po 30-tce

ws

mam na myśli rozwód, zawsze to nie jest dobre słowo, ale b.b.b. często dzieci przeżywają bardzo, dramatycznie, czy to nas powinno przytrzymać, czy nasze szczęście jest równie ważne, gdzie ta granica ?

ja dokonałam wyboru wiele lat temu, ale zdaje mi się, bo nie znam danych, że dziś rozwód jest jakąś przykrą li tylko formalnością, oczywiście nie zawsze, ale jakoś łatwo dziś nam ludziom przychodzi taka decyzja ... a może nie ? ...

yapp

zależy od ludzi, nandu, jak zwykle...
ale faktem jest, że czasy się zmieniają i to co szokowało kiedyś, dzisiaj jest najwyżej odstępstwem od normy...

a czy zawsze? czy dramat zawsze, to nie sądzę, ale porażka to na pewno...

demeter

tak jak yapp napisał... z latami rozwód stał się czymś na porządku dziennym... a nie jak kiedyś tematem wstydliwym... niecodziennym...

dzieci... były tym co trzymało mnie w braku decyzji przez lata... nie wiem teraz czy to dobrze czy źle... szczerze nie wiem... ale wiem, że próbowałam... i to mnie też wiele nauczyło...

dla jednych porażka... dla innych dramat... przynajmniej na początku...
dla dzieci... bardzo trudny okres w ich życiu... często wykazują one jednak większą dojrzałość w tym temacie od swoich rodziców... a tak nie powinno być... ich dzieciństwo nie będzie już takie same... a jak to wpłynie na ich dorosłe życie... nie ma tu reguł...

bo ja

[link widoczny dla zalogowanych]

Dorosłe dzieci rozwiedzionych rodziców
Jim Conway
300 str.
ISBN: 83-86941-17-0
Typ okładki: Miękka
Logos
1997 rok
format: 14x20,5 cm

...a od siebie napiszę tylko, że wszystko co się w życiu wydarzy ma skutki - czasem niestety bardzo dalekosiężne.

ws

wiem jak wygląda życie rozbitej rodziny, choć moje i mojej rodziny nie było aż tak dramatyczne jak mogłoby, mam na myśli własne dzieciństwo moje własne dorosłe życie

myślałam raczej o zdarzeniu typu: ona i on, mają rodziny, mniej lub b. udane związki, spotykają się i świat staje w miejscu, nie wierzą, dają sobie na wstrzymanie, ale cały system wartości wali sie na łeb na szyję, mówią - poczekamy, czekają kilka miesięcy, rok, nic się nie zmienia, już jest dramat, bo jest banalna zdrada małzeńska, i teraz właśnie pytam, czy im wolno, pytam bo nie mam zdania, bo nie wiem ...

bo z jednej strony kryzys rodziny, z drugiej tak bardzo opiewana miłość, poszukiwana, która wszystko tłumaczy, ale czy naprawdę tłumaczy, usprawiedliwia ... ?

demeter

nan... chyba do końca nie ma na to odpowiedzi...
bo z jednej strony czyż nie mamy prawa do odrobiny własnego szcześcia... kiedy w końcu nas dosięgnie...
a z drugiej kłania się odpowiedzialność za dzieci... ich szczeście... w pełnej rodzinie...
ale...
czy one będą szcześliwe, kiedy rodzice są nieszcześliwi...
ile było takich przypadków zostawania ze sobą, bo są dzieci...
a potem taki czternastolatek siadał z rodzicami przy kolacji...
i pytał "kiedy w końcu skończycie tę farsę... czy wy myślicie, że ja nic nie widzę..." ale są takie dzieci, które widzą, ale nie mówią...
to czysty egoizm dziecka...
"ja was kocham, jesteście moimi rodzicami i nie wolno Wam sie rozstawać... mimo, że pewnie się niedługo pozabijacie..."
czy ulec... czy nie...?

bo ja

rzeczywiście - nie czas na żarty...
jakoś nie potrafię lekko podchodzić do takich tematów, a wogóle z trudem i ostroznością podchodzę.

miłość bardzo trudno odróżnić od zauroczenia, poządania, fascynacji - szczególnie taką nie do końca zrealizowaną miłość... Może się okazać, zę tego samego czego brakowało nam w poprzednim związku zacznie nam po pewnym czasie brakować w nowym. I lepiej nie ratować związku, tylko po porostu ratować siebie...nie koniecznie znowu opierając sie na kimś.

