po 30-tce

Wiolinowa

Widzę, że wzbudziłam silne emocje. Nie rozumiem, skąd takie zainteresowanie moją skromną osobą i tyle przemyśleń na mój temat. Cieszę się jednak, że podjęłaś jedyną słuszną decyzję i przestaniesz mnie nękać.

Seeni

Wiolinowa

Zastanawia mnie jedno: skąd u niektórych ten przymus "osobistych wycieczek"?
Dlaczego niektórzy czują się w obowiązku (bo chyba nie czerpią z tego przyjemności) wygłaszania swoich opinii czy ocen innych forowiczów?
Dlaczego nie mogą powstrzymać się od oceniania stopnia inteligencji, moralności i kultury innych forowiczów? Z czego wypływa to zacietrzewienie i pokusa "dowalenia" komuś, kogo tak naprawdę nie znam, ale wzbudza antypatię? Nie wiem i pewnie się tego nie dowiem, ale dobrze przynajmniej, że są to przypadki na tym forum odosobnione.

Sabina

Wiolinowa

Szymon Krusz

Szymon Krusz

Kobiety jakie są takie są szkoda tylko że mają jedną głupią wadę
nie wiadomo jak to robią przed chyba że w młodości ćwiczą to na braciach ?
a w życiu dorosłym do puki nie znajdą obiektu testującego* nie wiadomo Think

ale jak już znajdą obiekt testujący* wtedy się zaczyna permamentne testowanie
prowokują jakieś działanie i obserwują co się będzie działo jak zachowa się obiekt testujący*.

* oczywiście chodzi o faceta

Seeni

Szymon Krusz

A może to kobiety mają nie teges kto wie
dlaczego zaraz zakładać że to faceci są tymi gorszymi ? idealnych ludzi (kobiet) nie ma

Szymon Krusz

Jak można wymagać od kogoś coś jak się samemu jest niestabilnym słynne już "nie wiem sama czego dziś chcę "

livia

Dawno już się tak nie ubawiłam

Może dlatego, że rzadko mam czas przysiaść fałd i dokładnie wczytać się w dialogi lub dyskusje szanownych współforowiczy.
Wyrażam podziw, że Wam się chce.
Gdy ktoś mnie uparcie nie chce zrozumieć zwyczajnie wymiękam i odpuszczam.
Przypomina to trochę moje ostre dyskusje z mężem z okresu docierania się, wyjatkowo nie chciało nam się wtedy wzajemnie dogadać Think

A jeśli chodzi o samotność, czyli bycie sam na sam, to uwielbiam ją.
Długo byłam singlem i bardzo polubiłam te chwile tylko dla siebie: książki, długą kąpiel, łażenie po sklepach, przeglądanie piśmideł o wnętrzach i projektowanie własnego gniazdka.
Pielęgnuję te samotne "wyprawy" nadal, tyle że rzadziej ale nie żałuje sobię. A moi to rozumieją, oni też potrzebują czasu tylko dla siebie Rolleyes (2)

A przyjaciele?
Pozostał mi tylko jeden, bardzo rzadko widziany ale serdeczny (jak mniemam jeszcze)
Nie liczę męża bo to inna przyjaźń, szczególna, jemu się nie mówi wszystkiego jak psiapsiółce, ale na 100% tylko na nim można polegać.

... no i ja sama... jestem sobie najlepszym przyjacielem,
zawsze staram się siebie zrozumieć, obserwuję, analizuję i biegnę z pomocą.
Nie jestem zbyt surowa ani zbyt pobłażliwa.
Karcę siebie gdy potrzeba i staram się wprowadzać pozytywne zmiany.
Chwalę siebie często i jestem z siebie dumna gdy osiągam i udaje się.
A czasem zwyczajnie klepię się po ramieniu i mówię, no dobra jeszcze nie czas na to żebyś to umiała Rolleyes (1)

I chyba dzięki temu, że cieszę się sobą i tym co mam nigdy nie czuję się osamotniona.

oto_ja