po 30-tce

rosegreta · Gość

No nie wiem.

Widzę, ze faktycznie nie obserwujesz dzieci.
Małe dziecko po wejściu do sklepu zabawkami, pierwsze swoje kroki kieruje do pluszaków, chce się przytulać.
A tam małe. Moje dziecię choć wyrosła juz zabawek, ostatnio w sklepie przytuliła misia.

Oddaliśmy wszystkie jej przytulanki do przedszkola. Tam dzieci owszem rysując czy układając klocki czasem kładą koło siebie jakiegos pluszaka.
Tak samo po wypadku policjanci czy w karetce dają dzieciom pluszaka. To chyba daje im poczucie jakiegos bezpieczeństwa, że ktoś miły jest z nimi. Nie wiem, ale tak jest.
A lalkami to ja sie nigdy nie bawiłam, ani moja córa, pomimo tabuna pięknych lalek barbie w ślicznych sukienkach, które dostawała w prezencie.
Skąd te przekonanie, że wszystkie dziewczynki lubią bawić się lalkami.
Dla mnie wystarczyły kolorowe guziki, albo kilku plastikowych żołnierzyków.

Kewa

Teraz też mi się przypomniała, że moje dzieciaki kilka lat temu nosiły całe torby pluszaków, organizowały im konkursy z nagrodami, np. na najładniejszą piosenkę, robiły zdjęcia, przebierały w ubranka

Do dziś śmiejemy się z tych pluszakowych występów. Córka doprowadzała nas do szału bo pluszaki towarzyszyły jej rozpierając się na poduszce, nawet na wczasy ciągała ze sobą całą torbę tego towarzystwa

animavilis · Gość

Kewa

livia

Seeni

Ja mam przytulaka. Nawet go prezentowałam na forum. Nazywa się Ciapek i dosyć długo pełnił rolę psa zastępczego. Aktualnie sypiam z Nesiem ( po prawej) i Ciapkiem( po lewej). Ciapek nie jest nudny. Jego ciało ma konsystencję lejliwą, daje się ułożyć w dowolny sposób, co mnie nieustannie rozśmiesza. Ciapek ma swoje ubranka, zabawki, czasami podróżuje ze mną. Ciapek to fetysz, powrót do słodkiego dzieciństwa i wizytówka tego, że nie jestem aż tak stara.

Seeni

Chyba w ogóle różnie jest z tymi pluszakami i dziećmi. Z reguły maluchy wybierają jednego i towarzyszy im latami. Moja mała wszędzie zabierała ze sobą Pana Królika, starsza miała Kocik- taki niemowlecy ręczniczek w misie. Pan Królik kiedyś zaginął w taksówce i była cała akcja przez radio lokalne - Kto widział p. Królika.
Tak między 5 a 10 rokiem życia Mała zakochana w psach wszelakiej maści, nie posiadając żywego, bawiła się namiętnie psami pluszakami. Mieliśmy całą rodzinę goldenów: On Ciastek, postawny, nie mieszczący sie w pralce, Ona Kluska mniejsza i pierna oraz ich dzieci: Precel i Wafel. Goldeny miały swoje miski, kojec, zabawki, smycze, Ciastek nawet kolczatkę i kaganiec. Mała chodziła z nimi na spacer, tresowała Ciastka, z Kluską i jej szczeniakami spała w łózku. Psy dostawały upominki pod choinkę i oglądały z nami w niedzielę telewizję- karnie ustawione w szeregu.

letnisztorm

Aktualnie najulubieńszy jest Pan Chomik, misie w tym tygodniu przeprowadziły się do przedszkola , jest krab, dzika kaczka 2 foczki, ale ja marzę o pluszowym homarze, widziałam takiego tęczowego i się zakochałam.

Kewa

Pluszaki górą! Po historii Seeni przypomniałam sobie jak córka nosiła wszędzie ze sobą Kubusia (Puchatka), jaki był płacz jak zostawiła go kiedyś w przedszkolu. Potem był jeszcze taki mały Reksio. No i Reksio zginął nam nad morzem. Chodziliśmy po wszystkich smażalniach wypytując o niego. Co wieczór był płacz: Reksioooo!!! Córka zamęczała nas pytaniami, co też on może robić sam w obcym mieście. Kiedyś znalazłam podobnego w sklepie, miał tylko bardziej klapnięte uszko. Co ja się nagimnastykowałam, żeby wytłumaczyć córce jak też to Reksio ruszył w podróż za swoją przyjaciółką, ile musiał przygód mieć po drodze, aż wreszcie dotarł z klapniętym uszkiem. Bywało jednak, że przyglądała mu się nieufnie: tamten był jakiś inny

Przyznałam się jej do oszustwa dopiero po latach - śmiejemy się czasem z tego.

Lordofpain

Weźcie pod uwagę że często ludzie biora ślub dlatego aby mieć "pewność" że ta 2 osoba zostanie...
ale sa też rozwody

livia

Lordofpain

a nie wiem już, chyba coś źle przeczytałam

No ale nic - wybaczycie? wybaczycie!

swoją drogą gdzieś na początku grudnia słyszałam w esce o darze.