po 30-tce

Pasztet

W maju miałem przyjemność pogadać przez chwilę z pewnym znanym filozofem. To nie był mój autorytet, zwłaszcza, że nie mam autorytetów. I właśnie z tym do niego podszedłem po wykładzie. Z tym, że część jego stwierdzeń wydaje mi się słuszne, są w moim świecie i w moim sposobie pojmowania świata, ale inne zupełnie nie. I tak mam z wszystkimi myślicielami - część ich roboty do mnie trafia, a część nie.
Przyznam, że miałem z tym od dawna kłopot, bo zupełnie nie wiadomo dlaczego przyjąłem założenie, że w ramach jednego autora ('myśliciela') istotne jest przyjęcie wszystkiego, a nie części, bo inaczej cała konstrukcja rozumienia świata straci spójność....

Na to staruszek odpowiedział zdaniami, które wybrzmiewają u mnie codziennie i wyraźnie. Zapytał: a dlaczego nie chcesz stworzyć swojej własnej konstrukcji? Dlaczego nie wierzysz w to, że być może okażesz się mądrzejszy i bardziej odkrywczy od wszystkich wielkich myślicieli? Być może wpadniesz na coś, o czym nikt po prostu wcześniej nie pomyślał. Po prostu pozwól sobie na to. Może właśnie Ty dostrzeżesz to, co pociągnie myśl ludzką na nowe, żyzne tereny.
Jakoś tak to było...

I pewna konstrukcja mi się urodziła. O duszy, czy też świadomości. Ale teraz muszę iść z psem

Pochodzenie O-Ren Ishii

Gratuluję. Lepszego biznesu niż własna religia nie wymyślono do dzisiaj - od faceta chodzącego po wodzie, po thetanów żyjących wiele żyć, wszyscy trzepią kasiurę o jakiej sie sztywnym od wieków filozofom nie śniło. To dobra droga, Pasztet !

Sławomir

No dobra, to zapodawaj Pasztet tę swoją teozofię, nie ściemniaj, że pies Ci przeszkodził. Moja wykrystalizowała się już jakiś czas temu i ponieważ zasadniczo nie miesza mi się do mojego życia, to cierpliwie spoczywa sobie na półeczce. Ale być może będą jakieś punkty wspólne, kto wie? Jak kto nie wie ale chce wiedzieć, niech szybciorem śle esemesa na numer 7777 (4.99 plus VAT)

Pasztet

Mówisz. To może kiedy indziej jednak, bo jutro poniedziałek itd.

Jako zajawkę wrzucam temat następujący. Śmiejemy się z ludzi sprzed tysiąca lat, którym wydawało się, że ogarnęli co i jak się dzieje wokół. A tak naprawdę współczesny uczeń pierwszych klas podstawówki wie od nich więcej. Ale w swoich czasach przejawiali arogancję i potrafili w taki czy inny kulawy często sposób wyjaśniać zjawiska, które się na świecie pojawiały.
Nasi współcześni naukowcy również przejawiają taką samą arogancję. Wydaje im się, że potrafią wszystko wyjaśnić na gruncie znanej im wiedzy i wszystkie zjawiska sprowadzają do znanych sobie metod badawczych i dokonanych odkryć.
Ciekawe, jak będą odbierani za tysiąc lat. Jako nieświadome półgłówki zadufane w sobie, sądzące, że wiedzą wszystko? Mam przekonanie graniczące z pewnością, że tak właśnie będzie.
I to jest pierwsze założenie mojej konstrukcji. Żeby nie odrzucać zjawisk, których nie potrafimy wytłumaczyć, ani też nie odrzucać czegoś, co może istnieć, ale znanymi nam metodami nie potrafimy uchwycić, zbadać i zmierzyć. Odrzućmy arogancję wszystkowiedzących.

