po 30-tce

art36

ja dostawałem w skórę dosyć regularnie Silenced

Seeni

Tata raz w życiu. Mama notorycznie- ale raczej ścierką przez głowę niż klapsa. Łomot to raczej nie był.
Moje córki dostały ode mnie raz i było to zarówno dla nich, jak i dla mnie ohydnie traumatyczne przeżycie. Ale nadrabiam pokrzykiwaniem i zrzędzeniem Angel

Pochodzenie O-Ren Ishii

Pas wisiał na wieszaku w przedpokoju w roli stracha na wróble Blue_Light_Colorz_PDT_02

Ale zdjęty z tego wieszaka był tylko parę razy (w tym za numer z windą czyli zacinanie starszych pań w pół piętra, eh, piękne czasy...)

Gość

nigdy, nigdy, przenigdy.

Jako dzieciak byłem świadkiem jak kolegi ojciec trzepnął go w twarz. Za jakieś głustwo. Był to dla mnie szok. Coś czego dziecięcym rozumem nie potrafiłem objąć. Normalnie to odchorowałem.

Jakakowiek przemoc fizyczna wobec dziecka jest dla mnie niezrozumiała.

Jayin

"Łomot" to za dużo powiedziane

Ale "rodzicielską sprawiedliwość" poczułam parę razy i owszem. Nic z tych rzeczy, że w twarz,, czy jakaś przemoc domowa miała miejsce - tradycyjny klap w tyłek wystarczał, a i pas ojcowski raz, czy drugi. Ale to jak byłam w podstawówce. Traumy żadnej z tego powodu nie mam.

Za to doskonale pamiętam u moich dziadków w domu dyscyplinę, która wisiała na gwoździu, w kuchni

Jako straszak na niegrzeczne dzieci. Nigdy na wnuki użyta nie była, ale tak sie wszyscy jej baliśmy, ze regularnie podkradalismy ją z kuchni i chowalismy, a to za łóżkiem, a to w lesie, a to w kurniku... I wmawialismy babci, ze myszy dyscyplinę zjadły Tongue out (1)

EMES

Moja matka była psychopatką - i to wystarczy

Poldek

Dwa razy dostalem lanie - zasluzenie.
Gorszy od samego lania byl widok Mamuski ktora plakala przy wymierzaniu kary - "Mamusiu, nie placz, ja juz zawsze bede grzeczny" oops

flykiller · Gość

Sporadycznie zdarzało mi się dostać lanie.
Zwykle po takim wydarzeniu dostawałam długotrwałego napadu histerii z wyciem, tupaniem, szarpaniem się za włosy, spazmatycznym łapaniem oddechu, itp. Przez jakieś pół godziny histeria była autentyczna, a potem sterowana. Usilne porykiwania trwające około dwóch godzin są bardzo męczące, ale byłam wytrwała. Honor nie pozwalał mi poddać się zbyt szybko. Myślę, że wizja tych histerycznych wrzasków skutecznie zniechęcała domowników do stosowania kar cielesnych Angel

Indian Summer

Żadnego łomotu,żadnych klapsów...ale ja to byłam grzecznym dzieckiem...

Kewa

Od mamy raz ścierką w twarz, powiedziałam, że jest głupia i już w tym momencie pożałowałam tych słów. Chyba wyrzuty sumienia były dla mnie największą karą. Od ojca zdarzało mi się (może 5 razy) i do dziś pamiętam nienawiść jaką po tym do niego czułam. Zawsze to on nie miał racji i na dodatek był pijany. Może przez to alkohol niezmiennie źle mi się kojarzy. Think

