po 30-tce

Seeni

Myślę, że jest całkiem naturalne, że pewnym okresie swojego ( i naszego) życia dzieci oddalają się od nas. Ci, którzy twierdzą, że nieustannie mają jedynie dobry kontakt ze swoimi dziećmi albo cierpią na zaćmę, albo zwyczajnie oszukują.
Co do zasady jestem przeciwnikiem wychowywania dzieci. Tzn wychowywania z pomysłem na wychowywanie. Dzieci wystarczy kochać. Mądrze, bez zagłaskiwania na śmierć, stosując taką samą ilość kija co marchewki

Kewa

paj

Juli*

agniecha

paj

Aguś..
Oczywiście, że może na mnie liczyc.
Napisałam tu na forum o takich sytuacjach, bo myślę, że wielu rodziców zderza się z "dorosłością" swoich dzieci. Jest ona dla mnie gorzka. Staram się przełykac tą gorzką pigułkę..nie oddalac się od niej, byc. Spokojnie. I wiem, że cokolwiek się nie stanie, ona nadal będzie moją córką, a ja jej mamą. I że nie oddalimy się od siebie.
My kobiety... podobno

tak mamy, że martwimy się na zapas. Jakbyśmy chciały uprzedzic fakt, że dziecko stłucze kolano.
A ono musi poczuc, musi samo pobiec, przed siebie..

agniecha

Dokładnie .

Nie martw się Baś . Sądzę , że młoda kobietka da sobie radę

.

Seeni

Może zostaw, Paj, Młodą samą sobie. Nie nauczy się odpowiedzialności, jeżeli będzie wiedziała, że Mama jest zawsze w odwodzie.
Przez skórę czuję, że będę miała podobny problem ze swoją Młodszą córką. To się nazywa syndrom małych rączek ( Mamusiu nie mogę ścielić sama łóżka- mam takie małe rączki...)
Moja Mała jest samodzielna tylko wtedy jeżeli ma ochotę na samodzielność. Chce powrotów o 22, wizyt u kosmetyczki, zgody na wyjścia na imprezy, karty bankomatowej i własnego konta. Nie chce przygotowywać niedzielnych obiadów, prasować, odkurzać itd. Smażenie przez nią kotletów zawsze wywołuje opcje " małe rączki".
Nasze wspólne egzystowanie to nieustanna walka ( dobrze usmażę za Ciebie kotlety, pod warunkiem, że umyjesz za mnie kibelek, taaak- podniosę Ci kieszonkowe ale za każde olanie sprzątaczego grafika potrącę Ci 10 zetów, nie, nie, nie- nie możesz sobie przekuć jezyka).
Czasami mam ochotę zwyczajnie jej przylać i ubolewam nad tym, że to niepoprawne i niewychowawcze.

paj

Juli*

Seeni

Przypomina mi się, na kanwie tych wszystkich naszych dylematów związanych z dziećmi, pewna scenka.
Otóż jakieś 17 lat temu ze swoją córką pojechałam do Mamy na weekend, celem naładowania akumulatorów. Moja młodsza siostra mieszkała wtedy jeszcze u rodziców i była studentką, bodajże, drugiego roku. Kupiłyśmy w pobliskim sklepie monopolowym pół litra, położyłyśmy spać Ojca i siadłyśmy z Mamą do drinków. Ja skarżyłam się na małżonka ( że zostawia w zlewie świeżutko umytym nóż w keczupie) a moja siostra z przejęciem opowiadała, że kiedy dotyka ja Roland przeszywa ją dreszcz. Matka ze zrozumieniem mruczła : keczup w zlewie- skandal i dopytywała z trwogą: jak to dreszcz????????, chyba obudzę Ojca.
Pamiętam, że pomyślałam sobie wtedy, pociągając łyczek wyborowej z colą, że moi rodzice odnieśli sukces wychowawczy. Przekuł się on właśnie na ten drinkowy wieczór, w ciągu którego bez najmniejszego skrępowania umiałyśmy Mamie mówić o wszystkim.

lena

Tak sobie czytam co piszecie i napiszę coś z pozycji "dziecka".

Zawsze mi się wydawało że mam opiekuńczą, troskliwą mamę ... ale kiedy czytam o waszych problemach otwierają mi się oczy i widzę, że tak naprawdę to ja się o nią troszczyłam, a nie ona o mnie.
W czasach LO przejęłam gospodarstwo domowe - tzn. pranie, sprzątanie, gotowanie ... do tego po szkole kilka godzin pracy w rodzinnym biznesie. Musiałam to robić, bo tak wtedy poukładało się nasze życie rodzinne...
Potem zdałam maturę i poszłam na studia. Przez dwa lata miałam "luz" - który polegał na tym że poza studiami w zasadzie miałam tylko zwyczajne domowe obowiązki i trochę dyżurów w "biznesie".
Wtedy pomyślałam że właściwie skoro mam tyle wolnego czasu, to mogę pójść do pracy (choć wcale nie musiałam, bo rodzice opłacali studia), żeby mieć swoje pieniądze na ubrania i kosmetyki.

I tak kiedy czytam, że martwicie się o swoje 25 letnie pociechy to wydaje mi się strasznie dziwne ...

Dodam, że mam świetny kontakt z mamą i zawsze mogę na nią liczyć i ona na mnie też ....
Może ten post nie jest na temat, ale myślę że Wasze pociechy mają super mamy

Seeni

lena

Seeni, to wcale nie jest dziwne
nas jest 3 - i każde zupełnie inne

Brat jest po 30, ma swoją rodzinę ... a nadal mieszka z mamą

paj

EMES

Wychowałem swoją młodszą siostrę, a w zasadzie starałem się jej wpoić "mądrości życiowe" i chyba nie wyszło to najgorzej, więc mam nadzieję że i z Głodomorrą sobie poradzę, tym bardziej że nie będę musiał sam tego robić

Seeni

Kewa

Juli*