Sławomir

Pasztet

Na początek eksperyment na szczurach.
Metodą in-vitro konstruowano jajo, które dawało szansę na bliźniacze płody. Po urodzeniu były natychmiast rozdzielane. Jedno zostawało w Osace, a drugie leciało do Bostonu. Celowo rozwijały się w innych warunkach, jeśli jedno z nich w stresie, to drugie w zabawie etc.
Następnie jedno ze zwierząt poddano (niestety) laboratoryjnemu dręczeniu, sprawiając ból, a drugiemu badano w tym samym czasie organizm. I odczyty z zsynchronizowanych urządzeń były takie, że dokładnie w momencie zadawania bólu szczurowi, jego bliźniakowi rósł poziom kortyzolu, puls i wariowały odczyty fal mózgowych. Ten sam eksperyment przeprowadzano na różnych gatunkach zwierząt i efekt był taki zbieżny
Nie znamy wytłumaczenia, ale to nie znaczy, że zjawisko nie istnieje. Nauka nie chce się tym zajmować. Komunikacją między żywymi organizmami, która nie wiadomo w jaki sposób zachodzi. Pewne natomiast jest, że zachodzi...

Sławomir

yhym [link widoczny dla zalogowanych]

Ty, ta rozbiegówka trochę się robi nudna, niektórzy czekają na fanfary...

Pasztet

To może puszczę porządnego bąka

PS. Coś jest, na bank, ale nie personifikowany bóg. To raczej zbiorowa świadomość, która jest wokół.

Sławomir

no dobrze, ale żeby nie było, że nic nie przynoszę a tylko zabieram:

W naszym świecie entropia rośnie - to znany fakt fizyczny. To między innymi oznacza, że to co stoi, za chwilę runie. Młode robi się stare. Nowe rdzewieje. Ten ruch w dół to właśnie wzrost entropii. Sorry, taki mamy klimat. Teza w kosmologii Hansa mówi, że wzrost entropii jest warunkiem koniecznym do istnienia życia. Wydaje się to czymś sprzecznym, bo życie to jakby przeciwstawianie się entropii. Ale jak się nad tym troszkę zastanowić, to może się okazać, że życie i entropia (życie i śmierć) są ze sobą nierozerwalnie splecione. Śmierć (rozpad, wzrost entropii) jest impulsem do powstania życia. Ciężko sobie to wyobrazić? Popatrzcie na halsowanie: [link widoczny dla zalogowanych]
Halsowanie to sztuka płynięcia pod wiatr. Życie jest sztuką trwania wbrew śmierci. Hans mówi - płynie przez nas wiatr śmierci, który napędza nowe życie.

Pasztet

Życie i śmierć (rozumiana jako koniec życia) to wg mnie abstrakty. Ale zacząłem grzebać w religiach i (co akurat bardziej mnie ciekawi) w opracowania antropologów mówiących o ludach prymitywnych.
Motyw wspólny jest z grubsza taki, że na śmierć należy się przygotować. Stąd u ludów prymitywnych obrzędy przed polowaniami i bitwami z wrogiem. Chodziło o to, żeby być w każdej chwili gotowym na śmierć, bo jeśli ona przychodzi nagle, do kogoś nieprzygotowanego, to dusza uleci kulawa, niepełna, coś złego będzie się z nią działo.

Baron von DupenDrapen

Ciekawe takie rozwazania.

Czy myślicie, że ten gość dalej medytuje? Tj. od 200 lat. to byloby fantastyczne. W każdym razie nieżle się trzyma jak na swoj wiek

[link widoczny dla zalogowanych]

Kewa

W zasadzie też na użytek dnia codziennego stwarzam sobie swoją małą religię. Ostatnio odbieram świat jako jeden wielki organizm - wszystko jest ze sobą powiązane i wzajemnie się przenika. Koncepcja pewnie nie nowa, ale moja, bo ode mnie pochodzi i na nikim się nie opieram. Mam dla Ciebie, Pasztet ciekawy przykład tajemniczych powiązań między bliźniaczkami. Zasłyszane u fryzjera: bliźniaczki, które wszystko robią razem. Pięknie rysują, ale tylko jednocześnie, gdy jedna rysuje usta, druga oczy itp. Obie jednocześnie chorują, nawet na anoreksję, gdy jędzą to to samo i w takich samych ilościach. To jest straszne i.fascynujące.

hachiko · Gość

No i to zgodne byłoby z zapisem internetowym Wszechświata :
[link widoczny dla zalogowanych]
Co Wy na to?
Bliżej mi do stwierdzenia,że świat powstał z myśli bożej niż z Jego woli, a proces ten był tworzony etapami. Nie bezpośrednio przez Boga i nie od razu w każdym bądź razie.
Natomiast co do wieczności jestem skłonna wierzyć w transmigrację. Pitagoras to mądry facet był.

