po 30-tce

STALKER · Wysłany: Pon 10:47, 29 Mar 2010 Temat postu:

Nie mam zbyt wiele udanych fotek . ale postaram się coś wrzucić wieczorem

W2 · Wysłany: Pon 23:12, 29 Mar 2010 Temat postu:

W2 · Wysłany: Wto 8:23, 30 Mar 2010 Temat postu:

Idziemy wewnątrz Księżyca i zorientowałem się, że jesteśmy we dwoje - ja i tajemnicza kobieta. Ona pokazywała mi różne budowle, szlaki komunikacyjne, drogi. My nadal idziemy po drodze i trochę nad poziomem gruntu. Unoszę się nad nim, ale czuję, jak bym szedł po twardej nawierzchni. Nasz spacer trwa już dość długo i właściwie nic się nie dzieje, prócz podziwiania przeze mnie całej infrastruktury wewnątrz księżycowej. Ale nie tylko infrastruktury, bo kobieta przewodnik też mnie fascynowała. Jej uroda mnie fascynowała i najwięcej uwagi na niej skupiałem. Wydawało mi się, że ją skądś znam i to bardzo dobrze. Myślę, że to uczucie nie tylko sympatii było, a coś więcej.

W2 · Wysłany: Śro 22:03, 31 Mar 2010 Temat postu:

W pewnym momencie kobieta, z którą szedłem, zatrzymała się i ja to samo zrobiłem. Odwróciła się do mnie przodem i płożyła swoją dłoń na moim ramieniu i spojrzeliśmy sobie głęboko w oczy. Na jej twarzy malował się miły uśmiech i po chwili gestem drugiej reki zapraszała mnie, by wejść do wskazanego przez nią wielkiego budynku.
Zdziwiło mnie trochę, ponieważ mogła to przekazać telepatycznie, jak wcześniej czyniła. Sądzę, że właśnie o to jej chodziło, by mową ciała przemawiać do mnie i bacznie obserwowała moje zachowanie.
W końcu skorzystałem z jej zaproszenia i wykonałem krok w kierunku budynku i zaraz się zatrzymałem. Musiałem się zatrzymać, gdyż nie było w nim żadnego wejścia. Kobieta nadal gestem wskazywała mi, bym wszedł, więc wchodzę w mur i o dziwo nie poczułem żadnego zderzenia z nim, a jedynie miałem wrażenie, jak bym zanurzał się w wodzie. To było, jak przechodzenie przez bańkę mydlaną, lecz olbrzymią. Nagle znalazłem się po drugiej stronie muru w olbrzymim pomieszczeniu. Razem ze mną weszła kobieta i po chwili zaczęła zdejmować z siebie kombinezon. Pokazała mi, bym zrobił to samo. Gdy się rozebrała, ujrzałem anioła.

W2

Ona była dość wysoka, szczupła o nieprzeciętnej urodzie. Miała super figurę i wyglądała jak miss świata. Jej ciemno kasztanowe włosy sięgały ramion i na końcu były podwinięte do wewnątrz. Piękne oczy i regularne rysy twarzy z jej sylwetką stanowiły harmonijną całość. Klatka piersiowa, biust, wcięcie w talii i biodra stanowiły ideał każdej modelki, być może niedościgniony. Z profilu nie mniej była interesująca i kiedy się poruszała, jej zgrabne nogi i pośladki z całą resztą mówiły do mnie - kocham ciebie.
To są oczywiście moje wrażenia i wcale nie musiało być tak w istocie. Być może, niesłusznie tak odbierałem jej mowę ciała. To chyba przez jej ubiór, a właściwie brak ubrania. Nie wiem, jak nazwać jej ubranie, bo nie była naga, tylko w coś odziana. To odzienie nie było zwykłym ubraniem, a jakąś powłoką na jej ciele. Jednak bardzo cienkie i całkowicie przylegające do jej ciała.
Kobieta widziała, że natarczywie wpatruję się w nią i próbuję zrozumieć ten sposób ubierania się. Ona odczytała moje myśli i gestem ręki pokazała, bym ją dotknął ręką. Oczywiście w mig zrozumiałem jej intencje i delikatnie pomacałem jej przepiękne piersi. Długo dotykałem, muskałem je i pieściłem, a ona w tym czasie patrzała mi w oczy. Mnie robiło się coraz przyjemniej, krew mi buzowała w całym organizmie i pewnie miałem wypieki na twarzy.
Później już nic nie pamiętam i obudziłem się we własnym łóżku.

....

Le...

W2

Zasypiając tego samego dnia miałem nadzieję, że będzie ciąg dalszy przygód z uroczą kobietą na Księżycu. Ale niestety, kobiety już nie było, za to był facet. Mężczyzna ten przejął rolę kobiety i zajmował się mną, pokazując infrastrukturę wewnątrz Księżyca i poszczególne pomieszczenia/budynki. To były ogromne konstrukcje budowlane, jak hale fabryczne i wewnątrz można by pomieścić kila transatlantyków. Wszystkie pomieszczenia nie miały ani okien, ani drzwi, czy bram. Do nich się wchodziło przez ściany tak, jak wcześniej to opisałem. Zdziwiło mnie bardzo, ponieważ nie można przejść przez żadną materialna przeszkodę zbudowana z ciała stałego. Przyglądam się tej ścianie, przechodzę przez nią w jedną, to w drugą stronę, aż tu nagle usłyszałem odpowiedź. Ta odpowiedź pojawiła mi się w głowie sama, jak bym sobie coś przypomniał, lecz wcześniej o tym nie wiedziałem. Otóż moje myśli wyjaśniły mi, że ściany nie są zbudowane z żadnego stałego materiału, lecz rodzajem pola grawitacyjnego oddziałującego tylko na cząstki powietrza. Okazuje się, że oddziaływania grawitacyjne mogą działać wybiórczo na każdy pierwiastek i związek chemiczny z osobna i różną siłą. Oni potrafią manipulować polem Higgsa i w ten sposób buduje się owe pomieszczenia. Te wielkie pomieszczenia mają kształt kuli, ale wyglądają, jak kopuły. Resztę kuli znajduje się pod powierzchnią gruntu. To jest bardzo proste, ale dla nich - księżycowych ludzi.
W moich myślach pojawiła się też informacja, że skupione pola grawitacyjne są bardzo wytrzymałe i potrafią utrzymać ciśnienie jednej atmosfery, a nawet dużo więcej.
O dalszym ciągu mojego snu opowiem następnym razem.

....

Le...

W2

....

Le...

W2

....

Le...

W2

....

Le...

W2

....

Le...

nudziarz

W2

nudziarz

W2