy w grę wchodzi tu tylko sprawca?

Pasztet · Gość

Gdybym gral w szachy, to pomyslalbym, ze to ma mnie wciagnac w pewna pulapke

Tzn. jesli odpowiem, ze dzieci w niczym tu nie zawinily i tylko tatusia mozna ew. wbic na pal, to moglbys pociagnac dalej i napisac, ze osierocenie dzieci rowniez jest ich tragedia, choc w niczym nie zawinily

Tyle, ze tak wlasnie jest tez w obowiazujacym systemie: dzieci przestepcy siedzacego w pudle rowniez nie zawinily, a sa pozbawiane ojca. Czyli mamy stand off.

Aproxymat

Nie jest to dokładnie to samo. Byłoby tylko, gdyby sprawca zajmował się więzieniem ofiary. Właśnie po to wymyśla się prawo (wiem, muszę być zindoktrynowany, bo je studiowałem - ale na usprawiedliwienie mam to, że porzuciłem te studia

), żeby nie było takich dylematów. Żadne oczywiście przepisy prawne nie są doskonałe, ale przynajmniej łatwiej o nich dyskutować niż o subiektywnym poczuciu krzywdy.

teraz

O czym my rozmawiamy - wszystko, o czym dyskutujemy istnieje w polskim prawie
nie jestem prawnikiem, więc może będę nieprecyzyjna, ale
1. do ukarania sprawcy służy Kodeks Karny - poszkodowany, o którego walczy tak bardzo Pasztet ma tu niewiele do powiedzenia, to prawda,
ale swoich praw i zadośćuczynienia i przeniesienia konsekwencji czynu na sprawcę poszkodowany może się domagać na podstawie Kodeksu Cywilnego - może żądać co tylko chce:
Dziennik Ustaw 1964 nr 16 poz. 93 Kodeks cywilny z dnia 23 kwietnia 1964 r.

(z poprawkami więc obowiązujący)

TYTUŁ VI

Czyny niedozwolone

Art. 415. Kto z winy swej wyrządził drugiemu szkodę, obowiązany jest do jej naprawienia.

Takich praw można dochodzić na drodze cywilno-prawnej a więc na początek prosząc sprawcę o zadość uczynienie np. odpracowanie za zniszczone mienie, a jak się nie zgodzi można, a nawet trzeba iść do sądu.
Taki sprawca może się zwolnić z odpowiedzialności przenosząc swoją odpowiedzialność na ubezpieczyciela o ile takie ubezpieczenie posiada ( w przypadku szkód komunikacyjnych jest to w zasadzie regułą),
poszkodowany z przykładu Paszteta - ten z przejechaną stopą -może domagać się odszkodowania albo od ubezpieczyciela albo od sprawcy - wybór należy do niego.

Zastanawia mnie dlaczego w tak często jak pisze Pasztet myślimy o sprawcy, myślę, że dlatego, że:
1. też możemy być sprawcami ( szczególnie jako kierowcy, kontrolerzy lotów i inni tacy)
2. boimy się, że zbyt duża kara będzie kolejną niesprawiedliwością , bo niesprawiedliwością już jest los bogu ducha winnego poszkodowanego
3. wolimy kierować się miłosierdziem niż żądzą zemsty

Boo hoo!