Mati

Nie bez powodu człowiek posiada umiejętność abstrakcyjnego myślenia i działania wyobraźni nie tylko w obszarach, w których pojawiają się zagrożenia życia lub zdrowia.. Może gdyby świat był jasny i zrozumiały człowiek byłby takiego myślenia pozbawiony, bo i po co by mu ono było potrzebne? Zakładając, że nic nie dzieje się bez przyczyny (bo z powodami to różnie bywa), jest w stanie wymyślić sobie nieskończoność, wieczność, powstanie czegoś z niczego lub z czegoś nienamacalnego, niewidzialnego (jak myśl – no bo jak może istnieć myśl bez myśliciela?), tworzy wizje magii, duchów, sił ponadprzyrodzonych, personifikuje je lub nadaje postaci kolejnych abstraktów, posiada wizje chaosu, porządku, jednak nie jest w stanie tego pojąć. W zasadzie to samo odbywa się na poziomie uczuć i emocji.. Niby wiemy, że są powiązane z jakimiś procesami biochemicznymi w naszych mózgach i organizmach, to jednak gdzieś mają swoje źródło.. gdzie? Może źródłem jest aspekt przetrwania, który łączy się z poczuciem zagrożenia o życie oraz aspekt przetrwania, który łączy się z „programem rozrodu” dla zachowania ciągłości gatunku. Przestałam rozpatrywać rzeczywistość i jej aspekty, wszechświat i jego okolice oraz istnienie człowieka z poziomu stworzenia przez Coś Wyższego. Nie szukam też już jakoś szczególnie powodów dla których powstaliśmy i że mamy wyższe cele na tej Ziemi. Do tej pory wszystkie koncepcje (wielki wybuch, Bóg - Istota myśląca, życie po śmierci itd..) były w kręgu moich zainteresowań i rozważań, jednak ponieważ nic mnie do siebie jednoznacznie nie przekonało zakładam, że o tym, jak to wygląda dowiem się w swoim czasie, albo nie dowiem się wcale. Aktualnie jestem na etapie uznania tego, co się dzieje, jak wygląda, jak się zmienia jako naturalną konsekwencję wszystkiego, co to poprzedza (co brzmi jak tautologia

). Chodzi o to, że nie gdybam (co by było gdyby…), nie utyskuję nad obecnym, dążącym do ruiny świata, do samozagłady człowieka, do rozluźnienia relacji damsko-męskich, do chamienia języka ojczystego, bezrefleksyjnego zużywania ograniczonych zasobów Ziemi i wielu innych. Może jest coś po śmierci, a może gaśnie światło na zawsze? Może nasza energia faktycznie zasila kosmos? Może odradzamy się w innych ciałach? Może tak, a może siak.. Każda opcja jest dobra i w każdą można wierzyć.. lub nie