...ale pewnie zdarza się i tak, że rzeczywiście spotykamy za późno prawdziwą, dojrzałą miłość...

A dzieci tak czy siak odczują skutki: albo skutki opuszczenia, albo zakłamania... Te wynikające z opuszczenia można zminimalizować, jeżeli rodzice nie będą traktować dzieci jak karty przetargowej. Te wynikające z zakłamania są gorsze.

demeter

bo ja... bo tak naprawdę nie da się tutaj poszufladkować...
każdy przypadek jest inny...
i po prostu nie wiadomo jak się wszystko ułoży...

zochaa

Stos złota temu kto ma jasną odpowiedź na pytanie: Co lepsze? Kiedy dzieciaki odczuwają skutki rozwodu? Czy kiedy żyją w rodzinie, którą już trudno nazywać-rodziną?
Często odpowiedzi sobie, a życie sobie...i zapewne ile przypadków, tyle odpowiedzi, a niejednokrotnie każda inna...
Tak właściwie to do konca nie wiadomo co lepiej wybrać: szczęście swoje, czy dzieci,ich dobro itp. Wybierzemy szczęście -oskarżą nas o brak odpowiedzialności, okaże się, że to było złudzenie...
Będziemy odpowiedzialni- i może skazani na smutek do końca życia i plucie sobie w brodę czemu nie zrobiło się tego kroku...
Jak na loterii...
Choć w życiu ważne są tylko te dni, których jeszcze nie znamy, ważnych jest kilka tych chwil, tych na które czekamy...więc może gdy nadchodzą łapmy je?
Ot, zagadka...

yapp

zochaa

yapp nie oczekuję odpowiedzi,
bo dla każdego ta odpowiedź może być inna,
ważniejsze by wybrać tę właściwą...
albo, jak mawiają- to mniejsze zło...

zochaa

Zresztą skąd ja wezmę stos złota? Think

yapp

zochaa

Możliwe yapp
sama się nad tym zastanawiam...

demeter

bo ja

a ja czasem myślę, że gdy mamy do wyboru dwa zła, czyli tzw. miejsze zło i zło, to może po prostu wybrać prawdę?...

no bo prawda jast prawdą, nie zależnie od kontekstu, a w przypadku zła i dobra czasem mam jeszcze trudności z właściwym określeniem. Jakoś mi się to myślenie sprawdza - prawda, choć z pozoru może się wydawać, że uczyni zło, w rezultacie daje dobre efekty. Byc może dlatego, że prawda jest dobrem, a kłamstwo złem?

Teresa

zochaa

"mniejsze zło", takie ładne stwierdzenie...czasem może używane by nieco usprawiedliwić naszą decyzję... czasem- gdy mamy wybór pomiędzy złem i złem, może wówczas wybieramy to- mniejsze...
dla kogo?
nie wiem...może dla nas...może dla dzieci...może dla mnie...

prawda jest dobrem...
zapewne, tylko co z tym dobrem, kiedy bywa tak, iż...
prawda zabija...?

bo ja

z moich doświadczeń wynika, ze prawda nie zabija. Jeżeli prawda zabija cokolwiek, to zabija to, co było w agonii. Uczucia i myśli i słowa nie zabijają - to nie są fizyczne akty.

...i nigdy nie jest "po niewczasie" - czasem tylko "bóle porodowe prawdy" są większe niż gdyby nie przykrywała jej gruba warstwa kamieni kłamstwa

demeter

prawda jest prawdą... czy prawda jest dobrem to bym polemizowała...
tak jak napisała zochaa... ta sama prawda dla jednych może być "życiem", a dla drugich "śmiercią"... od dziecka słyszeliśmy... "mów tylko prawdę"... ale tak do końca to nie jest dobry pomysł... czasami prawdę lepiej schować na lepsze czasy... nawet jeżeli nie jesteśmy w stanie jej ponieść... by inni mogli być szcześliwi na tyle ile im pozostało...