po 30-tce

Kewa

Zgadzam się, Nudziarzu, co do tego parasola, problem w tym, że ogólnie społeczeństwo (z niechlubnymi wyjątkami) delikatne się robi, strasznie chcemy być poprawni, by nie przyczynić się do traumy naszych (moich i Fridy? (

) dzieci. Tak na marginesie: córka twierdzi, że zafundowałam jej traumę usuwając trzeciego migdała w znieczuleniu miejscowym, gdyż strasznie bałam się u alergiczki znieczulenia ogólnego.
Trafiłam na artykuł o pewnej książce "Bojowa pieśń tygrysicy" Amy Chua z przesłaniem, że chińskie matki są najlepsze. Jestem już po dyskusji z córką o chińskiej metodzie wychowywania dzieci. Ciekawa jestem też Waszej opinii. Czy faktycznie dzieci należy kochać, dawać dobry przykład, chwalić i wspomagać, czy kochać, wymagać, zmuszać do pracy i karać? Mały fragment: "Rodzic wie, co dobre
Jak przekonuje, chińscy rodzice wychodzą z założenia, że wiedzą, co jest najlepsze dla ich dziecka, toteż jego wola i zachcianki nie mają tu nic do rzeczy. Chińscy rodzice wiedzą też, że dopóki nie jest się w czymś dobrym, nie sprawia to nam przyjemności, dlatego ważne jest, by dziecko ćwiczyło, nawet wbrew własnej woli.
W domu Chua obowiązują ścisłe reguły: córki nie mogą nocować u koleżanek, brać udziału w szkolnych przedstawieniach, oglądać telewizji, grać na komputerze, samodzielnie wybierać zajęć pozalekcyjnych. Muszą być najlepsze w klasie ze wszystkich przedmiotów oprócz WF i zajęć teatralnych, grać na pianinie lub skrzypcach. Nie można stosować taryfy ulgowej.
Jeśli dziecko przyniesie złą ocenę, chińska matka każe mu rozwiązywać tysiące testów, by ją poprawiło. Gdy dziecko jest niepokorne lub nie osiąga pożądanych efektów, można je nazwać śmieciem. „Gdy dziecko jest za grube, chińska matka powie bez ogródek: »Hej, grubasie, musisz schudnąć«. Zachodni rodzice natomiast krążą wokół problemu na paluszkach, poruszają temat w kontekście »zdrowia« i nigdy nie mówią słowa na »g«, w wyniku czego ich dzieci cierpią na zaburzenia odżywiania i mają wypaczony obraz samych siebie’ – pisze Chua. Zachodni rodzice zbyt się przejmują psychiką swych dzieci, chińscy nie zwracają na to uwagi."
Trochę więcej jest tu: [link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]

bea777

"Bojowa pieśń tygrysicy"...hmm przeczytałam te fragmenty z uwagą i odniosłam wrażenie , że prezentowany tam model wychowania jest dokładnie skrajny w stosunku do opisywanego przez Paj i wielu z nas.
Nie ma we mnie zgody na to by dzieci nazywać śmieciami, czy też gnębić je z powodu nie zadowalających mnie ocen. Shame on you

Gdzie dzieciaki mają czuć się "zaopiekowane"? Kto ma im dać wsparcie i pomoc, jeśli nie my-rodzice?
Pierwsze lata życia są szczególnie istotne dla dziecka, to właśnie w tym okresie kształtuje się najmocniej charakter i wpajane są zasady, wartości, którymi w dorosłym życiu się kierujemy. Czy strach i obelgi mogą stanowić bazę dla prawidłowego rozwoju młodego człowieka?
Wątpię... Think

Edit: Nawet tytuł przekręciłamna "Bojową pięść tygrysicy" d'oh!

Tina

oj...

to tu tez sie kloca...

Think

chm...

Tina

jesli chodzi o ksiazke, i sposob wychowywania dzieci przez Chinczykow, powiem tylko:

NIE NIE NIE!!!

totalna bzdura, jak kazda skrajnosc!

Kewa

Tina

Kewa

Tina

czy Chinczyc potrafia jeszcze indywidualnie myslec?

Chinczycy jako ludzie sa czastka SPLOLECZENSTWA, czyli w ich pojeciu jednostka nie jest wazna, tylko spoleczenstwo. a wiec jednostke mozna, a nawet nalezy poswiecic w imie wyzszego dobra.

NAtomiast w naszym spolczenstwia wlasnie JEDNOSTKA jest wazna!
ten indywidaulny sposob myslenia jest pochwalany, a nie tok rozumowania MAS.

i to mi sie bardziej podoba!

bo wiadomo, masami latwiej dyrygowac i wyprowadzic na jalowce

Dancing

nudziarz

Kobieta z klasą

Nie ma idealnych matek i nie ma idealnych dzieci. Poczytam sobie Was wszystkich ku przestrodze. Wszystko to jeszcze przede mną. Dziś mam problem, jak zmyć flamaster z białych mebli

To taka dygresja, bo myślę sobie, że to co dziś dla nas ważne i istotne za kilka -naście lat może okazać się błahe.
Dobrze jest, że martwisz się Paj bo najgorsze matki to ślepe matki. Jako belfer, najgorzej wspominam te, których dzieci były idealne, wzory cnót i o nadzwyczajnej inteligencji.
Będzie dobrze!

letnisztorm

Zmywaczem do paznokci.

Kobieta z klasą

No właśnie nie pomogło

Seeni

Osobiście dostrzegam pewne podobieństwa w chińskim systemie wychowawczym i seeniowym. Również zmuszam swoje dzieci do wysiłku ( ponad miarę- jak twierdzi Mała) Moje dzieci mają przede wszystkim liczne obowiązki domowe- sprzątanie według grafika ( z codziennym odkurzaniem i myciem podłóg) drobne zakupy, prasowanie swoich ciuchów, wychodzenie z psem, wynoszenie śmieci, opróznianie zmywarki oraz przygotowywanie posiłków w niedziele ( według grafika, bo razem z mężem) Do nauki specjalnie nie gonimy, zdolniejsze takie bardziej są i ta szkoła im zasadniczo nieźle wychodzi. Prawidłowe wykonywanie obowiązków nierozerwalnie wiaze się z pewnymi prawami. Generalnie dopóki robią to co do nich należy mają prawo głosu niemalże we wszystkich sprawach dotyczących rodziny. Mogą, w przeciwieństwie do chińskich dziewczynek, nocować u koleżanek, brać udział w szkolnych przedstawieniach, samodzielnie wybierać zajęcia pozalekcyjne oraz kolor zasłonek w pokoju. Nie muszą być najlepsze w klasie ze wszystkich przedmiotów ani grać na pianinie lub skrzypcach. Komputer i telewizja są reglamentowane- za to wolno im zarwać nockę nad książką. Pozwalamy im się ubierać w to na co mają ochotę, ale poza szkołą, nie robimy awantur o makijaż i lakier na paznokciach w czasie wolnym. Namiętnie, za naszą zgodą farbują w wakacje włosy na wszystkie możliwe kolory
A-ha- jeżeli przytyją to słyszą : zgub oponkę.
Przywileje odbierane są z automatu w przypadku zaniedbywania obowiązków.
Zasadniczo zatem panuje u mnie rygor pruski jeżeli chodzi o obowiązki i niekontrolowany liberalizm, jeżeli chodzi o wyrażanie poglądów.
Dyscyplinę uważam, za bardzo przydatne narzędzie wychowawcze.

Poldek