. Pogodziłam się z tym, co nie znaczy, że to akceptuję. Jedno, co jest pewne to śmierć, reszta to zbiór zbiegów okoliczności. Podejrzewam, że my wyginiemy, a świat będzie sobie dalej istniał.. Może i jest coś fantastycznego w fakcie, że powstał taki Homo Sapiens, który spośród wszystkich gatunków na Ziemi jest najwyżej w hierarchii.. jest jedyny i niepowtarzalny, jednak jego odmian podobnie, jak ryb jest wiele.. Myślę, że to jest właśnie zbieg wielu okoliczności i nawet, jeśli to nasze abstrakcyjne myślenie i poczucie ducha zaszczepił Ktoś znikąd i zewsząd, to nie po to, żebyśmy go rozkminiali, (bo wszystkie teorie i hipotezy i tak zawsze albo docierają do jakiegoś końca, bez jednoznacznych odpowiedzi, albo napotykają pełno równie logicznych sprzeczności) , tylko korzystali z tego i cieszyli się życiem. 10-ciu przykazań nie dał nam żaden z Bogów, tylko według mnie uczynił to jakiś etyk, myśliciel, filozof, który natchniony, dotknięty swoistym odlotem w swoim duchu, zebrał do kupy pewne oczywistości, którymi rządzi: „nie rób drugiemu, co tobie niemiłe” lub „czyń innym tak, jak sam chcesz, żeby wobec ciebie czyniono” i nadał temu wymiar duchowy w jakiejś fantastycznej otoczce. A kim jest ów Bóg w „nie będziesz miał cudzych Bogów przede mną”? Dla mnie jest każdym człowiekiem z osobna.. Nie będę miała ponade mną samą nikogo, kto będzie sterował moim życiem, wbrew mnie. Nikogo, kto będzie za nie odpowiedzialny, poza mną. Niczego w co sama nie wierzę i do czego sama nie mam przekonania. Ja jestem swoją świątynią. Metaforycznie rzecz traktując wygląda tak, że ja jestem kapitanem mojego życia okrętu, moich myśli, moich działań, a wiatry, deszcze, słońce, burze, porty, dziwki, fauna i flora są tym wszystkim (myśli, teorie, hipotezy, dowody, wiedza..) co zasila moją świadomość i ducha i dzięki czemu mogę dalej podejmować moje decyzje i żyć wedle własnego pomysłu, w zgodzie z sobą.

flykiller · Gość

W2

Sławomir

Swoją drogą ten topik ma taki pewien buńczuczny urok

Każdy przecież wie, jak działa świat, a z pewnością każdy Polak (no może z wyjątkiem tych, którzy mają to w dupie).

A propos więc poszukałem w necie przypowieści, którą czytałem tak dawno, że popieprzyły mi się detale i imiona, jedyne co mi utkwiło to łyżeczka. To leci jakoś tak:

Błogosławiony Augustyn pobierzał na wydmy, żeby psa wysikać i rozprostować umysł po całodziennym mozolnym wymyślaniu teorii wszystkiego. No i widzi: gnój jakiś z gilem do pasa popierdala z łyżeczką do herbaty w cyklu jednostajnie prostoliniowym pomiędzy morzem i dziurą, dziurką małą, którą wykopał na brzegu. Nabiera - wylewa, nabiera - wylewa, nabiera - ...
- Co ty tam robisz, synek? – zapytał dzieciaka.
- No jak to, mam zamiar przelać tutaj całe morze - z dumą odpowiedział chłopiec.
- Stary, chyba się trochę zmęczysz - błogosławiony Augustyn błysnął sarkazmem.
- Czy ja wiem? - powiedziało dziecko - szybciej tą łyżeczką uwinę się z morzem, niż ty swoim umysłem przenikniesz tajemnicę świata!
Po czym wziął i zniknął, bo był wytworem upalonego umysłu błogosławionego Augustyna

Może więc na tym topiku oprócz swojej najprawdziwszej teori opisującej świat każdy powinien dołączyć jakieś crash testy? Na przykład - według mnie X,Y i Z, w zwiazku z tym zamieniam wodę w wino, lewituję przez 5 minut i ożywiam umarłego, a potem przechodzimy do pytań. Bo inaczej to zrobi się zaraz jakiś mix new age/ fantasy / buddyzmu / chrześcijaństwa - jednym słowem kociokwik...

letnisztorm

Hans, z całym szacunkiem, po jaką cholerę mamy to klasyfikować?

Jeżeli przyjąć, że cała masa tych różnych teorii o świecie, wieczności, religie gusła to różne sposoby na oswojenie strachu przed śmiercią, to najważniejsze czy to po prostu działa. Jeżeli mamy wątpliwości, to co nam wpajano od dziecka nie pomaga i gdzieś tam tym strachem przed śmiercią jesteśmy podszyci, to szukamy dalej. Na zewnątrz, w sobie, w innych. Ta pewność własnych przekonań powinna być finalnie w nas a nie potwierdzana przez testy przynależności do jakiejś konkretnej idei.

Sławomir

letnisztorm

Takie cuda to i bez HarakiriŚramaDupaFatmie da się zrobić Dancing