po 30-tce

paj · Wysłany: Wto 12:03, 01 Mar 2011 Temat postu:

Podobno najwięcej konfliktów między rodzicami jest z powodu dzieci.
Ale może też z powodu kota?

No właśnie..świadkami są dzieci, a potem..a potem na przykład noszą w sobie żal, budują w swoich głowach scenariusze.
A potem kłopot.
Ale.
ALe przecież...muszę też uczyc się rozpoznawac rangę problemów i z nimi sobie radzic.
Nie zawsze sobie radzą..

lulka · Wysłany: Wto 12:35, 01 Mar 2011 Temat postu:

Ja wiem jedno.
Milość do dzieci chwilami bywa gorzka.
Bo faceta to zawsze można rzucić (przynajmniej ma sie taka swiadomość)i się tej goryczy pozbyć, a dziecka nie.
Rozpacz czarna czasem czlowiekowi serce ściska, złość każe z glowy wlosy rwać, a rozsądek podpowiada co innego.
I owszem, córka po studiach, syn studiuje...
Czego jeszcze chcieć?
Ale to przecież nie tak.
Jeśli komuś udało się wychować dzieci bez tych łez, potu i krwi (

)to ja bardzo, bardzo zazdroszczę.

Paj, moja córka siedziała ze mna 24 lata.
Studiowała, ale nie pracowała.
Nie będę opisywała wszystkiego, ale byl taki moment, że myślałam, że już tak zostanie do końca życia. Nie studia, tylko, że się nie usamodzielni nigdy.
I owszem, rozpacz mnie ogarniała bo dochodziłam do wniosku, że wychowałam jakąś sierotę nieprzystosowaną do życia.
Pracy nie mogła znaleźć, jakaś rozlazła była za przeproszeniem - nagle życie postawiło ją przed faktem dokonanym. Narzeczony wyjechał, a ona z milości za nim.
Od razu znalazła pracę, prowadzi dom i jest świetną gospochą.
Tylko dzieci nie chce mieć choć jej przecież o tej goryczy, łzach, pocie i krwi nie mówiłam.

Myślę, że jak postawisz córkę przed faktem dokonanym to da radę.
Na pewno da. Poki co niby już dorosła, ale patrzy przez pryzmat dziecka,
wolności z tym związanej. Dorośnie jak ją sytuacja do tego zmusi.
Tak bylo z moja córką.

Diabelsky · Gość

Moje dzieci ze mna nie mieszkają. Mają już własne rodziny. Mieszkają daleko. Cały czas jednak się wspieramy i mamy kontakt poprzez zainteresowania i hobby. Bardzo szybko moje dzieciaki stały sie dorosłe. Może miały fart bo otrzymały trochę trochę pomocy jeśli chodzi o samodzielne mieszkanie, pierwsze auto itp. Bardzo wcześnie. Tuż po osiągnięciu pełnoletności. Ale jesli chodzi o naukę czy pracę jedynie delikatna sugestia. Nic na siłę, żadnej ingerencji.
Moje dzieci pracowały by opłacić sobie studia. Pomimo że nie musiały.Tak chciały. Nie ,,pasyżytowały,, i nie wysysały krwi Angel

...
Zresztą oglądałem cuda Ameryki przez pryzmat ciężkiej pracy by polepszyć dzieciom i sobie byt.

Nigdy nie było nieporozumień pokoleniowych. Myślę że dlatego że mieliśmy właśnie wspólne zainteresowania od muzyki, przez sporty wodne i łowieckie do zwierząt.
Wszystko robiliśmy razem całą rodziną.
Prawda jest taka że nie pasował nam modny w polsce sposób na wylęgarnie wiecznych studentów na garnuszku rodziców. I mi i miom dzieciakom. Angel