po 30-tce

Aproxymat

Oo dawno tu nic nie było. Nareszcie nowe utworki.

duin · Gość

ws

no właśnie Apro, zresztą żaden z Was dwóch nie uronił tu wiersza

mojra

wiosna
niemym wspomnieniem
musnęła policzek
delikatnie
odchodząc

letnim oddechem
czerwcowe chłody
rozbudzają myśli
dreszczem
i deszczem

nocne minuty
już nie uciekają
zbieraja czas
po ciemnej stronie
życia...

1963

pod przeciwsłonecznym okularem
w upalnych plażowych turkusach
przeciągam się ospale i...

i tylko
topless...syczy gdzieś tam na dnie siatkówki oka
rozgrywając bezgłośny i niezauważalny mecz
od młodości bliskiej ideału
poprzez dojrzałość spełnioną
aż po kicz niefrasobliwości
zagryziony
Paśskim serem...

illunga

Takiego świtu....

Nad samym horyzontem dumny fiolet przechodzi w jasny wrzos
Powyżej płatki zwiędłych róż pasmami ciszy płoną
Stopione złoto z seledynem w chmurach błękitnieje
A wszystko przysnute mgły pajęczyną
w nierozbudzonym powietrzu.....

mojra

lubię granat nocy
taki miękki
taki głęboki
taki cichy

lubię wtulić się w niego
"...na zawsze
i na wieczność..."
zapomnieć

zgubiłam wszystkie gwiazdy...

anmario · Gość

Zapalą się wszystkie słońca
Kiedy zaklną się słowem
I tylko tyle.
Podaj mi rękę. Zapomnij co będzie
wróżbo z jesiennych liści

mojra

w powietrzu
lepkim od bezsensu
zawisły słowa
rzucane na wiatr

...nikomu nie potrzebne...

Aproxymat

Trochę z opóźnieniem przeczytałem ale z wielkim zainteresowaniem. Zupełnie nie umiem pisać "białych" a i rymowanki dość niemądre raczej tworzę, więc podziwiam każdego kto posiadł "białą" umiejętność.

mojra

Ech... Apro...

Twoje rymowanki są szlenie sympatyczne i zawsze je podziwiam.
To właśnie jest umiejętność...

A Twoimi pochwałami to tylko czuję się zażenowana.
Żadna to umiejętność a tylko nieporadna próba uchwycenia jakiejś myśli w słowa...

Aproxymat

Ale mi się podobają białe wiersze. Sam nie umiem takich pisać, wydaje mi się to wbrew pozorom znacznie trudniejsze niż rymowanki, gdzie łatwo się ratować jakimś zwariowanym rymem.

mojra

a gdyby tak sen obudzić
i obudzić się z nim
i w nim

być we śnie
być wyśnioną

czy ktoś mnie kiedyś wyśnił?

/z przepastnej szuflady/

mojra

myśli
natrętne
niepokorne
nie dające się ujarzmić
rozbudzają tęsknoty
melancholie
smutki...

bosska

mojra

przede mną okienna tafla
ujęta w ram prostokąt
i tylko niebo
coraz ciemniejsze
nasycające się nocnym granatem
tak spokojnym
miękkim
aksamitnym

i jeszcze księżyc
w dopełniającej się połówce

jak odprysk nadziei
optymistyczny uśmiech...

1963

cały ten zgiełk
w głowie
w sercu, duszy
jak pełna dziwnych dźwięków studnia
powoli
ledwie zauważalnie
schnie
do samego dna samotności

mojra

w jednostajnej deszczu muzyce
zatracam się
krople
cierpliwie zmywają ze mnie
lepką tęsknotę

chciałabym się uwolnić
rozpuścić uciążliwe myśli

zapomnieć?

nie

chcę pamiętać...

mojra

wysunęłam szufladę
delikatnie
tak
by wspomnienia nie pouciekały
chciałam tylko zajrzeć
by móc się uśmiechnąć
na chwilę...

mojra

czasem nieco zwalnia
pęd codzienności przestaje rozwiewać jej włosy
łagodne skręty kosmyków
delikatnie przytulają się do zaróżowionych policzków
pieszczą tak subtelnie
wykorzystując niespodziewany moment bliskości
i myśli też
zwalniają swój ciągły bieg w nieskończoność
zatrzymuja się
zaczynają krążyć w niecodziennym tańcu radości
chwila wytchnienia
niczym nie zmącona niech trwa i trwa
bez końca...