rosegreta · Gość

A ja mam zawsze dylemat jesli ktoś zakłada podobny temat. Zastanawiam się po co, o co chodzi i czy to nie prowokacja.
Jestem przeciwna biciu dzieci. Uważam, że jeśli ktoś musi używać siły to znaczy, że brakuje mu argumentów, jest słaby, nie ma pomysłów.
Nie jest to dobra metoda. Uczy lęku przed kims silniejszym i upokarza.
Choc dostałam raz po nogach kapciem. Złamałam zasadę. Przekroczyłam grubo godzinę powrotu i ojciec był wściekły. Nie dziwię się. Pewnie sie denerwował i miał kilka scenariuszy czarnych, mojej zagłady. Odreagował na mnie kapciem nerwy. To tez nie najlepszy sposób reakcji. Nie raz widziałam matki, które szarpały swoje dzieci odreagowując emocje, gdy dziecku nic się nie stało, np. po nagłym wbiegnięciu na ulicę.
Bicie to oznaka słabości i zdania nie zmienię. Klaps nie słuzy dziecku - służy dorosłym na rozładowanie nerwów.
Pisaliśmy juz na forum (dlatego w ten sposób, bo nie pamiętam dokładnie kto) o tym, że wazny jest kontakt z dzieckiem, dobry i ciągły kontakt z dzieckiem. Wspólne rozmowy, gry, spacery, wycieczki, cokolwiek ale robione razem. Musimy się poznać, kształtować, byc blisko po prostu. Chociaż nie raz nie miałam na to ochoty zmuszałam się do słuchania ćwierkania mojej latorośli. Dla niej zawsze mam czas, staram się bynajmniej.
Choc nie ma wzorca jedynego, słusznego na wychowanie. Mysle, że to indywidualna sprawa. Każde dziecko jest inne, nawet w tej samej rodzinie. Wobec jednych trzeba byc stanowczych, inne zaś trzeba prosić. Ot, trzeba znaleźć sposób. To łatwe nie jest. Wiem.

flykiller · Gość

rosegreta · Gość

flykiller · Gość

Aha

Uważam, że klapsy są nieskuteczne i zgadzam się, że to przejaw nieradzania sobie dorosłych z sytuacją, natomiast wiem, że ludzka cierpliwość ma swoje granice i szczerze podziwiam rodziców, którzy nigdy nie ulegli odruchowi trzepnięcia swojego dziecka.

Przyznam, że jak słyszę czasami te potworne, świdrujące wrzaski lub widzę sceny urządzane np. na środku sklepu przez rozwydrzone dzieciaki, oczyma wyobraźni zaciskam palce na ich szyi Angel

rosegreta · Gość

Oczyma wyobraźni... Wstyd

Ja to kilka razy na wrzeszczałam, rzuciłam butem ... Ech. Nerwy... Wiem, ze potem strasznie żałowałam tej reakcji.
Częściej jednak liczę w myślach... To pomaga się skupić, opanować i wymysleć strategie działania.
Zawsze współczuję rodzicom dzieci, które dostają ataku w sklepach. Inni ich obserwuję za półek jak sobie poradzą, jak rozwiążą sytuację... To jest okropne, taki egzamin...
Kiedyś pewna matka zachowała stoicki spokój. Robiła dalej zakupy. Potem poszła do kasy jak gdyby nigdy nic. Dziecko się wywrzeszczało i poszło za nią zasmarkane.

art36

rosegreta, nie histeryzuj, bo nie mam złych intencji i nie mam też zamiaru wykorzystać Twoich wpisów do swoich metod wychowawczych...

a jeśli ciekawi Cię powód, którym kierowałem się przy założeniu tematu to po prostu mnie o to zapytaj

rosegreta · Gość

Nie histeryzuje Anxious

Raczej się zastanawiałam ...
Im dłużej, im więcej czytam innych... tym większe mam wątpliwości co do intencji...

...Pewnie byłes bardzo niegrzeczny i krnąbrny, czym denerwowałeś swoich rodziców

Dzieci to nie rzecz, nie nasza własność, to mali ludzie... I tak wiele zalezy od dzieciństwa... Od tego co im przekażemy i jak. Strasznie sie tego boję, tego zadania, nie wiem czy mu sprostam. Wspominałam juz o tym na innym topiku.

Co do bicia, czasem mam ochotę komuś złoić skórę, sprawić manto, ale nie dzieciom a niektórym dorosłym, choćby tym co biją dzieci...
Silenced

art36

może więc pora odsapnąć nieco od kompa

flykiller · Gość

Forowy autor ma znikomy wpływ na to, jak potoczy się rozmowa na założonym przez niego topiku, więc chyba nie ma co wnikać w cudze intencje.

Poldek

Jak widac powyzej

Poza tym jesli takie topiki wywoluja traume to nie musi sie na nich wypowiadac...
Z perspektywy czasu (i doswiadczen) oceniam, ze te lania co dosatelm to bardzo wychowawcze byly bo zrozumialem ze moje zle uczynki sprawiaja im dwukrotna przykrosc.
Teraz jestem juz grzeczny Angel